دکتر رستمیان: کرونا عرصه ظهور وجدان های بزرگ و انسان های فداکار بود

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده پرستاری و مامایی؛ جلسه شورای فرهنگی دانشکده روز چهارشنبه ۲۹ مرداد ماه با حضور دکتر عبدالرحمان رستمیان، معاون فرهنگی دانشگاه، اعضای شورای فرهنگی، مسئولین کارگروه‌های مدیریت کرونا دانشکده و دانشجویان داوطلب خدمت در بیمارستان‌ها در همه گیری کووید ۱۹ برگزار شد.
دکتر علیرضا نیکبخت نصرآبادی، رئیس دانشکده پرستاری و مامایی در این جلسه با اشاره به کارهای خوب صورت گرفته در دانشکده در زمینه مدیریت کرونا گفت: کارهای متعددی در این مدتی که دانشکده از نظر فیزیکی تعطیل بود و حضور دانشجویان کم بود انجام شده است.
وی به طور خاص از فعالیت‌های انجام شده دکترمرضیه حسن پور در کارگروه سوگیاران، دکتر مریم نکولعل در راه اندازی صداهای پاسخگوی دانشکده، زهرا توکل در کارگروه جذب منابع مالی و دکتر راضیه معصومی در طرح ایده زندگی دیجیتال با توجه به مناسبت‌های زندگی دیجیتال امروز نام برد.    
رئیس دانشکده پرستاری و مامایی گفت: همیشه در فکرم این بود که‌ایکاش ما در حوزه دانشگاه‌ها و دانشکده‌های علوم پزشکی یک دانشکده الگو، سرآمد و متعالی در حوزه فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم و همه با آن تراز کنیم. ببینیم چطور خود جوش با مسئولیت پذیری در عرصه‌های متفاوت ورود می‌کنند و به طریق فرهنگی مشکلات را حل می‌کنند. دانشکده‌ایکه روابط بین انسان‌ها مطلوب باشد و همه امور بسامان.
وی با اعلام آمادگی دانشکده پرستاری و مامایی برای تبدیل شدن به این الگو در سطح کشور تصریح کرد: فکر کردم این آرزو شدنی است اگر استاد (جناب آقای دکتر رستمیان) اینجا را به عنوان یک دانشکده فرهنگ مدار معرفی و حمایت کنند. دانشجویان ما فوق العاده مستعد و مسئولیت پذیر هستند. اساتید و هیات آموزشی وکارکنان ما همه پای کار هستند. البته که ممکن است کارها مقداری پراکنده انجام شود و گاهی از کارهای هم مطلع نباشیم و این انسجام باید بیشتر شود و یک مقدار هم جهت دهی و راهبری نیاز است که این پتانسیل در دانشکده وجود دارد.
دکتر عبدالرحمن رستمیان، معاون فرهنگی دانشگاه نیز صحبت خود را با یاد و قدردانی از زحمات کارکنان نظام سلامت آغاز کرد و گفت: به نظرم در هر جلسه‌ایباید از کارکنان نظام سلامت تشکر کنیم؛ هر جایی که موضوعی و سخنرانی است جایگاه قدردانی از کارکنان بهداشت و درمان است؛ به طور خاص این روزها که با فداکاری دارند کار می‌کنند.   بخصوص پرستاران مان که درگیر کار هستند. پزشکان، رزیدنت‌ها و حتی نیروهای خدمات که در بخش‌ها می‌بینیم.
وی ادامه داد: زمانی که خیلی شلوغ می‌شود علاوه بر بخش‌های عفونی و ریه باقی بخش‌ها هم دخیل می‌شوند؛ به خاطر این که وظیفه داریم کار کنیم و پاسخگوی مریض باشیم. زحمات همکاران را می‌بینیم که همیشه در تمامی ایام شبانه روز هم هستند.
معاون فرهنگی دانشگاه با یادآوری زمان جنگ تحمیلی گفت: این ایام عین زمانی است که همه تشویق می‌کردند که جنگ هست؛ شاید خداوند توفیق دهد که شهامت، شهادت و ایثار عزیزانمان در جنگ را الان هم ببینیم. یک زمان‌هاییبرای بعضی از شغل‌ها امتحان است، و یک سری از شغل‌ها گل می‌کنند و جایگاه اصلی شان را پیدا می‌کنند. الان این اتفاق ناخواسته آمده است؛ ویروس آمده و جنگ ویروسی را شروع کرده است و یک کسانی در خط مقدم این کار دارند برای سلامت مردم تلاش می‌کند. مردمی که مشکل دارند و ممکن است آسیبی بخورند؛ اینها سعی می‌کنند آسیب را کمتر کنند، مرگ میر را کمتر کنند و سلامتی ببخشند. منتها جایی که خودشان هم در خطر هستند و می‌توانند مبتلا شوند. جایی که درمان شاید همیشه هم موفق نیست. جایی که این خطر حس می‌شود و جایی که این خطر را ممکن است به خانواده شان هم بدهند. با همه این خطرها در سطوح مختلف وایساده‌اندپای کار تا بتوانند کمکی بکنند. وجدان‌های بزرگ و انسان‌های بزرگی که این روزها فداکاری‌هایشانرا دارید می‌بینید و جای تشکر دارد.
دکتر رستمیان با اشاره به برگزاری مطلوب جشنواره خودمراقبتی و آموزش بیمار توسط دانشکده پرستاری و مامایی گفت: در این ایام یک سابقه را با دانشکده پرستاری و مامایی داشتیم که جشنواره خود مراقبتی را برگزار کردند. من از قبل هم برنامه رصد می‌کردم  و بعد از ظهر که جشنواره خود مراقبتی بود هم داشتم گوش می‌دادم؛ دو سه تا پیام این جشنواره داشت. دانشکده‌اییک جشنواره را گرفت که مرتبط با شغل و حرفه‌اشبود؛ خود مراقبتی و آموزش به بیمار. بیشترین رشته‌ایکه آموزش بیمار کار می‌کند، ساختار دارد و  در بیمارستان‌ها دارد کار می‌کند؛ پرستاری است. دانشجویان را دیدم که چطور حضور پیدا کردند. تیزری که ساخته شد را وقتی آقای دکتر نیکبخت برای من فرستادند فورا برای آقای دکتر کریمی فرستادم و گفتم که این را دانشجوی دانشکده کار کرده است. هیات علمی ما همه درگیر بودند و یک نشاط اجتماعی، آن چیزی که آدم انتظار دارد، در دانشکده اتفاق افتاد. آن روز دیدم که پرستاران از همه جا بودند یکی از زابل و یکی از فسا؛ آن هم در این روزها که روزهای سختی است برای پرستاران. اما همه حضور پیدا کرده بودند و من چقدر خوشحال بودم از این صحنه‌ایکه دیدم. همه هم نظر داشتند و مشارکت کردند.
وی تاکید کرد: این همان پیام است؛ وقتی یک دانشکده‌ایدر یک کاری که مرتبط با حرفه و شغلش هست، اینطور درگیر می‌شود، همه در کنار هم جمع شده‌انداز مدیریت، اساتید و دانشجویان؛ موجب تقویت آن رشته می‌شود و می‌تواند اثر را بگذارد. واقعا دانشکده پرستاری و مامایی تهران می‌تواند الگو برای دانشکده‌های پرستاری و مامایی سراسر کشور و حتی الگویی برای باقی دانشکده‌های غیر پرستاری و مامایی هم باشد.   این که بیایند در رشته خودشان کار و فعالیت کنند. هم جای تشکر دارد و هم این الگو سازی را باید ثبت کرد.  
وی همکاری بین بخشی را یکی دیگر از اتفاقات خوب این جشنواره دانست و گفت: همکاران هنر ما هم آمدند و یک کار بین بخشی شد و ارزیابی آثار ما را ارتقا داد. خلاصه ما باید لینک شویم با ابزارهای هنری؛ و ببینیم چه کاری باید انجام دهیم که برای مردم اثربخش‌تر باشد، ضریب نفوذ بیشتر داشته باشد و زیباتر بتوانیم پیام‌های علمی مان را به مردم برسانیم و معرفی کنیم.

تاکید بر تداوم تربیت پرستاران
معاون فرهنگی دانشگاه بیشترین نیاز گروه‌های پزشکی را در پرستاری دانست و گفت: دانشکده پرستاری و مامایی هنوز نسل دومش را باید حفظ کند؛ چون هنوز بیشترین نیاز گروه‌های پزشکی در پرستاری است و خوشحال هستیم از این که یک نیروی پرستاری آینده‌ایدارد که شغل بگیرد. بعضی از رشته‌ها را باید دقت کنیم که اگر شغل ندارند دیگر کم بکنیم و کاهش بدهیم؛ این سیاست در حال حاضر هست و البته باید جدی‌تر گرفته شود. اما غیر از نسل دومی که شما شاید نیاز دارید واقعا نسل‌های دیگری که در دنیا دارد کار می‌شود باید کار کرد. بعضی از قسمت‌هاییکه در ایران هم هست مثل کاری که شما دارید می‌کنید و پیشرو هستید.
وی با اشاره به صحبت‌های دکتر نیکبخت در مورد فعالیت‌های اجتماعی اعضای هیات علمی، گفت: این نقش و مسئولیت پذیری اجتماعی ماست؛ این که ما بتوانیم روی سطح سلامت مردم هم کار کنیم. گاها در بیماری‌ها خیلی سرمایه گذاری کرده و می‌کنیم و باید بکنیم؛ اما ۹۰ درصد دیگری که در جامعه هستند چطور؟ همین رشته‌های ماست که باید این ارتقای سطح سلامت را برای حفظ و سلامتی شان بالا ببرد. ما در دانشگاه هم همین کار را کرده ایم؛ هر کسی این مسئولیت پذیری را دارد که برای سلامتی مردم با جامعه ما و به خصوص در مناطق تحت پوشش دانشگاه کار می‌کند بتوانیم آن را برای قدردانی و تشکر به عنوان امتیاز فرهنگی ببنیم. این یک پیام است؛ وگرنه خیلی از عزیزان به خاطر این امتیاز کار نمی‌کنند. اما ما باید اینها را به عنوان شاخص‌های خوب معرفی کنیم که بتواند رفتارهای جدید را پیش بیارد.
دکتر رستمیان گفت: واقعیتش این است که این شاخص‌ها یک کمی ارتقا پیدا کرده است؛ این که کسی بتواند امروز تولید ملی کند و بتواند چیزی را تولید کند که الان وارد می‌شود. وقتی چیزی را تولید می‌کنیم یعنی توان تجاری کشورمان را بالا می‌بریم. ممکن است این سهم‌های کوچک و یا بزرگی باشد. هر کسی در رشته خودش می‌تواند تجهیزات آموزشی را   تولید کند. این کار خیلی هم سخت نیست در خیلی از جلسات می‌بینیم که دانشکده‌ها به این سمت حرکت کرده اند. این جایگاه را باید برای خودمان بگذاریم و ببینم آیا سهمی در تولید تجهیزاتی که هر رشته‌اینیاز دارد، داریم یا نه؟   به طور خاص دانشکده پرستاری و مامایی تهران جایگاه ارزشیابی این تولیدات را دارند؛ رفرنس هستند برای کشور و کسانی که اینجا تربیت می‌شوند می‌روند و اساتید سایر دانشگاه‌ها می‌شوند. باید دانشکده پرستاری و مامایی بتواند این جایگاه را ایجاد کند، جایگاه مسئولیت پذیری   اجتماعی را.
وی بر نقش دانشگاه‌ها در مسئولیت پذیری اجتماعی تاکید کرد و گفت: باید نیازهای منطقه مان را هم بشناسیم. در دانشگاه‌های دنیا هم می‌بینیم که کسی که در کار خیر است و مسئولیت پذیری اجتماعی دارد و می‌تواند پاسخگوی مشکلی از جامعه باشد؛ این مسئله برای سطوح بالاتر به عنوان یک امتیاز برایش قرار داده می‌شود. فعایت فیزیکی ما الان در شاخص‌های نیم رخ استان تهران الان ۵۰ درصد است و این خیلی پایین است. این را باید بتوانیم بالا ببریم. دانشکده‌ها می‌توانند با یک برنامه ریزی خوب سهمی از این قسمت را بردارند. سهمی که بتواند سلامت جسمی همکارانمان را داشته باشد، سلامت جسمی‌ایکه تاثیر در عملکرد موفق کارکنان ما دارد.