دکتر خدیجه میرزایی: ارزشمندترین و فرح‌بخش‌ترین دستاوردم دیدن پیشرفت‌ها و موفقیت‌های دانشجویانم است

 

 

سلام و احترام حضور خوانندگان محترم. خدیجه میرزایی هستم تیرماه سال 1360 در شهر تهران متولد شدم. در سال 1392 در مقطع دکترای تخصصی علوم تغذیه از دانشگاه علوم پزشکی تهران فارغ‌التحصیل شدم. فرصت مطالعاتی دوره دکترا را در سال 2013-2014 در دپارتمان تغذیه دانشگاه هاروارد گذراندم. اکنون دانشیار گروه تغذیه جامعه دانشکده تغذیه و رژیم‌شناسی هستم.

فرزند اول خانواده‌ام. خداوند من و برادرم را در سنین جوانی به پدر و مادرم عطا کرد. پدر و مادرم بسیار پرتلاش، معتقد و سرمشق زندگی‌ام هستند و بعد از توکل به خدا، خانواده‌ام کانون امن و سرپناه آرامش در تلاطم‌های زندگی‌ام هستند. خداوند پسرم کیارش روشنایی‌بخش زندگی‌ام را 6 سال پیش به من هدیه کرد. همسرم نیز مردی معتقد بوده و بستر پیشرفت‌های زندگی را برایم هموار می‌سازد.

ویژگی عمده شخصیتی‌ام از نگاه دیگران که اغلب دانشجویانم، دوستان و خانواده‌ام به من میگویند پشتکار، آرامش و صبوری‌ام است ولی از نگاه خودم معتقد و پایبند به اصول هستم و سعی می‌کنم منظم و سروقت باشم. طبق برنامه‌ریزی‌هایی که در زندگی دارم با تمام توانم برای رسیدن به آن تلاش می‌کنم و سعی می‌کنم شکست‌ها پله‌هایی برای رسیدن به موفقیت باشند و هرگز در میان مسیر ناامید نشوم. در طول تمام زندگی سحرخیز بودم و هرروز با دیدن طلوع خورشید انرژی شروع کارهای روزانه‌ام دوچندان می‌شود.

 

من از شهریور سال 1393 در دانشکده به‌عنوان هیئت‌علمی شروع به کارکردم. از مسئولیت‌های گروه نماینده آموزشی در دوره پیشین بودم و اکنون معاون بین‌الملل گروه تغذیه جامعه و نیز مسئول فیلد جمعیتی دانشکده هستم. افتخار همکاری با معاونت بین‌الملل را به‌عنوان سرپرست امور جذب و بازاریابی بین‌المللی رادارم که حیطه وسیعی در گسترش فعالیت‌های بین‌المللی در دانشگاه است و امیدوارم در این فرصت ارزشمند بتوانم با حمایت‌ها و برنامه‌ریزی‌های صحیح نقش کوچکی دررسیدن به اهداف والای توسعه بین‌الملل داشته باشم.

 

 

خدا را شاکرم که در مدت تحصیل و خدمت توفیقاتی را نصیبم کرده است. در دوازدهمین جشنواره ابن‌سینا پایان‌نامه دوره کارشناسی ارشدم به‌عنوان پایان‌نامه برتر برگزیده شد. برگزیده بخش دانشجویی در شانزدهمین و نیز برگزیده محقق جوان با رتبه برتر در هفدهمین و هجدهمین جشنواره رازی بودم. در اولین جشنواره دانشجویی ابن‌سینا هم به‌عنوان محقق برتر برگزیده شدم. جوایزی هم برای سخنرانی‌ها و پروژه‌هایم در کنگره‌های بین‌المللی تعلق‌گرفته که از آن جمله می‌توانم به جایزه کنگره WCO-IOF-ESCEO در اسپانیا و نیز گرنت کنگره DBM در اتریش اشاره‌کنم.

ازجمله دستاوردهایی که در مدت خدمتم داشتم تکمیل بیش از 40 پروژه تحقیقاتی و راهنمایی 50 دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی است که از این میان تعدادی از دانشجویان بین‌الملل بودند. تاکنون 7 سری کتاب‌های مرتبط با تغذیه را با همکارانم تألیف و ترجمه کرده‌ایم که سری آخر کتب، کتاب 2 جلدی هست که مربوط به ارزیابی‌های تغذیه‌ای بوده و به‌عنوان مرجع کاربرد دارد. مقاله‌ای که در دوران فرصت مطالعاتی در دانشگاه هاروارد کارکردم که توانست به‌عنوان موضوع جدید سال 2014 در نیچر معرفی شود. نزدیک به 100 مقاله با نمایه بین‌المللی به چاپ رسانده‌ام. ارزشمندترین و فرح‌بخش‌ترین دستاوردم دیدن پیشرفت‌ها و موفقیت‌های دانشجویانم است و اینکه ببینم جزو رتبه‌های برتر آزمون دکترا و یا دانشجوی نمونه کشوری باشند و به تکرار با دیدن این لحظه‌ها حس سرور در من می‌تراود و انگیزه‌ام را برای ادامه فعالیت دوچندان می‌کند. 

 

 

از سال 1385 یعنی زمانی که به‌عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد پذیرفته شدم وارد دانشگاه شدم؛ اما پیش از آن زمان هم گاه‌گاهی به بهانه دیدن گروه آموزشی و یا سؤال کردن در مورد کتب منبع به دانشکده بهداشت که در آن زمان گروه تغذیه در آن بود میامدم و همان زمان اهدافم را برای ادامه تحصیل در دانشگاه پایه‌ریزی کردم.

در آن دوران همیشه از درب اصلی دانشگاه تهران وارد می‌شدم و در تمام‌مسیری که به سمت دانشکده بهداشت درحرکت بودم آرزویم را برای قبولی در دانشگاه در قلبم تکرار می‌کردم. هر بار که بر روی سنگفرش‌های دانشگاه راه می‌روم حس تازگی و انگیزه در من جوان می‌شود. سال 1388 به‌عنوان دانشجوی دکترا پذیرفته شدم و افتخار ادامه ماندن و تحصیل در دانشگاه نصیبم شد و خدا را شکر که این پیوستن بعدازاینکه هیئت‌علمی شدم گسسته نشد و بر این باورم که پیوستن به یک دریای بیکران علم دانشگاه و شاگردی در محضر اساتید بزرگ رشته‌ام بزرگ‌ترین نعمتی است که خداوند مرا لایق آن ساخته است و مسئولیت ما به‌عنوان وارثان این خزانه لایتناهی بسیار دشوار است.

بر این باورم که دانشجویان و بانوان عزیز کشورم بااراده، تلاش و قدرت می‌توانند به همه اهدافشان برسند. زنان نه‌تنها مسئولیت در انجام امور محول به خودشان دارند، مسئولیتی بس دشوارتر در قبال جامعه دارند چراکه مسئول تعلیم و تربیت فرزندانشان و ایجاد کانون گرم محبت و امنیت برای همه اعضاء خانواده می‌باشند و چه‌بسا پیشرفت جامعه نیازمند چنین بستری است. لذا زمان را مغتنم دانیم و از لحظه‌لحظه‌ها برای رسیدن به اهدافمان استفاده کنیم.

انتخاب بنده به‌عنوان فردی موفق از بزرگواری و بلندای طبع انتخاب‌کنندگان بانوان نامی دانشگاه هست. من همیشه از خوانندگان مطالب بانوان نامی دانشگاه بودم و سعی می‌کردم همیشه از پیام‌ها و تجربیات بزرگواران در سرلوحه زندگی‌ام استفاده کنم و زمانی که با بنده برای مصاحبه تماس گرفتید بسیار شگفت‌زده و مفتخر شدم. چراکه حس می‌کنم برای اینکه خود را موفق بدانم مسیر طولانی در پیش رودارم. بزرگ‌ترین افتخارم توفیق خدمت در دانشگاه است. ساعات زیادی را باعلاقه به تحقیق، تدریس و امور محوله می‌پردازم و هرگز حس خستگی از کارم ندارم و هرروز سعی می‌کنم عشقی که به کارم دارم بیشتر شود. معتقدم همه تلاش‌ها به ثمر خواهند رسید و اگر در بازه‌هایی از زندگی به علت فشارهای کاری دشواری ایجاد می‌شود با رسیدن به موفقیت‌های حاصل از تلاش‌ها، مشکلات آن دوران به خاطرات شیرین زندگی تبدیل می‌شوند. هر زمان که حس می‌کنم مشکلات و سختی‌های کار ایجاد می‌شود میدانم تغییری مثبت در انتظارم است و به خود میگویم مطمئن باش پایان این سختی‌ها یا زحمات نتیجه خوب خواهد داشت و با این اعتقاد امیدوار و بدون خستگی ادامه می‌دهم.

مهم‌ترین وظیفه‌ام مسئولیت‌پذیر بودن در قبال تربیت و رشد نسل جوانی است که با آرزوی موفقیت وارد دانشگاه، دانشکده و گروه آموزشی‌مان می‌شوند. باید با تمام قوا، تجربیات مسیری که اندوخته‌ایم و دانسته‌هایی که نسل به نسل از اساتید بزرگ آموخته‌ایم به آن‌ها انتقال دهیم و در تمام طول راه همراهشان باشیم.      

 

همان‌طور که اشاره کردم نقش زنان بسیار خطیرتر و مهم‌تر از مردان است، چراکه آن‌ها مسئولیت فرزند پروری و پرورش نسل آینده را به عهده‌دارند. لذا زنان باید در کانون حمایت‌های اجتماع باشند. معتقدم زنان هم همانند مردان می‌توانند در موقعیت‌های مدیریتی و برنامه‌ریزی‌های کشوری موفق باشند.

بانوان فعال در اجتماع باید واقف به توانمندی‌هایشان در امور محوله باشند و در جهت تقویت توانمندی‌هایشان و استفاده از تجربیات افراد مجرب در کشور و حتی سطح بین‌المللی در زمینه فعالیتشان تلاش کنند و در مسیری که پیش می‌روند سعی کنند صاحب‌نظر شوند. باوجود چنین جایگاهی است که می‌توانند مسیر را برای سایر بانوان هموار سازند.

لطف بیکران الهی و توکل به خدا. هرگز خود را تنها نمی‌بینم و نیرویی عظیم الهی را یاریگر تمام امور خود میدانم به خاطر همین حتی زمانی که مسیر هدفی طولانی می‌شود ناامید نمی‌شوم.

همان‌طور که بزرگ‌ترین دانشگاه علوم پزشکی کشور هست آرزویم این هست روزی یکی از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های بین‌المللی دنیا مطرح شود و لازم این امر توسعه و پیشرفت‌های روزافزون در تمام‌مسیرهای آموزشی، پژوهشی، درمانی، تکنولوژی و صنعت بین‌المللی است.    

 

در مدتی که افتخار همکاری با معاونت بین‌الملل دانشگاه رادارم، فضای صمیمانه همکاری، جلسات تصمیم‌گیری با اساتید بزرگوار دانشگاه و نیز کسب تجربه در حیطه کاری محوله ازجمله افتخاراتی بود که داشتم و جا دارد از این فرصتی که به من داده‌شده کمال تشکر را داشته باشم و بتوانم نقش مؤثری در پیشبرد برنامه‌های آینده ایفا کنم.

 

در خصوص کلینیک رژیم و سایتی که در این خصوص دارید برای ما صحبت کنید.
در خصوص بحث رژیم‌درمانی، مدت یک سال هست که در کلینیک دانشگاه (کلینیک دکتر یلدا، اتاق معاینه ستاد) و به‌تازگی کلینیک غدد و متابولیسم دانشگاه فعالیتم را باعلاقه آغاز کرده‌ام و احساس می‌کنم زمانی که توصیه‌های تغذیه‌ای در کنترل و درمان بیماری‌ها تأثیر می‌گذارد و رضایت‌مندی بیماران را مشاهده می‌کنم علاقه‌ام برای ادامه بیشتر می‌شود. برای آموزش همگانی به علاقه‌مندان وب‌سایتی دارم که خدا رو شکر راه ارتباطی خوبی برای کسانی هست که سؤالاتی در بحث تغذیه و رژیم‌درمانی دارند و سعی می‌کنم پاسخگوی علاقه‌مندان باشم.

مادرم همچون فرشته‌ای مهربان و ازخودگذشته همیشه سرپناهم بوده و بی‌تردید بدون تشویق‌ها و انگیزه‌ها و زحمات بی‌دریغ او طی مسیر برایم ناممکن بود. اساتید بزرگواری که در هر مقطع افتخار شاگردی‌شان را داشتم و اینکه صمیمانه و خالصانه تجربیاتشان را با من به اشتراک می‌گذاشتند مسیر راهم را تغییر داد. وقتی اساتیدم مرا راهنمایی می‌کردند صحبت‌هایشان را بر لوح ذهنم حک می‌کردم و همیشه تلاش می‌کردم به همه آن‌ها جامه عمل بپوشانم.

 

 

به‌هرحال خانم‌هایی که برنامه زندگی‌شان پرمشغله است گاهی مجبورند برای تنظیم برنامه‌های روزمره‌شان از زمان استراحت، تفریح و ورزششان کم کنند و نیز نیازمند حمایت بیشتر خانواده در رسیدگی به امور هستند. من سعی می‌کنم برای تکمیل کارهای ضروری از زمان استراحتم بکاهم و روزهای تعطیل زمانم را اختصاص به فرزندم دهم و همراهش باشم.

در پایان از شما و خوانندگان محترم که وقت ارزشمندتان را اختصاص دادید کمال تشکر رادارم و امیدوارم در آینده‌ای نزدیک با همراهی زنان موفق شاهد شکوفایی و پیشرفت روزافزون کشورمان باشیم.