به گزارش روابط عمومي دانشگاه علوم پزشکي تهران، دکتر ماشاءاله ترابی سه‌شنبه 25 آذر 99 در سالن شورای طبقه هشتم ستاد مرکزی دانشگاه گفت: وظیفه روابط عمومی در برندینگ، پل ساختن است؛ یعنی هرجا ارتباط شکل می‌گیرد باید تقویت و اگر ارتباط وجود دارد باید آن را گسترده‌تر شود و اگر در حال قطع شدن است باید بازسازی کنیم چون در برندسازی وظیفه ما این است که ارتباط ایجاد کنیم. این نگاه به ما کمک می‌کند تا ما فرصت‌ها را که همان «منفعت ناقص» است بهتر بشناسیم. ما در روابط عمومی باید منافع ناقص را به سمت تکمیل شدن حرکت دهیم و پل ساختن کمک می‌کند منفعت ناقص به منفعت کامل تبدیل شود.

مدیر روابط عمومی دانشگاه افزود: باید بدانیم برندسازی نیاز به یک روحیه بسیار قوی دارد؛ هنر این است خوبی‌ها را ببینیم و کشف کنیم زیرا پیشرفت علم در دیدن همین خوبی‌ها بوده است.

دکتر ترابی با اشاره به چهار رویکرد «وظیفه گرا، تحول‌گرا، ثبات‌گرا و اجتماع‌گرا» در «رهبری برند» گفت: ما باید بتوانیم تعادل را بین این چهار رکن به وجود بیاوریم چون هر کدام مزایای خودشان را دارند. برای اینکه در تعادل قرار بگیریم باید همه اینها را بشناسیم زیرا با نشناختن رویکردها گاهی به سمت ثبات حرکت می‌کنیم غافل از اینکه باید تحول داشته باشیم و گاهی به سمت تحول حرکت می‌کنیم درحالی‌که باید در مواردی ثبات وجود داشته باشد پس این بحث که چگونه، چرا و به چه چیزی پرداخته شود و اینکه ما را به کدام مقصد می‌رساند مهم است. وقتی در حوزه‌های مختلف وارد می‌شویم گاهی می‌خواهیم در آن حوزه ثبات ایجاد کنیم زیرا فوق‌العاده دگرگونی در آن اتفاق افتاده است. گاهی می‌خواهیم در حوزه‌ای تحول ایجاد کنیم چون فوق‌العاده ایستایی داشته است. گاهی ممکن است واحدی از وظایفش دور شده باشد و بخواهیم تعادل به وجود بیاوریم زیرا سازمان زمانی به حداکثر بهره وری می‌رسد که به تعادل رسیده باشد.

وی افزود: زمانی که درباره برندینگ صحبت می‌کنیم درواقع از «آفرینش» سخن می‌گوییم یعنی باید چیزهایی به وجود بیاید که نبوده است یا وجود داشته اما شکل کامل و منسجمی نداشته و یا دارای هویت مستقل نبوده؛ بنابراین این آفرینش‌ها می‌خواهند هویت موجود را کامل کنند و ارزش‌ها را نمایش دهند و مسیر رشد را هموار کنند. همچنین در گام سوم که «آفرینش ذهن برند» است منظور آفرینش ذهن افرادی است که کار می‌کنند. برای همین است که ما مرتب باید با همه ارتباط داشته باشیم؛ بازخورد بگیریم و کارهایمان را اصلاح کنیم. برای همین هم باید صدای بلند و کلام تند را بشنویم تا ببینیم در آن چه فایده‌ای نهفته است.

دکتر ترابی با بیان اینکه دانشگاه یک «سازمان دانش» است و باید علاوه بر «روانشناسی عمومی» از «روانشناسی دانش» هم برخوردار باشد گفت: ما باید بدانیم ادبیات مشهور در محیط دانشگاهی چه چیزهایی و چه اقتضائاتی دارد.

دکتر ترابی بحث «مدیریت دانش» را مطرح کرد و گفت: در گذشته دانش را قدرت می‌دانستند اما در حال حاضر «اشتراک دانش» را قدرت می‌دانند. اگر اشتراک دانش نباشد محصول مفیدی به وجود نمی‌آید چون هر کسی حرف خودش را می‌زند. ویژگی کسی که دانش دارد این است که این دانش در درون او نهادینه شده است درنتیجه بخشی از آن دانش همیشه با اوست و تکامل آن نیز در بهترین شرایط با خودش اتفاق می‌افتد برای همین است که در خریدوفروش شرکت‌های بزرگ دانشمندان آنها حفظ می‌شوند.

دکتر ترابی با بیان اینکه «اشتراک دانش» باعث ایجاد اقدامات و تصمیمات جدید می‌شود گفت: یک بخش از دانش به‌صورت کلی مستقل از زمینه و محتواست و حقیقت جهانی محسوب می‌شود اما بخش دیگری از دانش «خاص» است و در اجتماعات فکری و در موضوعات است که به وجود می‌آید.

وی با اشاره به اینکه در یک موضوع تحقیقاتی مثل کشف واکسن کرونا که بر گرفته از یک نیاز شکل گرفته و آن نیاز تبدیل به یک اجماع جهانی شده گفت: فرآیند تولید واکسن چندین سال زمان می‌برد اما در موضوع کرونا همه دانشمندان و امکانات در کنار هم قرار گرفتند و می‌بینیم که اولین واکسن‌ها در یکسال متولد می‌شوند که درنتیجه پل گذاری در دانش است.
دکتر ترابی گفت: برای آنکه بتوانیم حداکثر استفاده را داشته باشیم باید بتوانیم بینش، مهارت و تجربیات خودمان را در تعامل بین افراد توزیع کنیم تا بتواند حداکثر چیزی را که در پی آن هستیم برایمان ایجاد کند. این تعامل بین افراد است که به دانش، ارزش‌های متفاوت می‌دهد و دانش جهانی را به وجود می‌آورد زیرا در گذشته هر 70 سال دانش جهانی دو برابر می‌شد اما در حال حاضر هر 63 روز دانش جهانی دو برابر می‌شود که نشان می‌دهد سرعت تولید دانش بسیار زیاد شده است. به همین دلیل اگر بخواهیم در بینش، مهارت و تجربیات ما اتفاقی بیفتد باید به هم نزدیک شویم.
مدیر روابط عمومی دانشگاه با بیان اینکه ما یک دانش «عینی» و یک دانش «نهان» داریم گفت: دانش عینی، دانش بیان و مستند شده است؛ مقاله و کتاب یک دانش عینی است یعنی دانشی که تقریباً نظم به خودش گرفته و دیگران هم می‌توانند از آن استفاده و تکرارش کنند چون دانش عینی «تکرارپذیرشدن» را فراهم می‌کند و قاعدتاً تمام زیرساخت‌هایی که بتواند اطلاعات را در درون خودشان حفظ کنند و قابل بازیابی باشد زمینه تولید دانش عینی را فراهم می‌کنند.

وی نوع دوم دانش را دانش «ضمنی» یا «ذهنی» عنوان کرد و افزود: این دانش در ذهن افراد قرار دارد؛ مستندسازی نشده و به آن دانش حرفه‌ای هم گفته می‌شود یعنی کسی در کار خودش به‌تدریج دانش آن کار را کسب کرده است که به‌صورت فراوان، ناملموس و در تعامل، امکان انتقال دارد. به‌طور مثال ما در مستند مسیرنمای پیشرفت مدیریت کووید 19 کار ترجمان دانش را می‌کنیم چون از حالت ضمنی به عینی تبدیل و هم به زبانی تبدیل کردیم که برای مخاطبش قابل‌درک باشد.

دکتر ترابی اضافه کرد: دردانش ضمنی، مجموعه مهارت‌ها، بینش‌ها و تخصص‌ها مورد آنالیز قرار می‌گیرد. ما هرچقدر سؤالات بهتری داشته باشیم به انتقال این دانش ضمنی کمک بیشتری می‌شود؛ در مصاحبه باید احتیاط را از مصاحبه‌شونده بگیریم برای همین است که مصاحبه‌گر نقش مهمی دارد.

وی با بیان اینکه در دانش ذهنی، بیان و مستندسازی مهم است گفت: در وهله اول چون این دانش در ذهن افراد است آسان است ولی مکانش نامعلوم و ساخت نیافته است و موقعی که فرد می‌خواهد آن را بیان کند با سکته روبرو است.

مدیر روابط عمومی دانشگاه با اشاره به اینکه در جهان تلاش بر این است که با شبیه‌سازی و ابزارهای مختلف ضریب دانش ضمنی که عینی شده را هر روز بالاتر ببرند گفت: ولی این به معنای این نیست که به روزی می‌رسیم که همه‌ دانش بتواند عینی شود چون دانش ضمنی دیگری به وجود می‌آید.

وی گفت: عناصر فنی و مدل ذهنی را باید طوری کنار هم قرار دهیم که بتواند بنیاد لازم را برای خلق سازمانی فرد به وجود بیاورد و به اشتراک «دانش ذهنی» و درک و فهم طرفین کمک کند. خیلی چیزهایی که ما فکر می‌کنیم که همه می‌دانند، نمی‌دانند، حتی چیزهای ساده؛ مثلاً گفته می‌شود فرصت‌آفرینی باید کرد اما اینکه فرصت یعنی چه؟ را نمی‌داند و اگر بداند فرصت منفعت ناقص است آن وقت در پی منفعت ناقص است که آن را کامل کند.

دکتر ترابی افزود: ما در برندسازی می‌خواهیم جریان سازی کنیم، حرکت به وجود بیاوریم و نشاط ایجاد کنیم تا یک محیط پویا خلق شود که همه افراد در همه ابعاد ضمن اینکه وظایفشان را به‌خوبی انجام می‌دهند افرادی خلاق باشند و زمینه‌های لازم برای پیشرفت در کار خودشان و کار دیگران فراهم کنند و تعلق سازمانی در آنها به‌قدری افزایش پیدا کند که حتی در کاری که مربوط به خودشان نیست اما احساس می‌کنند باعث پیشرفت سازمان شود وارد شوند و کوتاهی نکنند چون احساس می‌کنند سازمان‌ بخشی از خودشان است.

مدیر روابط عمومی دانشگاه در پایان شیوه‌های خلق دانش در حوزه‌های socializatio، Externalization، Internalization و Combination را تشریح و روش‌های تبدیل دانش عینی و ذهنی در هر یک از موارد را تشریح کرد و گفت: شاه‌بیت ما این است که این چهار فرآیند را در ترجمان دانش طی کنیم پس مهم است که ما اقلام دانش را خوب بشناسیم؛ یاد بگیریم و در روابط عمومی‌ها اجرا کنیم.