دکتر کریمی: دانشگاه علوم پزشکی تهران میراث ملی و ثمره تلاش و امید افرادی است که با کارهای به‌ظاهر کوچک، تغییرات بزرگ ایجاد کردند

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در آخرین جلسه رسمی هیئت‌رئیسه دانشگاه (در سال جاری) که یک‌شنبه 24 اسفند 1399 با حضور دکتر عباسعلی کریمی رئیس دانشگاه، معاونان و سایر اعضای هیئت‌رئیسه دانشگاه در سالن مدافعان سلامت برگزار شد، عملکرد یک‌ساله حوزه ریاست و معاونت‌ها نقد و بررسی شد.

 

 دکتر کریمی ضمن تبریک اعیاد شعبانیه و خدا قوت به مسئولان دانشگاه گفت: من زمانی که مسئولیت دانشگاه را عهده‌دار شدم عملکرد چهارساله مدیریت قبلی را مطالعه کردم و برایم مفید بود. طبق روال گذشته ما نیز باید گزارشی از عملکرد تمامی واحدها را در این دوره مدیریتی از طریق دکتر فتوحی و دکتر ترابی تجمیع و برای انتقال به آیندگان ثبت کنیم. از پیش به موضوع موردبحث این جلسه فکر کردم و از دوستان خواستم تا به‌طور غیررسمی و آزاد، نقدهای سازنده و چالش‌های موجود و کارهایی که باید در این دوران انجام می‌شد و نشد صحبت کنند. از نقد تخریبی باید به‌شدت دوری‌کنیم چون سازنده نیست. شهادت می‌دهم همه افرادی که دور این میز نشسته‌ایم هدفمان خیر بوده و تا آخرین روزی که مسئولیت دانشگاه را داریم از هر توان و کوششی برای پیشبرد برنامه‌های توسعه‌ای دانشگاه فروگذار نخواهیم کرد. ولی خوب است با نگاهی به گذشته خودمان را نقد کنیم و ببینیم کجا تصمیم اشتباهی گرفتیم و تشخیص نادرستی داشتیم.

 

رئیس دانشگاه با تأکید بر مسئولیت ملی دانشگاه تصریح کرد: افتخار من این است که در این دانشگاه هستم. ما در دانشگاهی با تاریخچه بیش از 170 سال که از جندی شاهپور و دارالفنون آغاز و به امروز رسیده است، مسئولیت ملی و بین‌المللی داریم. این دانشگاه ارث‌ومیراث کشور است. با توجه به سنم و اینکه در این 46 سال حضورم در دانشگاه سردی‌ها و گرمی‌های زیادی را از سر گذرانده‌ام و تاریخ بسیاری از وقایع دانشگاه و کشور را در این سال‌ها دقیق به یاد دارم. چه زمان انقلاب و شرکت در حرکت‌های انقلابی همچون قیام دانشجویی 16 آذر که بسیاری از دانشگاهیان را به گلوله بستند، چه در دوران جنگ تحمیلی و تجربه عملیات‌های مختلف، همواره در دانشگاهی بودم که مرکز جریانات روز کشور بود. شناخت من از مقام معظم رهبری مربوط به شب وفات امام صادق (ع) سال 53 مسجد جاوید خیابان شریعتی است. یادم می‌آید سال 53 یکی از دوستان و هم‌اتاقی‌هایم در کوی دانشگاه، توسط ساواک دستگیر و پس از یک سال و نیم آزاد شد. او امروز یک جراح مغز و اعصاب حاذق بوده و کارهای ارزشمندی برای کشور انجام داده است. واقعیت این است که امید کاذب دادن گمراه کردن است ولی آنچه شخصاً تجربه و مطالعه کرده‌ام و چوبش را خورده‌ام این است که با کنج عزلت گرفتن و خواندن و نوشتن نمی‌شود سازندگی کرد. مطالعه در جریان کار کارایی دارد. مدیریت در همه جای دنیا سخت است. در دوران جوانی باید درصحنه بمانیم و برای ساختن کشور تلاش کنیم.

 

وی کتاب صدسال تاریخ نوین ایران نوشته یووان آبراهامیان را به همه مدیران توصیه کرد و توضیح داد: این کتاب مقایسه و تحلیل تغییرات و تحولات اجتماعی ایران بین سال‌های 1285 (آغاز مشروطیت) تا 1385 است. بامطالعه تاریخ ملت‌ها می‌بینیم کشورها همواره بر شانه آدم‌های بزرگ می‌چرخیدند. نمی‌توان انکار کرد که تاریخ در مسیر تکامل است و یکی از دلایل آن حضور، انرژی و دانش همین جوان‌هاست. بزرگ‌ترین خطا، گناه و اشتباه ما، قبل از هر چیز این است که خودمان ناامید شویم و در مرحله بعد، این ناامیدی را به خانواده، فرزندان و جامعه انتقال دهیم. ازنظر من این نوعی خیانت است. ناامیدی سمی مهلک است. تلخ‌ترین حرف‌ها را می‌شود با الفاظی شیرین‌ بیان کرد. تکلیف ما به‌اندازه توانمان است و با انجام بسیاری از کارهای کوچک می‌توان تغییرات بزرگی ایجاد کرد.

 

دکتر کریمی در پایان گفت: در سالی که گذشت، همواره سعی کردم باکسی تندی نکنم و از ته قلب می‌گویم همه شما را نه به چشم همکار یا معاون بلکه به‌عنوان دوستان صمیمی‌ام که با جان‌ودل برای دانشگاه تلاش می‌کنید دیده‌ام و همه‌تان به یک‌میزان برایم عزیز بوده و هستید. امیدوارم خداوند به شما سلامتی و قوت بدهد.

 

حجت‌الاسلام‌والمسلمین میر مجید سیدقریشی مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه با قرائت دعای اول ماه صحیفه سجادیه گفت: امروز در آستانه ماه مبارک شعبان و سال 1400 هستیم که امیدوارم شاهد اتفاقات خوبی در این عصر برای انسان‌ها باشیم. من شاهد زحماتی که جمع پرکار و دلسوز دانشگاه در این مدت کشیده‌اند بودم این از توفیقات خداست. یکی از افتخارات شما در روز قیامت این خواهد بود که در اوج تحریم‌های ناجوانمردانه دشمن، سختی‌ها را به جان خریدید و ملتی را نجات دادید.

دکتر محمود بیگلر معاون توسعه دانشگاه بر تلاش برای حفظ کرامت نیروی انسانی به‌عنوان سرمایه اصلی دانشگاه تأکید کرد و افزود: خوشبختانه باوجود شرایط سخت اقتصادی توانستیم تمامی پرداخت‌های پرسنلی دانشگاه را منظم انجام دهیم. در بحث پروژه‌های عمرانی دانشگاه هم تلاشمان این است که پروژه‌های نیمه اتمام را تا اوایل سال آتی به بهره‌برداری برسانیم.

دکتر علیرضا دلاوری معاون بهداشت دانشگاه با قدردانی از رهبری و هدایت خوب دکتر کریمی گفت: در طول 22 سال کار مدیریتی‌ام در دانشگاه این همدلی و حمایت تمامی واحدها از حوزه بهداشت در سایه مدیریت شما ستودنی است. کرونا به ما نشان داد چه ظرفیت‌هایی داریم که قبلاً از آن استفاده نکرده بودیم.

دکتر محمدعلی صحرائیان معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه از دکتر کریمی قدردانی کرد و گفت: شما آرامش خاصی را هم در ستاد و هم در صف ایجاد کردید. موضوع لیدرشیپی و توانمندسازی اعضای هیئت‌علمی و کارکنان برای آینده دانشگاه بسیار مهم است و باید به‌صورت سیستمی به آن نگاه شود.

دکتر رامین کردی معاون بین‌الملل دانشگاه، تعاملش را با سایر واحدها برادرانه خواند و گفت: باید به ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش و اعتمادسازی در مردم با استفاده از مدل روابط عمومی بیش‌ازپیش توجه کنیم.

دکتر محمدهادی موسوی مشاور رئیس دانشگاه و مدیر بازرسی، ارزیابی عملکرد و رسیدگی به شکایات با اشاره به برکات ماه شعبان گفت: من در طول سال‌های خدمتم هم در صف و هم در ستاد بوده‌ام و به قول دکتر کریمی باید از صفات خوب مؤمن تعریف کرد چون سبب رشد و ترویج آن می‌شود. شخص دکتر کریمی باشخصیت انسان دوستانه‌ای که دارد توانسته این همدلی را در دانشگاه ایجاد کند که قابل‌تقدیر است. تربیت مدیران توانمند و توجه به تکریم همکاران و ارباب‌رجوع بسیار مهم است و باید در توسعه آن بکوشیم.

دکتر ماشاءاله ترابی مدیر روابط عمومی دانشگاه با توجه به ابعاد آثار تحریم‌ها و فشارهای زیادی که بر جامعه و دانشگاه داشته اظهار داشت: در این شرایط سخت شاهد تلاش فراوان و فراتر از وظیفه همکاران در حوزه‌های مختلف بودیم که انعکاس بخشی از آن به عهده ستاد روابط عمومی بود ولی این کافی نیست.

وی در ادامه از ارزیابی عملکرد روابط عمومی واحدهای تابعه و ساختارمند شدن آن‌ها در سال جدید خبر داد و افزود: مسئولان و رابطان روابط عمومی در مراکز، نماینده مدیریت روابط عمومی در آن مرکز هستند. روابط عمومی یک شغل تمام‌وقت است و باید بتواند نمایش کامل نظم و پویایی دانشگاه باشد.

دکتر منان حاجی محمودی معاون غذا و داروی دانشگاه ایجاد ارتباطات سیستماتیک در دانشگاه را ضروری دانست و خاطرنشان کرد: در طول 8 سال مسئولیتم در این حوزه هرگز به خاطر این‌که خانم هستم با محدودیتی مواجه نشدم.

دکتر عبدالرحمن رستمیان معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه با آرزوی آرامش و پیشرفت برای کشور افزود: برای تحقق این رؤیا حاضرم جانم را برای کشورم بدهم. خدا را شکر می‌کنم که باوجود همه ناملایمات و ناامیدی‌هایی که فضای مجازی به آن دامن می‌زد و ارزش‌ها را نشانه می‌گرفت باتدبیر دکتر کریمی و همکاری خوب همکاران کارها خوب پیش رفت.

دکتر محمدرضا روئینی مدیر داروخانه‌های بیمارستانی نسبت به اصلاح فضای فیزیکی داروخانه‌های دانشگاه، افزایش منابع مالی پژوهشی و به‌روزرسانی خدمات داروسازی در رقابت با کشورهای همسایه پیشنهاد‌هایی داد.

دکتر محمدحسین پورغریب معاون دانشجویی دانشگاه نیز یکی از چالش‌های مهم این حوزه را جذب نیروهای فرهنگی خواند و بر توسعه خوابگاه‌های متأهلی دانشجویان تأکید کرد.

دکتر اکبر فتوحی عضو هیئت‌علمی دانشگاه مهم‌ترین چالش دانشگاه را مکتوب سازی عنوان کرد و تفویض اختیار و پاسخ گیری توأمان را لازمه حرکت در مسیر کیفی کردن خدمات آموزشی، درمانی و پژوهشی خواند.

دکتر سید فرشاد علامه معاون درمان دانشگاه، هدف از نظارت‌های بیمارستانی را بهبود کیفیت خدمات درمانی خواند و گفت: من در این یک سال از دکتر کریمی صبوری، حفظ آرامش، تفویض اختیار و نظارت درست را آموختم.

دکتر خورشید وسکویی مشاور رئیس دانشگاه در امور زنان گفت: خوشبختانه هیچ محدودیتی برای حضور بانوان در دانشگاه وجود ندارد و این‌که در نوک قله مالی دانشگاه خانم چترروز با این توانمندی مدیریت می‌کند مؤید همین واقعیت است. وی همچنین خواهان توجه به ‌سلامت کارکنان و شایسته‌سالاری در انتخاب‌ها و انتصابات دانشگاه شد.

دکتر سید احمد رضایی مدیر حراست دانشگاه از همکاری تمامی واحدها تشکر کرد.

دکتر خسرو صادق نیت رئیس مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) در خصوص گزارش عملکرد واحدها گفت: بهتر است هر یک از بیمارستان‌ها گزارش مجزا داشته باشند تا بتوانیم پیشنهاد‌های خود را در حوزه مدیریت بیمارستانی برای افراد بعدی مستند کنیم.

 

دکتر شهریار نفیسی رئیس دانشکده پزشکی از پشتیبانی خوب دانشگاه قدردانی کرد و افزود: امیدوارم بتوانیم بعدازاین هم کار را به افراد کاردانی بسپاریم که دانشگاه را در مسیر رشدش به‌درستی هدایت کنند.