رحلت نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) و شهادت کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی(ع) تسلیت باد

مدینه حال و هوای غریبی دارد. زمزمه‌های مرثیه ‏گون، کوچه‌هایش را یک‌به‌یک می‌پیماید. از گلوی اندوهگین هر واژه،‏ نیزارهای ماتم می‌چکد، چندی است شهر پیامبر(ص) مونس اشک و آه شده، ضجه در محراب ریشه دوانده، منبر، در گرداب اشک نشسته و جای گل در مسجد خالی است، بانگ اذان بلال مانند همیشه نیست، ندای "اشهد ان محمد رسول‌الله" او با نوای حزین فضای شهر را فراگرفته است. آری! بی‏ شهد نبوت، روزگاری تلخ، ذائقه دین را پرکرده است. تمام دقایق بیست و هشتم صفر، در خزان است، وجب‌به‌وجب مدینه، تب‌دار این سفر، اشک‌های غلطان مدینه با ناله‏های ام‌ابیهایی هم‏ سو شده است. بی ‏نگاه رحمت‏ گستر پیامبر، کدام لحظه را تاب بیاوریم؟ بی‌صدای عطوفت‏ زایی او، به کدام سو پناه بجوییم؟" اللهمّ إنا نشکو الیک فقْد نبیّناً صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله". محمد ای روح بزرگ هستی، بدون زمزمه «قولو لا اله الا اللّه‏ تلفحوا»یت زبان فرشتگان را کدامین کلام سرشار از تقدیس و تسبیح کند؟ و چه می‏توان گفت از آن‌همه کلمه‌ای که در سکوت علی(ع)، پس از تو خاموش ماندند؟ بیست و هشتم صفر، یعنی ضمیمه شدن عطری بدیع به آسمان و چه محروم است زمین که فروغ یگانه خود را ازدست‌داده است. آری! غمبارترین لحظه تاریخ بشری این‌گونه رقم خورد وبرترین خلق خدا این‌گونه خاک را به سمت افلاک بدرود گفت و عالمیان را عزادار خویش کرد.
یا امام حسن! روزگار غربتت را پایانی نیست، روزگاری در شبیخون خیانت‌ها و توطئه‌ها، تن به صلحی سبز می‌دهی به‌اجبار تا دین بماند و روزگاری دیگر، در حریم خانه خود، آشنایی بیگانه از پشت خنجر می‌زند، سال‌ها بود پشت صبر را به خاک رسانده بودی، بااین‌حال، هر که از هرکجا بی‌نصیب می‌ماند، نشانه خانه‌ات را می‌گرفت و ناگاه، خود را روبروی دروازه کرامتت می‌دید و بی‌پروا طلب می‌کرد حاجتش را. داستان غربتت هنوز ادامه دارد. بوی غربت حنجره‌ات، جهانی را غریبانه به گریه می‌اندازد. آمده‌ام تا زائر مزار بی چراغت باشم، تا بر سفره کرامتت، میهمان شوم، ای کریم اهل‌بیت!

پیامبر اکرم(ص) در روز 28 صفر سال یازدهم هجری و در سن 63 سالگی به ندای حق لبیک گفت و چشم از جهان فانی فروبست. امام حسن مجتبی(ع) نیز در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اشْعث بن قیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید. از امام مجتبی(ع) خواستند که سخنی درباره‏ی اخلاق نیکوی پیامبر(ص) بگوید. او فرمود: هر کس نیازی به حضور پیامبر (ص) می برد حاجتش رد نمی شد و هرچه در توان داشت ‏برای رفع نیاز مردم به کار می‏برد و شنیدم پیغمبر(ص) فرمود: هر کس نماز صبح را بگذارد، آن نماز بین او و آتش دوزخ دیواری ایجاد می‌کند.

  سخنانی گوهربار از رسول گرامی اسلام(ص):
- بهترین کارها در پیش خدا نگه‌داری زبان است. (نهج الفصاحة؛ ص168)
- کامل‌ترین مؤمنان ازنظر ایمان خوش‌اخلاق‌ترین آن‌هاست . (تحت العقول، 47)
- از ظلم کردن بپرهیزید که در روز قیامت سبب تاریکی‌ها می‌شود. (کافی، 2/332)
- علاقه نسبت به ریاست و ثروت سبب روئیدن نفاق در قلب و درون خواهد شد. (مجموعه ورّام، ص 264)
- هرکس بدهکار ناتوانى را مهلت دهد، براى هرروزش ثواب صدقه‌ای درراه خدا باشد. (اعیان الشّیعة، 1/305)
- اگر از ترس خدا از چیزی درگذری، خداوند بهتر از آن را به تو خواهد داد. (مسند احمد، مسند البصریین، ح ۱۹۸۱۳)
- مدارا کردن با مردم نیمی از ایمان است و ملایمت و رفق با آنان نیمی از خوشی زندگی است.(کافی 2/117)
- زمانى بر مردم خواهد آمد که صبر نمودن در برابر مسائل دین و عمل به دستورات آن همانند در دست گرفتن آتش گداخته است. (أمالى طوسى، 2/92)
- بدترین افراد کسى است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن‌کسی خواهد بود که آخرت خود را براى دنیاى دیگرى بفروشد. (من لایحضره الفقیه، 4/353)

 جملاتی گران‌قدر از امام حسن مجتبی(ع)
- همنشینی با اهل دین، شرف دنیا و آخرت است. (تحف العقول، ص ۴۲۰)
- هیچ گروهى با یکدیگر مشورت نکرده‌اند مگر آن‌که به رشد رسیده‌اند. (أعیان الشّیعة، 1/577)
-  برای هر چیزی دلیلی باید و دلیل خردمند تفکر است و دلیل تفکر خاموشی. (تحف العقول، ص ۴۰۶)
- بردباری زینت شخص، وفاى به عهد نشانه جوانمردى و شتاب‌زدگی نشانه بی‌خردی است.(کلمة الامام الحسن(ع)، ص 198)
- از کبر و خودخواهی بپرهیز، که هرکسی در دلش به‌اندازه دانه‌ای کبر باشد، داخل بهشت نمی‌شود.(تحف العقول، ص ۴۲۵)
- علم و دانش را فراگیرید و چنانچه نتوانستید آن را در حافظه خود نگه‌دارید، بنویسید و در منازل خود قرار دهید. (احقاق الحقّ، 11/235)