دکتر کریمی: امروز وظیفه ما حفظ مرزهای فکری، مغزهای علمی و تخصصی کشور است

در این مراسم که 27 بهمن 98 در تالار دارالفنون برگزار شد، دکتر کریمی رییس دانشگاه، بابیان اینکه یکی از روزهای خوب من در دانشگاه تشویق دانشجویانی است که به وظایف خود خوب عمل می‌کنند افزود: البته وظیفه دانشجویان فقط درس خواندن نیست ولی یکی از وظایف اصلی دانشجویان این است که خوب درس بخوانند تا بتوانند مسائل کشور را در آینده حل کنند.
رییس دانشگاه با مرور وقایع گذشته کشور گفت: 45 سال پیش، زمانی که من دانشجوی سال اول این دانشگاه بودم کسانی که احساس مسئولیت بیشتری می‌کردند؛ می‌گفتند شرایط کشور بد است و  به‌جز درس خواندن، بایستی کارهای دیگری انجام دهند. عده زیادی در آن دوره کارهای بزرگی انجام دادند و انقلاب شد.
وی افزود: عده زیادی در کشور و ازجمله این دانشگاه جان خود را در دست گرفتند و در 13 آبان 56 در تظاهرات مقابل دانشگاه، درحالی‌که می‌گفتند تیراندازی هوایی است؛ به زمین افتادند تا این کشور سرپا بایستد. انقلاب شد و بلافاصله جنگ سرگرفت. دوباره می‌گفتند شرایط کشور خاص است عده زیادی از دانشگاه و کشور رفتند و ایستادن و هشت سال مقاومت کردند تا کشور از آن دوران عبور کند. ما افتخار داشتیم که این صحنه‌ها را ببینیم.
دکتر کریمی بابیان اینکه 45 سال است که ما در جنگیم یادآور شد: به دوران سازندگی رسیدیم بازهم عده‌ای ایستادند و ساختند و تا حدودی مشکلات را برطرف کردند. اما بازهم مشکلات جدید یکی پس از دیگر پیش آمد تا اینکه ما امروز در جنگ واقعی قرار گرفتیم. 45 سال است که در جنگ هستیم. جنگی که شکل آن عوض‌شده. یک روز جنگ با آن نظام بود؛ یک روز جنگ با کشور همسایه، یک روز جنگ اقتصادی ساده و امروز با یک جنگ واقعی روبرو هستیم.
وی افزود: آن زمان وقتی سوت می‌زدند و عملیات را اعلام می‌کردند بسیاری از افراد با هر لباسی، ساکشان را برمی‌داشتند و می‌رفتند. به یاد دارم حدود آذر و دی‌ماه سال 65 بود که می‌خواستیم در آزمون بورد تخصصی شرکت کنیم. اما یک‌دفعه در نیمه‌های شب سوت زدند که عملیات کربلای 5 است. گفتیم ما تازه از کربلای 4 برگشته‌ایم و امتحان بورد داریم گفتند مهم نیست؛ باید بروید و ما هم رفتیم. بنابراین عده‌ای در هر شرایطی اعم از دانشجو، کارمند، بازاری و کارگر و استاد دانشگاه رفتند تا ما بتوانیم  به همت رفتن و ایستادن آن‌ها در این تالار زیبا دورهم جمع‌شویم.
رییس دانشگاه با تأکید براینکه امروز در جنگ واقعی هستیم افزود: گرچه امروز سرودهای انقلابی از رادیو پخش نمی‌شود اما من باتوجه به سن، تجربه، جایگاه، رشته و تخصصی که دارم می‌گویم این‌یک جنگ واقعی است. رشته من جراحی قلب است رشته‌ای که به‌شدت وابسته به ابزار و تکنولوژی جدید است و به‌خوبی  این جنگ اقتصادی را حس می‌کنم.
دکتر کریمی با یادآوری خاطرات خود گفت: دو خاطره را برایتان تعریف می‌کنم تا از آن به نتیجه‌ای برسم. از عملیات خیبر بازگشته و سال‌تحویل را در جزیره مجنون بودیم. حدود 20 روزی بود که از خانواده‌هایمان خبری نداشتیم. من آن موقع رزیدنت سال سه جراحی بودم. به اهواز آمدیم. با یکی از همکلاسی‌هایم که اکنون استاد دانشگاه شهید بهشتی است به مقر سپاه رفتیم. یکی از چشم‌پزشکان سپاه که در مقر بود؛ گفت بروید و به خانواده‌هایتان تلفن بزنید و بگویید که ایام عید در جبهه هستید. من عادت نداشتم و ندارم که از محل کار با خانه تماس بگیرم اما چون ایشان اصرار کرد به اتاقی رفتیم که تماس بگیریم. یک سپاهی جلو آمد و پرسید برادران کجا؟ گفتیم آمده‌ایم به خانواده‌هایمان تلفن بزنیم. گفت برادران نمی‌شود با تلفن بیت‌المال تماس بگیرید. این‌گونه  به رعایت بیت‌المال در حد یک تلفن زدن حساس بودند.
وی با اشاره به خاطر دیگر خود گفت: عملیات مسلم بن عقیل در ماه‌های اول سال 61 بود و من سه ماه بود که رزیدنت جراحی‌شده بودم. در ایستگاه پیرعلی پشت شهر مندلی عراق، در منطقه سومار که شهید هجرتی رزیدنت همکلاسی ما دو سال بعد در آن منطقه شهید شد. مجروحی را به اورژانس خط مقدم آوردند که یک پایش قطع‌شده بود و دست و پای دیگرش نیز آسیب‌دیده بود و من به‌آرامی مشغول پانسمان او بودم. ناگهان به من نهیب زد که چرا عجله نمی‌کنی؟ گفتم چه عجله‌ای داری تو که مجروحی و باید به عقب برگردی. پاسخ داد جنازه برادرم در عقب این ماشین است و می‌خواهم باهم برگردیم.
رییس دانشگاه در تکمیل این بخش از سخنان خود گفت: این دو خاطره را گفتم تا هرکس بیت‌المالی دستش بود در نگهداری از آن مراقبت کند و یا هر وقت نیاز به روحیه داشتید یاد تذکر آن مجروح در اورژانس پیرعلی نزدیک شهر مندلی بیافتید.
رییس دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به شرایط کشور و پیشرفت‌های آن در این سال‌ها گفت: من پزشک عمومی‌شدم و به استان  ایلام و شهرستان‌های آبدانان و اسدآباد رفتم. تمام درمانگاه‌های پر از پزشک هندی بود. آن زمان تمامی بیماران برای جراحی قلب به خارج از کشور می‌رفتند. شورایی در وزارت بهداشت بود که ارز را بین بیماران تقسیم می‌کرد. آن‌ها هم ارز ما را می‌بردند و عرض و ابرویمان را چون با رفتن آن‌ها معلوم می‌شد که کشورمان چه مشکلاتی دارد. اما امروز هیچ پزشک هندی در کشور نیست و تقریباً هیچ بیماری برای جراحی به خارج از کشور نمی‌رود مگر اینکه در شرایط استثنا خودشان بخواهند که بروند.
دکتر کریمی بابیان اینکه کشور امروز به دانشگاه‌های پربنیه و قوی نیاز دارد افزود: کشور به دانشگاه‌هایی که سربازهای این جنگ اقتصادی را تربیت کند نیاز دارد. اما این سربازان با یک سوت به جبهه نمی‌روند گاهی 30 تا 50 سال طول می‌کشد که این سربازان تخصص بگیرند و در رشته‌های تخصصی و آزمایشگاه‌های مختلف کار کنند تا نیاز مملکت را تأمین و کشور را قوی کنند و ما راحت بتوانیم با کشورهایی که در مقابلمان ایستادن رودررو شویم و حرف بزنیم.
وی افزود: اگر امروز نیروی نظامی ما زرادخانه دارد که برخی روی آن حساب می‌کنند و برخی دیگر از آن می‌ترسند حاصل تلاش دانشجویانی است که از دانشگاه تخصص گرفته‌اند و سال‌ها در آزمایشگاه کارکرده‌اند تا بتواند موشکی بسازند که کشور را حفظ کند. اگر امروز بیماران ما به خارج از کشور نمی‌روند که هم ارز و هم‌ عرض ببرند به این دلیل است که دانشجویانی در دانشگاه، اتاق عمل، کلاس درس و آزمایشگاه‌ها در بالاترین رده تخصص گرفتند و اجازه نمی هند که ارز و عرض مملکت برود.
رییس دانشگاه با تأکید براینکه در دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌ها باید دنبال قدرت بگردیم افزود: اگر می‌خواهیم کشور خوب و مستقل داشته باشیم باید با جدیت تلاش کنیم. بزرگ‌ترین مراکز تخصصی رشته خود را در دنیادیده‌ام. تمامی این مراکز تا نیمه‌های شب چراغشان روشن است و مانند دانشگاه‌های ما نیستند که ساعت 2بعدازظهر تعطیل شوند. دانشجوی ما با دوساعت، یک روز و یا 5-6 سال درس خواندن نمی‌تواند در مقابل متخصصان کشورهایی که سال‌های سال در آزمایشگاه‌ها تا نیمه‌های شب‌کار می‌کنند بایستد. اگر می‌خواهیم کشور قوی داشته باشیم هرکس در رشته خودش باید تلاش کند.
وی بابیان اینکه 97 درصد داروها تولید داخل است و فقط سه درصد داروها وارداتی است که همان سه درصد ارز بسیاری را به خود اختصاص می‌دهد افزود: اگر شما امروز به‌عنوان دانشجویان نمونه تشویق می‌شود و در رشته داروسازی هستید یادتان باشد که تشویق می‌شوید آن سه درصد داروی وارداتی را در آینده بسازید.
دکتر کریمی تصریح کرد: پدران و بزرگان شما به‌عنوان رزمنده جنگیدند و مرزهای خاکی کشور را حفظ کردند. دستشان درد نکند همه ما تمام‌قد تا زمانی که زنده هستیم به آنان احترام می‌گذاریم ولی یادمان باشد وظیفه ما و شما نیز امروز حفظ مرزهای فکری، مغزهای علمی و تخصصی این کشور است.
وی افزود: اگر امروز به دولت قاجار ایراد می‌گیریم که مرزهای جغرافیایی کشور را ازدست‌داده‌اند و ما افتخار می‌کنیم که رزمندگانمان امروز مرزهای خاکی را حفظ کرده‌اند؛ یادمان باشد که حفظ مرزها و مغزهای علمی و استعدادهای کشور نیز وظیفه سنگینی است و به کسانی که کمک می‌کنند این مرزها حفظ شود بایستی تمام‌قد احترام گذاشت و کمکشان کرد تا زمینه رشد و تعالی آن‌ها فراهم شود. اگر امروز این کار را نکنیم در آینده خواهند گفت دولت قاجار مرزهای ما را از دست داد و آدم‌های ضعیفی در دانشگاه مرزها و مغزهای علمی و استعدادهای کشور را از دست دادند. برای اینکه در آینده این‌گونه قضاوتمان نکنند باید دو صدچندان وقت بگذاریم، تلاش و کار و همت کنیم.
دکتر کریمی در پایان سخنان خود دانشجویان شاهد و ایثارگر را سمبل این راه دانست و گفت: شما بهترین کسانی هستید که می‌توانید مرزهای علمی کشور را حفظ کنید چراکه پدران و بزرگان شما این راه را رفته‌اند.