باز تاسوعا آمده است، حنجره ام در هواي محرم گر گرفته است، باز لب هايم در تكلم نام عباس(ع) مي سوزد، مي خواهم پنجره اي به سمت واقعه بگشايم و نمي دانم اين روايت چه رازي دارد كه هر بار تازه و تازه تر مي شود، هر بار كه اين دريچه را مي گشايم، منظره اي ديگر از كربلا را در پيش چشمانم مي بيبنم، يا ابوفاضل روايت را از كجا بايد آغاز كنم؟
امروز در تمام چشم ها تكرار مي شود، گريستن مشك، گريستن ساقي، گريستن كودكان منتظر، گريستن فرات، گريستن نخل هاي علقمه!
آسمان در هم مي پيچد و ساحل فرات خون سرخ تو را در بر مي گيرد، دستي را بر پيشانيش حس مي كند، حسين(ع) خون چشمانش را پاك مي كند، تا عباس(ع) چشم باز كند و براي آخرين بار ديده در ديده حسين(ع) بدوزد، اما عباس(ع) چشم باز نمي كند، شرم حضور نمي گذارد و اشك در پهناي صورتش جاري مي شود.
 آري! حكايت عباس، حكايت آب نيست، حكايت آبروست، مشك عباس از آب پر نبود، از آبرو پر بود. چه غافلند، آنان كه مشك عباس را تير باران كردند. آبرو با تير بر زمين نمي ريزد، آبرو با شمشير بر زمين نمي ريزد، آبرو با شمشير تازه تر مي شود، آبرو با خون درخشان تر مي شود... 
روز نهم محرم معروف به روز تاسوعا، بزرگداشت شهادت اسوه ايثار و ادب، دلاوري و وفا حضرت اباالفضل عباس(ع) است و  آخرين روزي است كه امام حسين(ع) و يارانش، شبانگاه آن را درك كرده بودند و اين روز به شب عاشورا پيوند مي خورد. در اين روز چند رويداد مهم در سرزمين كربلا واقع گرديد 1- ورود شمر به كربلا 2- امان نامه براي ابوالفضل العباس 3- فرمان حمله عمومي.

قمر بني هاشم در كلام معصومين عليهماالسلام:
امام سجاد(ع) فرمود: عمويم عباس حقيقتاً با ايثار و جانبازي، جان خويش را فداي برادر كرد تا آنجا كه دستهايش قطع شد. (بحارالانوار، ج44، ص 298، تنقيح المقال، ج2، ص 128)
 امام صادق(ع) فرمود: شهادت مي دهم كه تو براي خدا و رسولش و برادرت خير خواهي كردي، پس تو چه نيكو برادر فداكار بودي. (مفاتيح الجنان، زيارتنامه حضرت عباس (ع))
امام صادق(ع) فرمود: عموي ما عباس پسر علي(ع)، بينشي تيز و دقيق و ايماني محكم و استوار داشت، در ركاب برادرش با دشمنان جهاد كرد و به خوبي از عهده آزمايش الهي برآمد و به مقام شهادت رسيد.(مامقاني، تنقيح المقال، ج2، ص 128 )
امام صادق(ع) فرمود: "تاسوعا روزي است كه حسين(ع) و يارانش در آن روز در كربلا محاصره شدند و سپاه شام پيرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حركت باز داشتند و پسر مرجانه و عمر بن سعد در آن روز شادمان كه لشكري انبوه، به اختيار دارند و حسين(ع) و يارانش را ضعيف شمردند و يقين كردند كه ديگر حسين، يار و ياوري ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد. سپس فرمود: به فداي آن  شهيد غريب! مقام شامخ و با عظمت حضرت ابوالفضل العباس(ع) فرزند رشيد امير المومنين(ع) و موقعيت خاص ايشان باعث شده است تا يك روز(تاسوعا) به عنوان يادبود ايشان قرار گيرد.(كتاب معارف و معاريف، ج7، ص 173، با اندكي تصرف.)
امام زمان عليه السلام در" زيارت ناحيه مقدسه" خطاب به عمويش عباس مي فرمايد: السلام علي ابي الفضل العباس المواسي اخاه بنفسه؛ سلام بر ابوالفضل العباس كه با جان خويش با برادر همدردي كرد.

گردآوري و تنظيم: محبوبه بهلولي