گالری عکس یک

گالری عکس دو
در مراسم تشییع استاد مدافع سلامت، صبح روز دوشنبه 26 آبان 99، مارش نظامی در مرکز طبی کودکان نواخته شد.

دکتر آقامحمدی؛ شریف و پرتلاش
دکتر عباسعلی کریمی رئیس دانشگاه، ضمن تسلیت فقدان این استاد برجسته گفت: دکتر آقامحمدی از اساتید قدیمی و باتجربه دانشگاه در رشته ایمونولوژی اطفال بودند.
رئیس دانشگاه دکتر آقامحمدی را انسان شریف، پرتلاش و تمام‌وقت دانشگاه توصیف کرد و گفت: ایشان حتی در دوران کرونا هم مشغول خدمت بودند و تا آخرین روزهای حیاتشان در درمانگاه بیمارستان فعالیت داشتند تا اینکه مبتلابه ویروس کووید 19 شدند و با توجه به عوامل زمینه‌ای که از قبل داشتند؛ متأسفانه ایشان را از دست دادیم.
دکتر کریمی، برای خانواده دکتر آقامحمدی آرزوی صبر کرد و گفت: ایشان از نیروهای خوب دانشگاه بودند و برایشان آرزوی آمرزش دارم. ان‌شاءالله ایشان جز مقربان هستند و برای خانواده محترمشان نیز آرزوی صبر می‌کنم.

دکتر آقامحمدی و دغدغه خدمت به بیماران
دکتر شروین بدو رئیس مرکز طبی کودکان، سابقه فعالیت دکتر آقامحمدی را بیش از 30 سال در این مرکز بیان کرد و گفت: ایشان از اساتید به نام و صاحب‌نظر در رشته ایمونولوژی و اختلالات نقص ایمنی، نه‌فقط در کشور بلکه در دنیا بودند.
رئیس مرکز طبی کودکان، با اشاره به دغدغه خدمت در دکتر آقامحمدی گفت: ایشان در کنار توجه به امر پژوهش؛ برای بیماران اهمیت بسیاری قائل بودند و تا قبل از بروز علائم بیماری، نگران بیمارانشان در کلینیک بودند که به ایشان اطمینان خاطر دادم هماهنگی بیماران انجام‌شده و ایشان با خیال راحت به درمان خود برسند.
دکتر بدو بابیان اینکه دکتر آقامحمدی حق بزرگی بر گردن ما دارد؛ به کارنامه پربار پژوهشی ایشان اشاره کرد و گفت: دکتر آقا محمدی از بزرگان دانشگاه بودند و بیشترین مقالات پژوهشی را در طب کودکان داشتند.

فعالیت‌های اجتماعی و بشردوستانه دکتر آقامحمدی
دکتر سیدرضا رئیس کرمی مدیر گروه بیماری‌های کودکان نیز، آشنایی خود با دکتر آقامحمدی را از دوران رزیدنتی و حدود 27-28 سال پیش بیان کرد و گفت: با ایشان در بخش ایمونولوژی و آلرژی آشنا شدم. البته در ابتدای پیروزی انقلاب نیز در جریان فعالیت‌های بشردوستانه و خیرخواهانه ایشان در جمعیت هلال‌احمر بودم. در مدتی که خودم در هلال‌احمر فعالیت داشتم؛ از نزدیک شاهد نقش‌آفرینی ایشان در زمان جنگ بودم.
وی با اشاره به نقش دکتر آقامحمدی در توسعه علمی رشته ایمونولوژی گفت: پیام‌های تسلیتی که از دانشمندان ایمونولوژی دنیا ارسال می‌شود نشان‌دهنده جایگاه ایشان در توسعه علمی این رشته است. دکتر آقامحمدی در حوزه پژوهش، نه‌تنها در کشور، بلکه جز سرآمدان دنیا بود.
مدیر گروه بیماری‌های کودکان، بابیان فعالیت‌های اجتماعی دکتر آقامحمدی گفت: ایشان نسبت به مسائل مردم شناخت داشتند و برای حل آن تلاش می‌کردند. همان‌طور که می‌دانید کودکان مبتلابه بیماری نقص ایمنی اولیه به دلیل مواجه با عفونت‌های مکرر رنج بسیاری را تحمل می‌کنند و دکتر آقامحمدی راهی را در پیش گرفتند که بتوانند دردی از این بیماران درمان کنند؛ براین اساس نظام ثبت این بیماری را در کشور ایجاد کردند.
وی با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی استاد فقید دانشگاه گفت:  ایشان حتی تا روزهای قبل از بستری شدنشان، در درمانگاه و بیمارستان فعالیت داشتند و از دوشنبه، دو هفته پیش که حالشان بد شد؛ در بیمارستان بستری شدند. واقعاً متأسف شدیم که ایشان را از دست دادیم.

دکتر آقامحمدی پدر بیماری‌های نقص ایمنی ایران
دکتر نیما رضایی، استاد ایمونولوژی دانشگاه، با اشاره به خدمات برجسته دکتر آقامحمدی در زمینه بیماری نقص ایمنی اولیه در کشور گفت: دکتر آقامحمدی استاد و همکار من بود و از دوران دانشجویی و حدود 25 سال است که می‌شناسمش. ایشان از نزدیک‌ترین اساتید به من و شاید من نزدیک‌ترین فرد به ایشان بودم.
وی، دکتر آقامحمدی را پدر بیماری نقص ایمنی اولیه در ایران دانست و گفت: به‌جرئت می‌توانم بگویم دکتر آقامحمدی پدر بیماری‌های نقص ایمنی در ایران است و با فقدان ایشان خیلی از بیماران نقص ایمنی یتیم شدند و پدرشان را از دست دادند.
استاد ایمونولوژی دانشگاه، دکتر آقامحمدی را شخصیتی مثال‌زدنی، ستودنی و بی‌نظیر دانست و گفت: ایشان با سخت‌کوشی امور علمی، پژوهشی و اجرایی را پیگیری می‌کردند و آن را به نتیجه می‌رسانند. دکتر آقامحمدی در طول عمر با برکت خود،  بانک اطلاعاتی، شبکه، مرکز تحقیقات و مجله بیماران نقص ایمنی اولیه را تأسیس کردند. در این 25 سال نیز سعی کردم سخت‌کوشی را از ایشان یاد بگیرم و واقعاً زود بود که ایشان را از دست بدهیم.
وی با تسلیت به خانواده، همکاران و بیماران نقص ایمنی اولیه افزود: استاد تا دو هفته گذشته، پیش از اینکه کسالت پیدا کنند؛ با دقت امور مختلف را پیگیری می‌کردند. وقتی خبر درگذشت ایشان را به همکارانشان در خارج از کشور دادم، تاکنون بیش از 50 نفر پیام تسلیت ارسال کردند و خیلی‌ها از این اتفاق متعجب شدند و گفتند تا دو هفته پیش استاد پیگیر کار بیمار و یا پروژه جدید بوده است. زندگی همین است باید یاد بگیریم تا آخرین لحظه امید داشته باشیم و تلاش کنیم و حواسمان باشد ممکن است فردا روزی نباشیم.