استاد بودن اغلب به معنای داشتن نقشی عمیق در پیشرفت شاگردان است. استاد شاگردانش را هدایت می کند و دانش و تجربه خود را با آنها به اشتراک می گذارد. همچنین به سلامتی شاگردان و حرفه خود علاقه دارد. پیش از این شاگردان در محضر استادان علاوه بر فراگیری علمی خاص به تحصیل معرفت و اخلاق نیز می‌پرداختند. به عبارتی دیگر استادان به شاگرد خویش درس چگونگی کسب مهارت برای حضور در جامعه را می‌آموختند. در مقابل شاگردان نیز علاوه بر آنکه بیشتر اوقات خویش را نزد استاد سپری می‌ کردند، می‌آموختند که در ازای آموزشی که فرا می‌گیرند، حرمت استاد را پاس دارند. به قول مولانا "هیچ قنّادی نشد استاد کار تا که شاگرد شکرریزی نشد" در این tums life سعی شده تا رابطه استاد و شاگردی میان دکتر عبدالحمید حسابی و شاگردانش به تصویر کشیده شود.