فرشته کریمی: پرستاران قهرمانان واقعی زندگی‌اند؛ اولین گلم در جام جهانی را به پرستاران ایران تقدیم می‌کنم

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، فرشته کریمی گفت: «من فکر می‌کنم پرستاران عزیز ما قهرمانان واقعی زندگی‌اند. در دوران کرونا، تازه فهمیدیم که چقدر سختی و فداکاری در کارشان نهفته است. من و خانواده‌ام وقتی در خانه از بیماران مراقبت می‌کردیم، تازه درک کردیم که پرستاری یعنی چه؛ چقدر روح بزرگ، صبر و مهربانی لازم دارد. وقتی بیماری در خانه داشتیم و از او مراقبت می‌کردیم، حتی با یک سردرد او، ما هم درد می‌کشیدیم. پرستاران، درد بیماران را حس می‌کنند و در عین حال، امید و آرامش را هم به آنان منتقل می‌کنند.»
کریمی در ادامه با اشاره به تجربیات شخصی خود گفت: «پدر و مادرم مدتی در بیمارستان بستری بودند و از نزدیک زحمات پرستاران کشورم را دیدم. همیشه سعی کرده‌ام قدردان‌شان باشم. واقعاً معتقدم پرستاری فقط یک شغل نیست، بلکه یک موهبت الهی است. هر کسی نمی‌تواند پرستار باشد؛ باید شخصیتی پاک، صبور و دارای قلبی مهربان داشته باشی تا بتوانی در سخت‌ترین لحظات، کنار بیمار بمانی و امید بدهی.»
سفیر سلامت مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) با افتخار از مسئولیت جدید خود یاد کرد و گفت: «وقتی دکتر سیف با من تماس گرفتند و گفتند به عنوان سفیر سلامت انتخاب شده‌ام، واقعاً حس افتخار داشتم. برای من این عنوان یعنی اینکه نماینده قشری باشم که همیشه به آن‌ها افتخار می‌کنم. امیدوارم لایق این مسئولیت باشم و بتوانم در ترویج فرهنگ سلامت و حمایت از پرستاران عزیز نقش کوچکی ایفا کنم.»
ملی‌پوش تیم فوتسال بانوان همچنین افزود: «ما ورزشکاران تلاش می‌کنیم تا با موفقیت در میدان‌های بین‌المللی دل مردم را شاد کنیم. امیدوارم در مسابقات جام جهانی پیش‌رو، اولین گلی که می‌زنیم را به همه پرستاران عزیز کشورم تقدیم کنیم؛ چون آن‌ها واقعاً لایق بهترین‌ها هستند.»
کریمی در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع مهاجرت پرستاران اشاره کرد و گفت: «دو نفر از دخترعموهایم پرستار بودند اما متأسفانه سال گذشته از ایران رفتند. این برای من خیلی تلخ بود، چون کشور ما بیش از هر زمان به پرستاران توانمند و دلسوز نیاز دارد. آن‌ها می‌توانند باعث افتخار و سربلندی جامعه ما باشند. امیدوارم شرایطی فراهم شود تا هیچ پرستاری مجبور به ترک وطن نشود.»
وی ادامه داد: «پرستاران هم مثل ما ورزشکاران، برد و باخت دارند. هر بار که بیماری را از مرگ نجات می‌دهند، انگار در یک مسابقه بزرگ پیروز شده‌اند. وقتی بیماری به خانه برمی‌گردد، لبخند پرستار یعنی یک برد بزرگ برای زندگی.»
 کریمی با یادآوری خاطراتی از دوران بیماری پدرش گفت: «وقتی کنار پدرم بودم و پرستاران با مهربانی او را “پدرجان” صدا می‌زدند، واقعاً حس عجیبی داشتم. این حس انسان‌دوستی و وطن‌دوستی را نمی‌توان با هیچ چیز دیگری عوض کرد. پرستاران ما با رفتارشان عشق را در بیمارستان‌ها زنده می‌کنند.»
فرشته در پایان اظهار کرد: «در دوران کرونا همه فهمیدیم که پرستاران، قهرمانان واقعی کشورند. مردم ما قدردان آن‌ها هستند و باید همیشه باشند. از صمیم قلبم به همه پرستاران ایران می‌گویم: خدا قوت، شما نماد فداکاری و انسانیت هستید.»