با ولادت تو، عشق متولد شد، رشادت رشد یافت، شهامت رنگ گرفت، ایثار، معنا، شهادت، قداست و خون آبرو گرفت
چشم بود و افق بی‌انتهای آسمان، گوش بود و نغمه بی‌پایان ملکوت
زمین نورباران، گویا خورشید هم منتظر است.
خدایا ارض و سماء را چه شده که این‌گونه در هیجان‌اند؟
بیا دل را به گلستان مدینه، خانه فاطمه ببریم.
اینجا چه خبر است که همه اهل‌بیت جمع‌اند و منتظر؟
احمد و علی (علیهماالسلام) را بنگر که چگونه چشم به فاطمه دوخته‌اند.
آه گوش کن صدای دلنواز نوزادی را نمی‌شنوی؟
آری انتظار به پایان رسید و دومین فرزند علی و فاطمه (علیهماالسلام)، نور چشم پیامبر به دنیا آمد، ملائک را ببین که با آب کوثر نهج شستشویش می‌دهند.
آن‌طرف را بنگر حوران رضوان، حریر بهشتی آورده‌اند تا فرزند فاطمه را با آن بپوشانند.
به‌راستی کدام دل است که از لبخند چشمان نازنین و نگاه عرشی آن نوزاد، به تلاطم درنیاید؟
نبی اکرم کودک را به دامان گرفته، از عرش ندا می‌رسد: ای محمد! پروردگارت به تو سلام می‌رساند و به تو بشارت می‌دهد که امامت و ولایت را در نسل آن مولود قرار می‌دهد، نامش را «حسین» بگذار. او را به سینه می‌چسباند و می‌بوید. آری، شادی و شعف خانه علی (ع) را پر نموده و حسین (ع) به دنیا آمد. خداوند در عالم ملکوت به فرشته خازن و عهده‌دار آتش جهنم، وحی کرد که به خاطر مولودی که به پیامبرش عطا کرده، آتش جهنم را بر اهلش خاموش کند، به رضوان، نگهبان بهشت وحی کرد که بهشت را بیاراید و آن را خوشبو گرداند، به حورالعین وحی فرمود که خود را بیارایند و به دیدار یکدیگر بروند و به ملائکه وحی فرمود که در صفوفی بایستند و به تسبیح و تحمید و تمجید و تکبیر بپردازند.
یک جرعه از زلال دریای معرفت امام حسین (ع)
- براى هر دردى درمانی است و درمان گناه، طلب آمرزش از خداوند است. (الکافى، 2/439)
- شیعیان ما، کسانى اند که درون آن‌ها از هرگونه حیله و نیرنگ سلامت باشد. (تفسیرالامام العسکرى، 309)
- هرکس گره‌ای از مشکلات مؤمنی باز کند، خداوند متعال مشکلات دنیا و آخرت او را اصلاح می‌نماید. (مستدرک الوسائل، 12/416)
- بینش و عقل و درک انسان تکمیل نمی‌شود مگر آن‌که اهل حقّ و صداقت باشد و از حقایق، تبعیت و پیروى کند. (نهج الشّهادة: ص 356، بحارالانوار: ج 75، ص 127، ح 11)
- عزت و بی‌نیازی هر دو شتاب‌زده به دنبال پناهگاهى می‌دویدند، چون به توکّل برخورد کردند، آرامش پیداکرده و آن را پناهگاه خود قراردادند.(مستدرک الوسائل: ج 11، ص 218، ح 15، بحارالانوار: ج 75، ص 257، ح 108)
- اى فرزند آدم، به‌درستی که تو مجموعه‌ای از زمان‌ها و روزگار هستى، هر آنچه از آن بگذرد، زمانى از تو فانى و سپرى گشته است، بنابراین لحظات عمرت را غنیمت شمار که جبران‌ناپذیر است. (نهج الشّهادة: ص 346)
- هرکس خداوند متعال را باصداقت و خلوص، عبادت و پرستش نماید، خداى متعال او را به بهترین آرزوهایش می‌رساند و امور زندگی‌اش را تأمین می‌نماید. (شیخ صدوق: ص 167، مستدرک الوسائل: ج 12، ص 209، ح 13902)
- هرکس رضایت و خشنودى خداوند را در امور زندگى طلب نماید گرچه همه افراد از او رنجیده شوند، خداوند مهمات و مشکلات او را کفایت خواهد نمود؛ و کسى که رضایت و خوشنودى مردم را طالب شود گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند امور  این شخص را به مردم واگذار می‌کند.(مستدرک الوسائل: ج 12، ص 209، ح 139021)
- همانا سخاوتمندترین مردم آن‌کسی است که کمک نماید به کسى که امیدى به وى نداشته است و بخشنده‌ترین افراد آن شخصى است که نسبت به ظلم دیگرى باآنکه توان انتقام دارد گذشت نماید. صله‌رحم کننده ترین مردم و دیدوبازدید کننده نسبت به خویشان، آن‌کسی است که صله‌رحم نماید باکسی که با او قطع رابطه کرده است. (نهج الشّهادة: ص 39، بحارالانوار: ج 75، ص 121، ح 4)