شهادت پیشوای صبر و شکیبایی، حضرت امام سجاد(ع) تسلیت باد

حضرت علي بن الحسين(ع) پاسدار وحي نبوي، خط علوي و شور حسيني بود؛ نيايش، سلاح او در مبارزه فرهنگي و سنگر او در دفاع از حق و اهل بيت(ع) بود. آن حضرت در عصر نتوانستن ها، جامعه را به قدرت دعا توجه داد. او در برابر خدا سجاد بود، هرگز در برابر ظالمان، سر تسليم فرود نياورد. بندي كه بر دست و پايش بود، نشانه آزادي در اسارت و خطبه اي كه در كوفه و شام خواند، جلوه مكرر فصاحت علوي در كلامش بود. عاشوراي حسيني، كتاب سرخي بود كه تفسير ناب آن از زبان امام زين العابدين(ع) تراويد و پيام رساني عاشورا، بر دوش خطبه خوان حماسه كربلا حضرت امام سجاد(ع) بود. آن امام با اسارت خويش، آزادي را تفسير نمود و با خطبه هاي خويش، سرود بيداري خواند. هنوز هم ترنم عاشقانه زبور آل محمد، بر زبان اهل دل جاري است و زمان پر از زمزمه هاي سجادي است. 

آن گاه كه امام سجاد(ع) در آستانه شهادت قرار گرفت، هنگام مرگ، دمي بيهوش شد و چون چشم خود را گشود، سوره واقعه و سوره فتح را خواند. سپس گفت:

"الْحمْد للّه الّذي صدقنا وعْده و أوْرثنا الاْءرْض نتبوّأ منْ الْجنّة حيْث نشاء فنعْم أجْر الْعاملين"

سپاس خدايي را كه به ما وعده راست فرمود و بهشت را ميراث ما كرد تا هر جا كه خواهيم جاي گيريم. پس چه نيك است پاداش عمل كننده ها.

حضرت علي بن الحسين(ع)، در روز 5 شعبان و يا به روايتي 15 جمادي الاولي سال 38 هجري قمري در مدينه ديده به جهان گشود. آن حضرت در واقعه كربلا 23 سال داشت، دوران امامت ايشان 35 سال ومصادف با دشوارترين دوران ظلم و خفقان امويان (از يزيد تا وليد بن عبدالملك) بود  و در 12 يا 18 و بنابر مشهور در 25 محرم سال 95 ه.ق در سن حدود 56 سالگي مسموم شده و به شهادت رسيد.

ابوحمزه ثمالي از حضرت امام محمدباقر(ع) نقل مي‌كند كه فرمود: ‎ 

چون هنگام وفات حضرت علي بن الحسين(عليه السلام) فرا رسيد، من را به سينه خود چسبانيد و فرمود:

پسرم، تو را به چيزي وصيت مي‎كنم كه پدرم به هنگام وفاتش به من وصيت كرد. او فرمود از ظلم به كسي كه عليه تو ياري جز خداوند ندارد بپرهيز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز.

از حضرت ابي الحسن(عليه‎السلام) نقل شده است كه امام سجاد(عليه‎السلام) در هنگام وفات بيهوش شد. سپس چشمان خود را گشود و سوره واقعه و فتح را قرائت كرد و بعد گفت: 

حمد خداوندي را كه وعده خود به ما را راست گردانيد و همه‌ي بهشت را به ما بخشيد و ما در هر جاي بهشت كه بخواهيم براي خود منزل اختيار مي‌كنيم.

پس آيه 74 سوره زمر را تلاوت كرد: "پس چه خوب است اجر عاملين" و از دنيا رفت.

برگرفته از: بحارالانوار، ‌ج 46، ص 152، حديث 16 (به نقل از اصول كافي ) و ص 147.

نكته هايي از زندگي امام زين العابدين(ع)

-ابن بابويه از حضرت باقر(ع) روايت كرده است: پدرم علي بن الحسين(ع) هرگز ياد نعمتي از خدا را نكرد، مگر اين كه سجده كرد براي شكر آن نعمت و هرگز آيه اي از كتاب خدا را نخواند، مگر آنكه سجده كرد و هرگاه حق تعالي از او بدي را  دفع مي كرد كه از او در بيم بود يا مكر مكركننده اي را از او مي گردانيد سجده مي كرد و هرگاه توفيق مي يافت ميان دو كس را اصلاح كند، براي شكر آن سجده مي كرد و اثر سجده در جميع مواضع سجده آن حضرت هويدا بود و به اين سبب آن حضرت را سجاد مي گفتند. 

-امام سجاد(ع) شبي در محراب به نماز شب ايستاده بود كه شيطان به صورت مار بزرگي در نظرش جلوه كرد تا توجه او را از عبادتش سلب كند. اما امام به او هيچ توجهي نفرمود. شيطان انگشت پاي امام را گزيد، امّا امام همچنان به نمازش ادامه داد. پس از نماز، صدايي را شنيد كه سه بار مي گفت:" انت زين العابدين"

-امام صادق(ع) از رسول خدا(ص)نقل كرده است كه فرمود: در روز قيامت، منادي ندا مي دهد كه" زين العابدين"كجاست؟ و من گويا علي بن الحسين را مي‌بينم كه در بين جمعيت با غرور و سربلندي راه مي‌رود.( منتهي الامال ص 739)

امام سجاد(ع) هيچ غذايي را نمي خورد مگر آنكه همانند آن را صدقه مي داد و مي فرمود:

"لن تنالوا البر حتي تنفقوا مما تحبون"( آل عمران، آيه ي 92)

هرگز به خير و نيكي نخواهيد رسيد مگر آنكه از آنچه دوست مي داريد انفاق كنيد. ( بحارالانوار، ج 46، ص 106)

 

- بـراى هـر چيزى ميـوه اى است و ميـوه شنـوايـى كلام نيكـوست. (بحارالانوار, ج 78،ص 160)

- كسي كه بينش و عقلش كاملترين چيزش نباشد هلاكتش آسانترين چيزش است. ( بحارالا نوار: ج 1، ص94) 

 - براستى كه دعا، بلا را برگرداند، آنهم بلاى حتمى را. دعا بلايى را كه نازل شده و آنچه را نازل نشده دفع كند. (اصول كافى, ج 4،ص 215ـ 216)

- تمام خيرات و خوبي‌هاي دنيا و آخرت را در چشم پوشي و قطع طمع از زندگي و اموال ديگران مي‌بينم.( اصول كافي: ج 2، ص 320)

-  بدانيد هر كه با "اولياى خدا" مخالفت كند و به غير از دين خدا دين ديگرى را پيروى نمايد و به رأى خويش استبداد ورزد نه به فرمان "ولىّ خدا"، در آتشى فروزان درافتد.