به گزارش روابط عمومي دانشگاه علوم پزشکي تهران، دکتر ماشاءاله ترابی سه‌شنبه 11 آذر 99 در سالن شورای طبقه هشتم ستاد مرکزی دانشگاه در ادامه بحث روانشناسی در برند با بیان اینکه مسئله مهم در حوزه روانشناسی برند این است که چگونه به «تعادل» برسیم و چگونه تعادل را «پایدار» کنیم تا بتوانیم از حداکثر ظرفیت‌هایی که در محیط وجود دارد استفاده کنیم افزود: محدودیت منابع در همه جای جهان وجود دارد و فقط سطح آن متفاوت است بنابراین ما باید بتوانیم با خودشناسی، ظرفیت‌های بسیار وسیع و نامحدود خودمان را بشناسیم و با شناخت از خود، ارتباطاتی را بسازیم که این ظرفیت‌های نامحدود را به هم متصل کند و آن‌وقت است که معجزه می‌شود.

دکتر ترابی با تشبیه «خود» انسان به یک کوه بزرگ یخی گفت: این کوه یخ، یک وجه نمایان و ظاهرشده دارد و یک وجوهی دارد که دیده نمی‌شود ولی آن وجوهی که دیده نمی‌شود بسیار بزرگ‌تر از وجهی است که دیده می‌شود و آن چیزی که از فرد ديده می شود در قله هرم یخ و بیشتر در ضمیر خودآگاهش قرار دارد یعنی در جایی که تعقل می‌کند و رفتارهایش دیده می‌شود اما آنجاهایی که رفتار را می‌سازد دیده نمی‌شوند. پس «شخصیت» که الگوی معمول «احساس، فکر و رفتار» است یک بخش دارد که دیده می‌شود وکوچک است و بخش عظیمی هم دارد که دیده نمی‌شود. 

وی افزود: در سازمان‌های موفق و سازمان‌هایی که در بالای مرزهای دانش حرکت می‌کنند تلاش می کنند با برنامه‌ریزی، مدیریت فراخود را به افراد آموزش دهند و مدل‌هایی را در سیستم ایجاد می‌کنند تا به هم نزدیک شوند چون اصل جهان بر وحدت است و همه از یک ریشه هستیم. اگر ظرفیت عظیم در ناخودآگاه خود را به کار بگیریم خیلی از سؤالات بدون جواب ما به پاسخ می‌رسد. بین «فراخودآگاه» و «نهاد» ما یک جدال وجود دارد زیرا نهاد ما یا «من کودک» ما کم‌حوصله است و هر چیزی را طلب می‌کند و می‌خواهد بلافاصله هر چیزی آماده شود و در خواسته‌هایش منطق ندارد اما «فراخودآگاه» موقعی که خوب پرورش داده می‌شود انسان فوق‌العاده صبور، عمیق و پراحساس است که نقش خودآگاه «تعادل» بین این‌هاست. 

وی افزود: برای اینکه استرس و بحث مخاطرات و تصویر مناسب را به یک رهبری مناسب برسانیم باید هورمون مغزی افراد در یک وضع مناسب قرار گیرد. 4 هورمون هستند که توزیع مناسب را برای اتفاقات پیش رو فراهم می‌کنند چون هر اتفاقی برای ما می‌افتد ناخواسته آن را درخواست کرده‌ایم و صدا زده‌ایم.

دکتر ترابی با اشاره به اینکه در برندینگ، داشتن صحنه‌آرایی مناسب مهم است گفت: براساس تحقيقات انجام شده افراد بد در محیط خوب، خوب جلوه خواهند کرد و افراد خوب در محیط بد تجلی‌شان ناخوشایند و بد است پس باید محیط را بسازیم. درواقع مثل باغی است که مرتب نیاز به هرس و پالایش دارد اگر این کار نشود گیاهان هرزه، ظرفیت‌های خوب سیستم را نابود می‌کنند. انسان موجودی است که مرتب درحال‌توسعه است بنابراین نیاز به یادگیری دارد. باید ببینیم کجا نیاز به بهتر شدن دارد. موی انسان بهترین نماد برای نیاز به اصلاح است چون مرتب در حال رویش است و اگر توجه نکنیم هیبت وحشتناکی پیدا می‌کند.

مدیر روابط عمومی با بیان اینکه تفاوت محوری بین محیط خوب و محیط بد، رهبری، هدایت و هدایت‌پذیری است. اگر بخواهیم به‌عنوان رهبر خودمان رویدادهای بهتری را رقم بزنیم و هدایت‌پذیر خوبی هم بشویم باید روی هورمون های مغزی شناخت داشته باشیم و اگر بخواهیم خلق متعادل داشته باشیم باید هم‌پوشانی مناسبی بین فرمانروایان پنهان جسم و روان ما یعنی دوپامین، نوراپینفرین و سروتونین به وجود بیاوریم.

دکتر ترابی ادامه داد:. دوپامین سبب «هوشیاری»،  سروتونین سبب «رضایت» و نوراپینفرین سبب «تمرکز» می‌شوند. از همپوشانی دوپامین، نوراپینفرین «توجه» خلق می‌شود. از نوراپینفرین و سروتونین حالت «شهودی» ایجاد می‌شود که ما در آن تمرکز و رضایت داریم و دوپامین و سروتونین حالت «اشتیاق» را به وجود می‌آورد.

وی با تاکید بر اینکه پیش‌نیاز اصلی برای تقویت برند این است که شرایطی را فراهم کنیم که افراد از «منطقه امنی» که برای خودشان درست کرده اند خارج شوند گفت: در حالت عادی بعد از منطقه امن «منطقه ترس» قرار دارد.  در منطقه امن، فرد شرایطی دارد که می‌خواهد با چنگ و دندان آن را حفظ کند چون می‌ترسد از آن عبور کند و به شرایط بدتر برسد. زيرا اگر بخواهند از منطقه امن خارج بشوند و به منطقه ای که نامعلوم است بروند برایشان دشوار است و فقط آن‌هایی که جرات می‌کنند خارج شوند می‌توانند وارد منطقه یادگیری شوند.

دکتر ترابی افزود: درمنطقه ترس بهانه‌جویی، نبود اعتمادبه‌نفس و ترس از شکست و ترس از تحت تأثیر قرار گرفتن دیگران و ترس از اینکه دیگران بگویند ناتوان است و نتوانست این کار را انجام دهد باعث می‌شود که افراد و سازمان ها از منطقه امن خود با چنگ و دندان دفاع کنند و اگر کسی بتواند از این منطقه عبور کند برای روبرو شدن با مشکلات آماده می‌شود و می‌تواند مهارت‌های جدید را یاد گیرید ضمن اینکه در مرحله بالاتر از منطقه یادگیری، منطقه رشد است.

مدیر روابط عمومی دانشگاه گفت: برای مدیریت این مناطق در برندینگ باید آنها را بشناسیم و شکل جدیدی بین فشار محیط و عملکردمان به وجود بیاوریم. منطقه امن ناحیه ای است که پایین ترین عملکرد و کمترین فشار است. منطقه ترس جایی است که بیشترین فشار و کمترین عملکرد است و منطقه رشد جایی است که بیشترین نشاط را داریم و منطقه ای است که اوج فشار و اوج عملکرد است یعنی چالش پذيری خلاق.

دکتر ترابی ادامه داد: در منطقه امن همه چیز آشناست و منطقه خوبی برای تعامل کردن است اگر بخواهیم کاری کنیم که منطقه امن از منطقه ترس دور شود باید منطقه یادگیری را حائل کنیم و این همان فشاری است که من روی همکاران دارم که یادگیری خود را افزایش دهند زیرا افراد در منطقه یادگیری شجاعت و جسارت پیدا می کنند و نگاه شان به محیط پیرامون عوض می شود.

دکتر ترابی در پایان افزود: سازمانی می تواند تصویر موفق و شهرت مناسب از خودش داشته باشد که بتواند در عرصه ای جدید پیشتاز عمل کند و از منطقه امن خارج شود. دانشگاه جایی است که باید این ویژگی ها را داشته باشد. هر چالش عملکردی که ما را فرامی‌خواند و ما را به‌سختی دعوت می‌کند، محدودیت‌ها، شخصیت و تعهد ما را بررسی می‌کند و ما را برای خروج از منطقه امن ذهنی تشویق می‌کند. خیلی مهم‌تر از آن چالش، مهارت‌ها و رفتاری است که ما در مقابله با آن رشد می‌دهیم..

جمله معروفی است که بيان می دارد «هیچ‌چیز مانند موفقیت موفق نمی‌شود» تنها زمانی از میزان ظرفیت خویش آگاه می‌شوید که در برخورد با چالش ها، شجاعانه عمل کنيد در اين صورت تجربه «شکست موفقیت‌آمیز» را خواهيد داشت که شکست را به‌عنوان گامی مهم به سمت موفقیت‌های بعدی تغییر نام می دهد. اگر خود را به‌صورت مشروط بپذیرید، با چیزی که از قبل نتوانید نتیجه‌اش را تضمین کنید، نمی‌توانید مقابله کنید. ما می توانیم منطقه امن را مکانی برای فکر کردن و منطقه یادگیری را جایی برای رشد قرار دهیم در این صورت شرایط جدید خلق می‌کنیم که همه‌چیز خوب است اعتمادبه‌نفس افراد بالا می‌رود و افراد با شناخت  وامید آفرينی، طالب کار جدید هستند.