گفت وگو با دکتر صفورا سادات جزایری دستیار ارشد بیمارستان سینا

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت دانشجویی فرهنگی، باتوجه به برگزاری آیین ملی اهدای تندیس فرشته سلامت به دانشجویان فعال در مبارزه با ویروس کرونا، توسط معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، گفت و گویی کوتاه با دکتر صفوراسادات جزایری دستیار داخلی بیمارستان سینا انجام دادیم که در زیر می خوانید.

لطفا خودتان را معرفی کنید.
صفوراسادات جزایری، رزیدنت رشته داخلی سال سوم دانشگاه علوم پزشکی تهران و در بیمارستان سینا مشغول خدمت هستم.

از چه زمانی وارد فعالیت های داوطلبانه یا موظفی در خصوص مبارزه با ویروس کووید 19 شدید؟
اسفند 98، اواسط سال دوم تحصیل بودیم که کرونا وارد کشور شد. از همان موقع فعالیت های ما برای کرونا به صورت جدی شروع شد و همچنان ادامه دارد.

چه عواملی باعث حضورتان در فعالیت های بهداشتی و درمانی مرتبط با ویروس کرونا شد؟
از زمانی که کرونا وارد کشور شد بخاطر قسمی که در هنگام فارغ التحصیلی پزشکی خورده بودم و حس مسئولیتی که داشتم، بدون اینکه به حضور داشتن یا نداشتن فکر کنم، کاملا در صحنه حضور داشتم. عامل دیگری که باعث شد در این فعالیت ها شرکت کنم این بود که فکر می کردم هر کدام از این بیماران می توانند عزیزان و خانواده ما باشند. اگر ما میدان را ترک کنیم چه بلایی بر سر جامعه خواهد آمد؟ پس حضورمان را پررنگ نگه داشته ایم.

تجربه شما از حضور در چنین فعالیت هایی چیست؟
تجربه خاصی بود. می توانی به دیگری کمک کنی و این حس به شما دست می دهد که می توانی برای جامعه و اطرافیانت مفید باشی و این واقعا لذت بخش است. از طرفی از این نظر که ممکن است آلوده باشی و این آلودگی را به خانواده منتقل کنی، با یک ترس همراه است. حس تلخی و شیرینی را همزمان دارد. به هر حال متاسفانه مرگ مردم و افرادی که توقع نداشتیم را مشاهده کردیم. من به عنوان یک پزشک جوان که خیلی هم تجربه ندارم، در چند سالی که در عرصه پزشکی در طرح، پزشکی عمومی و تخصص مشغول بودم، چنین تجربه ای از یک پاندمی خطرناک نداشتم که اینگونه مرگ های غیرقابل باور و نابهنگام را ببینم. ترس زیادی به همراه داشت و کمک ما به مردم برای نجات از این ترس و بیماری حس خوب مفید بودن به من می دهد.

آیا به سایر دانشجویان دانشگاه توصیه می کنید که به جمع فعالان عرصه جهادی و برنامه های داوطلبانه بپیوندند؟
این یک تصمیم شخصی است و بستگی به شرایط افراد توانمند، خلق و خو و میزان سلامتیشان دارد. ولی اگر باز هم این اتفاق بیفتد، من و حتی دوستانم هیچ کدام عرصه را خالی نمی گذاریم. حتی همان اوایل هم که یک سری از بیمارستان ها نیاز به نیرو داشتند، ما برای حضور در بیمارستان های دیگر هم اعلام آمادگی کردیم. توصیه میکنم اگر کسی از نظر فیزیکی و جسمی توانش را دارد حتما حضور پیدا کند. در صورت رعایت کردن پروتکل ها، شانس آلوده شدن پایین است و هم حس توانمندی و مفید بودنی که باقی می ماند خیلی ارزشمند است و تجربه بسیار خوبی است.

آیا از برگزاری آیین ملی اهدای تندیس فرشته سلامت ویژه دانشجویان فعال در مبارزه با ویروس کرونا اطلاع دارید؟
در مورد آیین ملی اهدای تندیس فرشته سلامت اطلاعی نداشتم و بعد از اینکه شما با من صحبت کردید متوجه موضوع شدم. به نظر من وجود همچین رویدادها و مراسم هایی می تواند انگیزه و حس انسان دوستی را در افراد چند برابر کند و اتفاق خوب و جالبی است.

چه پیشنهاد یا نظری برای حضور حداکثری دانشجویان دانشگاه در این رویداد ملی که فعالیت های بسیاری در این یک سال گذشته داشته اند، دارید؟
در هر صورت، چه در این مراسم و رویداد و چه در فعالیت های درمانی، حتماً توصیه می کنم که اگر کاری از کسی بر می آید و می تواند به یک انسان دیگر کمک کند، از این کمک دریغ نکند.

سخن آخر؟
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده میترسانی؟
ما گر ز سر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمیرقصیدیم
از وقتی که در اختیار ما قرار دادید، تشکر می کنم.