دکتر محمدتقی حقی آشتیانی: مرکز طبی کودکان عشق من است

آقای دکتر، بفرمایید که چه سالی و در کجا متولد شدید؟ دوران کودکی‌تان چگونه سپری شد؟
من دکتر محمدتقی حقی آشتیانی، متولد سال 1326 هستم و در آشتیان به دنیا آمدم. اکنون دارای دو فرزند دختر و یک پسر هستم که پزشک، دندانپزشک و دکترای مکانیک هستند.
من تا کلاس چهارم ابتدایی در آشتیان درس خواندم و پس از آن به دلیل آنکه برادرانم در تهران مشغول تحصیل بودند به تهران آمدم و با وجود علاقه به رشته ریاضی، دیپلم خود را به خواسته پدرم در رشته طبیعی گرفتم.

چگونه وارد دانشگاه شدید؟
من در دانشگاه تهران امتحان کنکور دادم و می توانستم رشته پزشکی و یا رشته های دیگر را انتخاب کنم اما به دلیل علاقه شدید به آزمایشگاه، به صورت ناخودآگاه و بدون مطالعه، وارد رشته داروسازی شدم و در سال 1350 موفق به اخذ دکترای داروسازی شدم. اما بعد از آن متوجه شدم داروسازی علاقه مرا به فعالیت در حوزه تشخیص طبی و آزمایشگاه ارضا نمی کند؛ به همین دلیل با شرکت در امتحان در دانشگاهی که اکنون دانشگاه ایران است، در رشته پزشکی درس خواندم و پس از فارغ التحصیلی رشته پاتولوژی و آزمایشگاه را ادامه دادم.

از دوران ابتدای فعالیت خود بفرمائید؟
من ابتدا در بیمارستان خیریه سوم شعبان با مرحوم دکتر باستان حق مشغول به کار شدم و در همان زمان برای دستیاری در رشته پاتولوژی شرکت کردم و موفق به ادامه تحصیل شدم.
ابتدا قرار بود فعالیتم را به عنوان مسئول آزمایشگاه در بیمارستان امام خمینی (ره) آغاز کنم اما به خواست خداوند و به دلایلی قسمت شد که به مرکز طبی کودکان منتقل شوم و اکنون حدود 35 سال است که در این بیمارستان فعالیت دارم.

از سال های ابتدایی آغاز به کار مرکز طبی کودکان بفرمائید؟
همانطور که می دانید مرحوم دکتر حسن اهری، نقش اصلی ساخت بیمارستان مرکز طبی کودکان را داشت و به واسطه روابط ایشان با مسئولان وقت ساخت مرکز طبی کودکان محقق شد. من نیز به دلیل ارتباط خانوادگی با مرحوم دکتر محمد قریب با مرکز طبی کودکان آشنایی داشتم.
ابتدا بیمارستان وابسته به بنیاد نیکوکاری بود و با ماموریت علمی اساتید دانشگاه اداره می شد و پس از انقلاب جمهوری اسلامی، عضو وزارت بهداری و پس از آن عضو وزارت بهداشت و زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی تهران قرار گرفت.
مرکز طبی کودکان محل پرورش اساتید به نام حوزه کودکان در همه رشته ها بود به طوری که استادان با بالاترین درجه علمی، فارغ التحصیل این بیمارستان بودند و اعتبار علمی مرکز طبی کودکان در سایر کشورهای دنیا نیز شناخته شده بود به همین دلیل است که علیرغم مخالفت ها و همچنین رقابت سایر بیمارستان های کودکان، مرکز طبی کودکان، قطب علمی طب کودکان کشور نامیده شد.
من خوشحال می شوم که رقابت با این بیمارستان موجب ارتقای سطح علمی سایر مراکز شود و خواسته ام از تمام کسانی که پا به مرکز طبی کودکان می گذارند این است که در حفظ رسالت این بیمارستان کوشا باشند.

آزمایشگاه مرکز طبی کودکان چگونه شکل گرفت؟ چگونه پیشرفت کرد؟
آزمایشگاه از اولین قسمت های بیمارستان بود که از اسفند 1347 فعالیت خود را با سه اتاق در ساختمان شماره یک بیمارستان آغاز کرده بود. همبستگی کارکنان آزمایشگاه مرکز طبی کودکان و وابستگی آنها به بیمارستان، موجب پیشرفت آزمایشگاه شد، البته که همکاری روسای بیمارستان نیز در تحقق این امر بسیار تاثیرگذار بود.
پس از ساخت ساختمان شماره دو مرکز طبی کودکان به همت دکتر علی ربانی، آزمایشگاه به طبقه دوم این ساختمان منتقل شد و یکی از استانداردترین و مدرن ترین آزمایشگاه های ایران به مرکز طبی کودکان تعلق گرفت، زیرا که از بدو زمان ساخت آن در مذاکراتی که با مهندسان ساخت صورت گرفت، این آزمایشگاه به صورت اصولی پایه گذاری شد.
کارکنان آزمایشگاه با عشق و علاقه در کنار بهترین و مدرن ترین تجهیزات در این مرکز مشغول به کار شدند و به تدریج بر این تجیهیزات افزوده شد. 
ما در زمان طرح تحول سلامت، با 23 بیمارستان قرارداد داشتیم که نمونه ها را برای ما برای تشخیص به ما ارسال می کردند، اما امروز متاسفانه به دلایل اقتصادی و تحریم ها، از ادامه این فعالیت معذوریم.
امیدوارم با حل مشکلات مجددا آزمایشگاه مرکز طبی کودکان فعالیت های علمی و خدماتی خود را در سطح گسترده ارائه دهد.

نقش خیرین را در پیشرفت بیمارستان بفرمائید.
در تجهیز این بیمارستان و آزمایشگاه مرکز طبی کودکان خیرین نقش مهمی داشتند. دکتر مسعود محمدپور از مدیران سابق بیمارستان بودند که در تجهیز آزمایشگاه و خرید لوازم مورد نیاز نقش به سزایی داشتند.
همچنین دکتر سید حسن قاضی زاده هاشمی(وزیر اسبق) و دکتر لیلی کوچک زاده نیز به ما در تجهیز آزمایشگاه کمک بسیار کردند که از تک تک آنها سپاسگزارم.

پشتوانه آزمایشگاه و مرکز طبی کودکان چیست؟
اعضای هیئت علمی بزرگترین سرمایه بیمارستان است که به واسطه حضور آنها این بیمارستان قوی ترین بیمارستان کودکان از لحاظ هیئت علمی است. ما از نظر امکانات علمی هیچ کمبودی نداریم، امیدوارم با رفع تحریم ها و بهبود وضع اقتصادی کشور، فعالیت های علمی بیمارستان گسترده تر شود، زیرا آزمایشگاه مرکز طبی کودکان با پشتوانه نیروی انسانی قادر است، آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم پزشکی تهران شود و در سال های فعالیت موفق به کسب گواهینامه های کنترل کیفی شده است.
علاقه کارکنان آزمایشگاه به ارائه خدمات بسیار زیاد است و اگر کوتاهی در حق این آزمایشگاه شود، کوتاهی در حق مردم مستضعف است و افراد باید در آخرت پاسخگوی این امر باشند.
اگر نیازهای تجهیزاتی برطرف شود؛ میزان فعالیت و ارائه خدمات افزایش پیدا می کند.

حس خودتان را نسبت به مرکز طبی کودکان بفرمائید.
من با وجود اینکه در رشته پاتولوژی تحصیل کردم، در این بیمارستان به رشته کودکان هم علاقه مند شدم به طوریکه در سال های فعالیتم، در همه برنامه های گزارش صبحگاهی بیمارستان شرکت کردم. 
مرکز طبی کودکان عشق من است و من به کار و فعالیت در این بیمارستان علاقه فراوان دارم.
امیدوارم با جوان گرایی و به کارگیری نیروهای جوان و استفاده از تجربه پیشکسوتان، پیشرفت در کارها محقق شود.
ما هر چه داریم از مرکز طبی کودکان و دانشگاه علوم پزشکی تهران داریم، اگر پیشرفت علمی داشتیم به واسطه این بیمارستان و دانشگاه است و به همین دلیل باید در حفظ آن کوشا باشیم.

توصیه شما به جوانان چیست؟
من در زمینه آموزش، استادی سخت گیر و بسیار جدی هستم و می توانم بگویم که از دانشجویان و جوانان بسیار یادگرفته ام.
توصیه من به جوانان این است که با شکیبایی و بدون عجله و شتاب برای رسیدن به پول و مقاله، مشغول به فعالیت شوند و در روشن نگه داشتن چراغ این بیمارستان برای ارائه خدمات به کودکان بیمار کوشا باشند.

سخن آخر؟
من می خواهم در پایان این گفتگو از استادانم، مرحوم دکتر شمسا، دکتر میربد، دکتر شمس شریعت و دکتر بهادری و همکارانم مرحوم دکتر محمود احمدی، دکتر مینا ایزدیار، دکتر شبستری، دکتر دخانی، دکتر وثوق، دکتر ادیب، دکتر محجوب قدردانی می کنم.
در پایان از تمامی روسا و مدیران بیمارستان در دوره های مختلف که برای توسعه و پیشرفت آزمایشگاه این مرکز زحمت کشیدند سپاسگزارم.