آری! «ولایت»، سی‌وسه سال در خنکای سایه‌ات آرامش را به تجربه نشسته بود و تمامی جاده‌های هدایت، سر بر زانوی ولایت تو داشتند. ای جریان نور خداوند در زمین! هرگز مباد خاموشی‌ات؛ که بی فانوس روشن نگاهت، دنیا در تاریکی جهالت خویش غوطه‌ور خواهد شد. مصیبت جانکاهت را به جان‌های سوخته «تشیع» بخشیدی، اما هنوز سخنان کوبنده‌ات، لرزه می‌افکند به کنگره‌های قصر «متوکل‌ها»... و نظم می‌بخشد به بندبند شعرهایی که از دهان حقیقت سروده می‌شود.

امام ابوالحسن علی النقی هادی (ع) ملقب به امام «هادی»، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» متولد گشت. آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهماالسلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی‌عباس آن‌ها را از سال 233 به سامرا (عسکر) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا، آن‌ها را تحت نظر قراردادند. امام هادی علیه السلام به لقب‌های دیگری مانند نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. ازآنجاکه کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهماالسلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص‌یافته است. پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی بافضیلت و باتقوا بود. امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود. زیارت جامعه‌ی کبیره که دارای مضامین بسیار عالی است و از زبان امام هادی (ع) و در پاسخ به خواسته‌ی یکی از ارادتمندان اهل‌بیت (ع) صادرشده است، به شیوه‌ی خطابی و گفتاری و در حقیقت بیانگر مقام والای امامت است که از طرف امام معصوم (ع) بیان‌شده است. 

- بخل‌ ناپسند‌ترین‌ خلق‌وخوی‌ است‌.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 302) 

- مردم‌ در دنیا با اموالشان‌ و در آخرت‌ با اعمالشان‌ هستند.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 304) 

- افسوس‌ کوتاهى‌ کارهاى‌ گذشته‌ را با تلاش‌ در آینده‌ جبران‌ کنید.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 304) 

- نارضایتى‌ پدر و مادر، کم‌توانی‌ را به‌ دنبال‌ دارد و آدمى‌ را به‌ ذلت‌ مى‌کشاند.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 303)

- اگر همه‌ مردم‌ مسیرى‌ را انتخاب‌ کنند و در آن‌ گام‌ نهند، من‌ به‌ راه‌ کسى‌ که‌ تنها خدا را خالصانه‌ مى‌پرستد خواهم‌ رفت‌.(بحار الانوار، ج‌ 78، ص‌ 245)

- همانا ولایت ما اهل‌بیت براى شیعیان و دوستانمان پناهگاه امنی است که چنانچه در همه امور به آن تمسّک جویند، بر تمام مشکلات فائق آیند. (بحارالانوار،50/215)

- امام‌ هادى‌ (ع) به‌ کسى‌ که‌ در ستایش‌ از ایشان‌ افراط کرده‌ بود فرمود: از این‌ کار خوددارى‌ کن‌ که‌ تملق‌ بسیار، بدگمانى‌ به‌ بار مى‌آورد و اگر برادر مؤمنت‌ مورد اعتماد تو واقع‌ شد، از تملق‌ او دست‌بردار و حسن‌ نیت‌ نشان‌ ده‌. (مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 302)

- حسد موجب نابودى ثواب حسنات می‌گردد، تکبّر جذب‌کننده دشمنى مردم است، عجب و خودبینى مانع تحصیل علم خواهد بود و درنتیجه شخص را در پستى و نادانى نگه می‌دارد، بخیل بودن بدترین اخلاق است و طمع داشتن خصلتى ناپسند و زشت است. (بحارالانوار، 69/199)