به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دفتر امور ایثارگران، بیست و ششمین کارگاه مجازی با موضوع «شادکامی واقعی چیست؟» در فضای اسکای روم برگزار شد.

در این کارگاه که جمعه 3 تیر 1401 با شرکت اعضای هیئت‌علمی و کارکنان دانشگاه برگزار شد. دکتر عباس عبداللهی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه الزهرا در اولین جلسه مبحث شادکامی در خصوص میل به لذت‌جویی در انسان از ابتدای پدیده خلقت و تغییرات این نیاز در اعصار مختلف زندگی بشر (انقلاب کشاورزی، انقلاب صنعتی، عصر تکنولوژی) سخن گفت و اضافه کرد: با وقوع اتفاقات مختلف در اعصار مختلف زندگی بشر، تغییر در نیازها و میزان  احساس لذت از کامیابی ها، لازم شد فلاسفه وارد شده و روی وقایع و تأثیر آن روی جامعه تحقیق و مطالعه کنند و آن فلسفه را در جامعه، اقتصاد، هنر، مسائل روان‌شناختی و ... رایج کنند و با فرهنگ سازی حس رضایتمندی افراد در جامعه افزایش دهند. با توجه به مطالب گفته‌شده این سؤال مطرح می شود با توجه به پیشرفت فناوری و نیاز به مصرف‌گرایی و فلسفه تولید و اقتصاد و افزایش نیاز به کسب لذت در زندگی «آیا شادکامی و خوشبختی کسب لذت لیمبیک نیست»؟

وی  به این سوال با ذکر یک مثال پاسخ داد: آیا فردی که با تلاش و کوشش به‌سختی رتبه قهرمانی در ورزش را کسب کرده و فردی که با تلاش کمتر با کمک و نفوذ دیگران رتبه قهرمانی را به دست آورده هر دو به یک‌میزان احساس لذت و شادی می‌کنند؟ قطعاً پاسخ خیر است. چون نفر اول برخلاف نفر دوم که حس لذت لیمبیک را تجربه کرده، احساس لذت پیچیده‌تری دارد و احساس شادکامی می‌کند.

وی با ذکر مثال‌های دیگری ادامه داد: علیرغم پیشرفت فناوری و رفاه اقتصادی در امریکا مصرف داروهای ضدافسردگی به چندین برابر دهه‌های گذشته در این کشور رسیده، از طرفی مرگ ناشی از سوءمصرف مواد مخدر و الکل چند صد برابر شده است. همچنین آمار بالای شیوع افسردگی در کشورهای اسکاندیناوی علیرغم امکانات بالای رفاهی به ما می گوید «کسب لذت لیمبیک به‌تنهایی باعث احساس خوشبختی و شادکامی در فرد نمی‌شود». سؤال اساسی این است شادکامی چیست؟ مکتب روانشناسی شادکامی را این‌گونه تعریف می‌کند: شادکامی یعنی رسیدن به حداکثر رضایت از زندگی و حداقل نارضایتی از زندگی؛ ولی وقتی به مفهوم عمیق آن فکر کنیم می‌بینیم این‌گونه نیست. انسان از ابتدای تولد مفهوم درد و رنج را با اولین نیازهای خود تجربه می‌کند، و همواره برای رفع این نیازها دچار استرس و اضطراب است؛ درنتیجه نظریه «روانشناسی مثبت» مطرح می‌شود. حال می‌توان در تکمیل تعریف شادکامی گفت: افرادی می‌توانند شادکامی داشته باشند و احساس خوشبختی کنند که رنج و غم را بخشی از زندگی خود بدانند و آن‌ها را تبدیل به فرصت کنند یا در کنار مسائل دیگر زندگی خود بپذیرند.

دکتر عبداللهی در مورد ویژگی افرادی که شادکام هستند به «نظریه سرسختی (Hardiness)» کوباسا اشاره کرد و گفت: سرسختی ترکیبی از باورهای فرد در مورد خود و جهان است که از سه مؤلفه تعهد، کنترل و مبارزه‌جویی تشکیل‌شده و هرچه درجه سرسختی شخصیتی فرد بیشتر باشد فرد احساس رضایت از زندگی و حس شادکامی بیشتری خواهد داشت.

دکتر عبداللهی ادامه مبحث و چگونگی دستیابی به شادکامی واقعی را به جلسه بعد موکول کرد و در پایان جلسه به سؤالات همکاران پاسخ داد.