دوره آموزشی مداخلات مددکاران اجتماعی در عرصه خودکشی
به منظور اجرای برنامه کشوری پیشگیری از خودکشی، دوره آموزشی مداخلات مددکاران اجتماعی در عرصه خودکشی با تدریس دکتر اقبال ولد بیگی، دکتری مددکاری اجتماعی و استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره) برای مددکاران اجتماعی دانشگاه در روزهای دوشنبه یکم و هشتم خرداد 1402 در موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت درمان، به منظور اجرای برنامه کشوری پیشگیری از خودکشی دوره آموزشی مداخلات مددکاران اجتماعی در حوزه خودکشی با تدریس دکتر اقبال ولد بیگی، مسئول واحد مددکاری اجتماعی مرکز راهنمایی و مشاوره معاونت فرهنگی و دانشجویی و با توضیحات عالیه زرکش، کارشناس مسئول سلامت روانی اجتماعی معاونت بهداشت برای مددکاران اجتماعی دانشگاه در روز های دوشنبه یکم و هشتم خرداد 1402 در موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران برگزار شد.
در ابتدای این دوره، دکتر ولدبیگی ضمن تعریف عمل خودکشی به عنوان رفتاری عمدی، آگاهانه و ارادی که فرد برای رهایی از مشکل و بحران پیش آمده به زندگی خود پایان می دهد، مفاهیم مرتبط با خودکشی از جمله افکار یا ایده خودکشی، رفتار خودکشی، ژست خودکشی، تهدید به خودکشی، برنامه خودکشی، اقدام به خودکشی و خودکشی کامل را شرح داده و گفت: خودکشی به عنوان یک فرآیند، مراحلی را شامل می شود که عبارتند از : میل و آرزوی مرگ(Desire to die)، افکار خودکشی( Suiside thoughts)، طرح ریزی (Planning)، اقدام به خودکشی(Suiside attemps) و در نهایت خودکشی کامل(Complete suiside) که در هر مرحله میزان خطر رو به افزایش می رود.
دکتر ولد بیگی ضمن ارائه آمارهای مربوط به خودکشی در سطح جهانی و در داخل کشور، روند خودکشی در ایران را صعودی عنوان کرد. همچنین در این دوره به موضوعاتی همچون روش های رایج خودکشی، خودکشی براساس گروه های سنی مشاغل مختلف اشاره و بر خودکشی به عنوان یک رویداد چند عاملی تأکید شد.
در ادامه عوامل خطر خودکشی مانند جنسیت، سن، وضعیت تأهل، سابقه اختلالات روانپزشکی، سابقه اقدام قبلی در خود و نزدیکان، بیماری های جسمی مزمن، عوامل خطر اجتماعی و فقدان های حمایتی و موقعیتی، سوء مصرف مواد و الکل، مشکلات مالی، شغلی و بیکاری، شکست عاطفی، ازدواج اجباری و ... مورد بررسی قرار گرفته و در خصوص باورهای نادرست و رایج در مورد خودکشی و نشانه های هشدار دهنده آن گفتگو شد.
در این دوره ضمن تشریح چرایی مداخله مددکاران اجتماعی در بحران خودکشی، نقش موثر مددکاران اجتماعی در مرحله پیشگیری (اولیه، ثانویه و ثالثیه)، پس از اقدام و در زمان بستری در بیمارستان و پس از ترخیص بیان شد.
سپس با بررسی روایت های متفاوت از مراجعان حوزه خودکشی، نحوه برقراری اتحاد درمانی مددکار اجتماعی با این افراد به صورت عملی مورد بررسی قرار گرفت.
در بخش دوم، سرکار خانم زرکش ضمن پاره ای از توضیحات در خصوص برنامه پیشگیری از خودکشی در سطح ملی که نیازمند مشارکت تمام دستگاه های مرتبط در حوزه خودکشی از جمله وزارت بهداشت، قوه قضائیه، بهزیستی، صدا و سیما، جهاد کشاورزی و... به جهت چند وجهی بودن رفتار خودکشی است، افزود: یکسری چالش ها و خلاء ها در سطح دانشگاه در مسیر اجرایی شدن این برنامه وجود دارد از جمله فرایند ارجاع از سطح دو و تیم سلامت مراکز جامع خدمات سلامت(سامان و سراج) به سطح سه (مراکز درمانی) که در این زمینه جلسات متعددی با معاونت درمان و مراکز درمانی ریفرال حوزه روان و مسمومیت دانشگاه برگزار و بخشی از این مسائل مرتفع شد و در حال پیگیری برای اصلاح مشکلات پیش رو در این طرح هستیم. در انتها با همکاری موزه دانشگاه تور موزه گردی برای مددکاران اجتماعی گذاشته شد و همکاران با تاریخچه علوم پزشکی ایران آشنا شدند.
نظر دهید