به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت دانشجویی فرهنگی، طرح انارانه 99 عنوان طرحی است که با همکاری کانون دانشجویی مطالعات اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی تهران و کانون آسیب­ های اجتماعی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در خانه کودک شوش تهران برگزار و دانشجویان با تهیه بسته ها و هدیه هایی یلدای امسال را در کنار کودکان این مرکز گذراندند. به همین بهانه گفت و گویی کوتاه با محمد چراغی دبیر کانون مطالعات اجتماعی دانشگاه انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

لطفا خودتان و گروهتان را معرفی کنید.
محمد چراغی هستم، دبیر کانون مطالعات اجتماعی که زیر نظر سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی قرار دارد. گروهمان بیشتر شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران و همچنین دوستانی از کانون آسیب های اجتماعی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی است. تقریبا 10 نفر از دوستان در کار بسته بندی و سایر امور انارانه کمک کردند.

برایمان از هدف و انگیزه تیمتان از اجرای طرح انارانه به این سبک و سیاق بگویید.
هدف این گروه، ارائه آموزش­های تخصصی پرستاری در حوضه خودمراقبتی کرونا به کودکانی که شاید از چنین فضای اطلاعاتی­ در رابطه با کرونا دور هستند، بود. کودکان کاری که نمی­توانند به اطلاعات و آموزش­های کرونایی لازم دسترسی یابند یا وقتش را ندارند و صرفا افرادی را می­بینند که ماسک زده­اند اما نمی­دانند چرا باید خود مراقبتی­هایی مانند استفاده از الکل و ماسک را داشته باشند و اصلا کرونا چیست. این آموزش­ها برای افراد ۸ تا ۱۸ سال تهیه و ارائه شد.
از اهداف دیگر ما ایجاد فضایی شاد برای کودکان کار در دوران قرنطینه کرونا و دور کردن آن ها از یکنواختی، کم کردن و التیام بخشیدن به خشم­ها و فشارهای وارد شده به این افراد در طی دوران کرونا بود.
همچنین تلاش هایی صورت گرفت که بسته­هایی به منظور افزایش ارزش غذایی و افزایش سطح سیستم ایمنی این کودکان تهیه شود.

یک توضیح کامل از روند کلی انارانه بدهید، اینکه چه افرادی در این پروژه به شما کمک کردند و برنامه از چه زمانی شروع شد؟ پکیج آماده شده شامل چه اقلامی بود و برای چند نفر تهیه شد؟
طرح انارانه از چهار سال پیش توسط یکی از دوستان در کانون آسیب­های اجتماعی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، آغاز شد. در ابتدا به این صورت بود که در شب یلدا برای کودکان کار انار تهیه می­شد و با تزئین خاص و فانتزی در بین کودکان کار در سطح شهر پخش می­شد. دوره چهارم انارانه، که شروع همکاری کانون مطالعات اجتماعی از دانشگاه علوم پزشکی تهران و کانون آسیب­های اجتماعی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی هم بود، به همین صورت برگزار شد. اما در انارانه امسال با توجه به شرایط کرونایی به فکر حرکت بزرگتری بودیم.
در برنامه امسال که مربوط به پروژه خانه کودک شوش زیر نظر انجمن حمایت از حقوق کودکان بود، بسته هایی برای 100 کودک تهیه شد که شامل قرص جوشان، آجیل، میوه (پرتقال، انار و موز)، ژل ضدعفونی کننده دست و یک هدیه به عنوان یادگاری که در کنار آموزش­هایی در زمینه خودمراقبتی در برابر کرونا به این کودکان ارائه شد.
انارانه امسال با همکاری کانون­ مطالعات اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی تهران، کانون آسیب­های اجتماعی خواجه نصیر، سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی، کمیته مهرباران معاونت فرهنگی جهاد کل، انجمن حمایت از حقوق کودکان، کانون خیریه مهریار از دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و همچنین مدیریت امور هنری و فوق برنامه معاونت دانشجویی فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرا شد. همکاری ها در سطح مطلوبی بود و حتی در برخی امور همکاری­های بسیار خوبی را شاهد بودیم. می­توان گفت در تمام مسیر همکاری شکل گرفت و مسیر به طور مطلوب و موثری هموار بود. این برنامه حدوداً از اواسط آذر ماه آغاز و نزدیک به بیست روز به طول انجامید.

به نظر شما انجام طرح­هایی مانند انارانه می­تواند بر وضعیت کودکان کار یا سایر کودکان آسیب پذیر جامعه در مراکز دیگر اثرگذار شود؟
اگر انارانه را صرفاً پخش انار در نظر بگیریم، شاید اثر مورد نظر بر وضعیت کلی این کودکان را نداشته باشد و صرفاً ارزش آن محدود به خوشحال کردن کودکان کار باشد. اما برنامه امسال که ارائه آموزش­هایی در قالب طرح انارانه برای کودکان بود، می­تواند بر بهبود وضعیت این کودکان موثرتر باشد و البته لازم است این آموزش­ها پیوسته باشد. انارانه ای که امسال برگزار شد، سرآغاز یک حرکت بزرگتر خواهد بود و ما قصد داریم با تشکیل تیمی از دانشجویان دانشگاه­های علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی بحث محرومیت­زدایی را در حوزه بهداشتی این کودکان گسترش دهیم.

از نظر خودتان به هدفتان از اجرای این برنامه رسیده اید؟
دسترسی به اهداف مورد نظرمان خیلی بیشتر از تصوراتمان بود. فکرش را نمی­کردیم که بتوانیم انقدر خوب با کودکان ارتباط برقرار کنیم و آموزش­های ارائه شده، تا این حد مورد پذیرش کودکان قرار بگیرد و آن­ها را رعایت کنند. اما خداراشکر که این امر صورت گرفت و نتایج مطلوب حاصل شد.

آیا خانه کودک شوش یا سایر مراکز حمایت از کودکان باز هم شاهد چنین طرح­هایی از شما و تیمتان خواهند بود؟
بله، همانطور که گفتم چنین برنامه­ای در نظر داریم. اینطور در نظر گرفته شده است که تیم­هایی توسط افراد گروه و با همکاری دانشجویان علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی تشکیل شود و در قالب کانون مطالعات اجتماعی وارد انجمن­های حمایت از کودکان شویم تا امور تخصصی علوم پزشکی و پیگیری­های بهداشتی توسط دانشجویان انجام شود. بسیاری از این کودکان از شاخص­های رشد طبیعی برخوردار نبودند و پایش های رشد و سلامتی و پروفایل بهداشتی ندارند. تلاش داریم تا بسترهایی به جهت آموزش، ویزیت و غربالگری­ها برای کودکان فراهم شود تا محرومیت زدایی در حوزه بهداشتی صورت بگیرد.

سخن آخر؟
در آخر می­خواهم این نکته را اضافه کنم که همگی ما باید به سمت محرومیت­زدایی قدم برداریم و در جنب و جوش باشیم. باید از فقری که در حال همه­گیری است و روزی همه­مان را درگیر خواهد کرد ترسید. به این معنا که اپیدمی شدن فقر در جامعه، بطور قطع تبعاتی برای تمام افراد جامعه به همراه خواهد داشت. به همین دلیل به نظر بنده لازم است پیش از آن از وقوع چنین اتفاقاتی آن را پیگیری کرد و در راستای کاهش آن قدم برداشت.
ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.