معاون درمان مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره): بهتر است از خرد جمعی اصحاب گروه‌های درگیر برای اصلاح و تسریع فرآیندهای بخش اورژانس کمک بگیریم

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) اولین کمیته ارتقای خدمات اورژانس این مرکز یک‌شنبه 11 اردیبهشت 1401 با حضور دکتر امیرحسین اورندی معاون درمان، دکتر محمد افضلی مقدم رئیس اورژانس و دبیر علمی کمیته، دکتر سید علی مومنی مدیر پژوهش و فناوری (نماینده امور دانشگاهی)، دکتر نسیم خواجوی نماینده گروه داخلی، دکتر مرجان سهرابی نماینده گروه عفونی، دکتر نرجس محمدزاده نماینده گروه جراحی، دکتر هومان حسین نژاد هیئت‌علمی طب اورژانس، دکتر حامد وحیدی نماینده گروه قلب و عروق، دکتر سید امیرحسین جوادی نماینده گروه جراحی اعصاب، دکتر محمد مهدی ابراهیمی نسب نماینده گروه ارتوپدی، دکتر مرتضی نوع‌پرست نماینده جراحی عروق، پرستو آریاملو مدیر پرستاری، رحمان نصراللهی رئیس امور عمومی اورژانس، حسین کرمی جزء سوپروایزر آموزشی اورژانس و دبیر اجرایی کمیته و سایر اعضا در سالن شورای ریاست برگزار شد.

معاون درمان مجتمع هدف از تجهیز اورژانس را کمک به تسهیل فرآیندهای این بخش عنوان و تصریح کرد: قرار نیست تمامی اقدامات تشخیصی درمانی بیماران در اورژانس انجام شود. تصور این‌که همه‌کارهای بیماران پیش از انتقال به بخش مربوطه و در اورژانس انجام شود با اصل تعیین تکلیف زیر 6 ساعت بیماران اورژانس مغایرت دارد.

وی بابیان این مطلب که در پزشکی مطلقی وجود ندارد افزود: بااین‌همه باید تابع کلیاتی باشیم که در حوزه‌های مختلف پزشکی موردتوافق است. در بحث پروتکل اورژانس همه راه‌ها را رفته‌ایم و به اینجا رسیده‌ایم، نمی‌گویم ایدئال است ولی پیشرفت خوبی داشته، اینکه اساتید طب اورژانس را فصل الختام تعیین تکلیف بیماران بدانیم فکر خوبی بوده و در راستای همین شیوه‌نامه باید برای چالش‌های ادامه مسیر چاره‌جویی کنیم. بهتر این است که از خرد جمعی برای اصلاح و تسریع فرآیندها کمک بگیریم.

دکتر اورندی تاکید کرد: سرویسی که طب اورژانس برای انتقال بیمار تعیین می‌کند با پذیرفتن درصدی خطا، مسئول مدیریت درمان بیمار بوده و تا سایر سرویس‌های مربوطه پایان کارشان را اعلام نکنند نمی‌تواند بیمار را ترخیص کند. در صورت نیاز، جابه‌جایی بیمار از سرویس تعیین‌شده تنها از طریق مشاوره امکان‌پذیر است.

معاون درمان مجتمع با توصیه به تقویت رویه سوپرویژن دستیاران، رزیدنت‌ها و سایر فراگیران از سوی روسای بخش‌ها و اساتید گروه‌ها گفت: نظارت و راهنمایی اساتید از مقاومت فراگیران در پذیرش بیماران خواهد کاست. بار دیگر تاکید می‌کنم نباید تمام بار درمان را رزیدنت‌های سال یک و دو بردوش بکشند. به‌عنوان یک الگو، بار آموزش‌های بالینی باید بین تمامی رده‌های فراگیران پخش شود. آموزش فراگیران از کاربر بالین بیمار نشاءت می‌گیرد و تنها با کتاب خواندن نیست. برای بهبود فرآیندهای پیگیری درمان بیماران باید از ظرفیت‌های الکترونیکی شدن استفاده کنیم. به‌زودی نسخه الکترونیک به‌سوی پرونده الکترونیک خواهد رفت و ما هم نمی‌توانیم از قافله تکنولوژی دور بمانیم.

دکتر افضلی مقدم با اشاره به چالش‌های مربوط به تعیین تکلیف بیماران بخش اورژانس به دو دیدگاه اشاره کرد و توضیح داد: گروه طب اورژانس بیماران را از زوایای مختلفی می‌بینند و در انتقال آن‌ها تلاش می‌کنند چه از بعد سلامت و چه از منظر مسائل قانونی نکته‌ای مغفول نماند؛ که البته با این حجم مراجعه در تعیین سرویس معالج طبیعتاً درصدی خطا هم وجود دارد، ولی چالش اصلی ما زمانی است که بیمار پس از ارجاع به سرویس اولیه با نظر بخش مربوطه باید به سرویس‌های دیگر برای دریافت خدمات موردنیازش منتقل شود. به نظر می‌رسد نیاز است به‌گونه‌ای شفاف، مسیر چرخه انتقال بین بخشی بیماران اورژانس در این کمیته مشخص شود.

وی با تاکید بر اهمیت تسریع مشاوره‌ها در تعیین تکلیف به هنگام و کاهش ماندگاری بیماران در اورژانس گفت: طبق دستورالعمل کشوری بیماران اورژانس باید ظرف 6 ساعت تعیین تکلیف و به بخش مربوطه منتقل شوند. در هر تصمیمی که برای بهبود فرآیندهای مربوط به اورژانس گرفته می‌شود باید تمامی مسائل مهم این بخش را در نظر گرفت.

دکتر خواجوی علت ویزیت روزانه گروه داخلی در اورژانس را ناشی از عدم سرعت و کیفیت مناسب مشاوره گروه‌ها در بخش اورژانس خواند و بر لزوم تعریف پروسه تغییر سرویس معالج بیماران ارجاعی اورژانس در بخش‌ها تاکید کرد و در ادامه افزود: اگر راه‌حلی در این جلسات مصوب شد باید همه خود را مقید به اجرای آن بدانیم. واقعیت این است به حدی بار درمانی بخش‌ها بالاست که تمایل رزیدنت‌ها برای پذیرش بیمار جدید کم است.

دکتر حسین زاده در این خصوص گفت: با نگاهی به مدل‌های مدیریت بخش‌ها در جهان باید گفت در ارجاع بیماران از اورژانس برخی بیماران برحسب نیاز به بخش‌های سرجیکال و برخی هم به بخش‌های مدیکال منتقل می‌شوند. در برخی کشورها هم بخش‌های بینابینی (Hospilality) برای این موضوع تعریف‌شده است. حال باید دید با توجه به شرایط مجتمع برای ارجاع بیمارانی که هم‌زمان نیاز به خدمات سرجیکال و مدیکال دارند چه باید بکنیم.