به گزارش روابط عمومی بیمارستان سینا، تولد، تولد، تولدت مبارک صدایی بود که به گوش می رسید و صدای خنده ها بلند بود. لبخند آنها را نمی شد دید چون زیر ماسک هایی که زده بودند پنهان بود اما در چشمانشان نور امید برق می زد. با دستانی که با دستکش لاتکس محافظت می شد، دست می زدند و بیماران هم از عشقی که به آنها بخشیده شده بود شاد بودند.
در میان بحران کرونا در بخش های بستری کووید 1 و 2 بیمارستان سینا زندگی جریان داشت. روز تولد یکی از همکاران بخش بود. مصطفی غلامی طبق معمول سرکار خود حاضر شده بود اما این بار با یک جعبه شیرینی تا بذر عشق را در جمع همکاران و بیماران بپاشد. خودش می گفت: می خواستم امروز را مرخصی بگیرم اما دیدم بهترین مکان برای برگزاری تولدم همین جاست. از او پرسیدم؛ نمی ترسی، با لبخندی که دیده نمی شد گفت: دیگر عادت کرده ایم.
هیچ شمعی برای فوت کردن نبود و او در حالی وارد 27 سالگی خود شد که همه در کنار او آرزو می کردند هر چه زودتر، بیماری از این دیار با تلاش مدافعان سلامت و همت مردم در رعایت بهداشت فردی و جمعی رخت بربندد و برود و سلامتی جایگزین آن شود. کام تلخ بیماران نیز به شیرینی تولد شیرین شد و سهم آن روز همه در بخش های کووید 1 و 2 لبخند و شادی بود.