گالري عکس
به گزارش سایت دانشکده پزشکی، در این همایش استاد نجل رحیم سخنان خود را با طرح یک پرسش آغاز کرد که «چرا انسان ها در زندگی خود به دنبال الگو می گردند؟». در راستای پاسخ به این سوال، ایشان به بررسی مغز انسان از دیدگاه علم نورولوژی آمیخته با علم جامعه شناسی، پرداخت.

وی اشاره کرد که مغز انسان در طی سال ها بزرگ تر و اجتماعی تر می شود و ذهن انسان طی این رشد و حرکت رو به جلو، نیاز به Role Modeling دارد. در طی مطالعات نوروساینس مشخص شده است که بخش هایی از مغز انسان حتی در حالت استراحت و خواب نیز همچنان در حال فعالیت است که از قضا، طی شواهد به دست آمده از راه  بررسی های Functional MRI، اینها همان بخش های فعال در جریان تعاملات اجتماعی هستند. این موضوع نشان دهنده ی این حقیقت است که ذهن انسان در هر حالتی آماده ی فعالیت اجتماعی است و این خود تاکید کننده بر اهمیت تعاملات اجتماعی در حیات انسان در جامعه و محیط است.
استاد نجل رحیم افزود: پس اگر «دیگری» در سیستم مغزی انسان از چنین اهمیتی برخوردار است، پس «الگو قرار دادن دیگری» نیز به همین اندازه مهم است. این مساله تا حدی است که مغز انسان از همان کودکی به دنبال برگزیدن الگو برای خود است، بصورتی که دانشمندان پس از کشف نورون های آیینه ای به این نکته رسیدند که شاید وظیفه ی اصلی این نورونها ایجاد همدلی، هم زبانی، Sympathy و یا همان برقراری یک نوع ارتباط قوی ذهنی با سایرین است که در مواردی به «اسوه گزینی» می انجامد. خوشبختانه با بزرگ تر شدن سیستم های ارتباطی در سرتاسر دنیا و آسان تر شدن برقراری ارتباط، قدرت انتخاب بشر برای برگزیدن «افراد الگو» بسیار گسترده تر از گذشته است. بصورتی که دیگر نیاز نیست این فرد الگو در نزدیکی فرد باشد. می توان فردی را با فاصله ی زمانی و مکانی زیاد از خود، الگو قرار داد و با اعتماد به قوه ی Imagination، با وی به همدلی و همفکری پرداخت. استاد نجل رحیم در ادامه به معرفی برخی از افراد الگوی تاثیرگذار در زندگی شخصی و حرفه ای خویش پرداختند که از جمله ی این افراد می توان به پروفسور اسکار مارین، الور ساکس، فروید، هیچکاک، شارکو و بابینسکی که همگی افرادی چند بعدی و دارای ذهن خلاق و هنرمند بوده اند، اشاره کرد.
وی در طی سخنرانی خود بارها به این نکته اشاره کرد که هنر و پزشکی، دو حیطه ی جدا از هم نیستند و انگیزه های هنری می توانند افق های جدیدی از علم طب را به روی همه ی افرادی که قدم در این راه حقیقتا بی نهایت گذاشته اند، بازکنند.
استاد نجل رحیم بیان داشت که یکی از رموز اراده ی راسخی را که در طی سال ها حفظ فرموده اند و باعث حفظ انگیزه شان شده است، انرژی مضاعفی بوده است که در طول سال های بلند، از هنر، ادبیات و موسیقی و آمیزه ی این ها با علم طب، دریافت می کرده اند.
در ادامه ی همایش، طبق روال همیشگی همایش های «پزشکی؛ این راه بی نهایت»، بخش پرسش و پاسخ برگزار شد و طی آن استاد در فضایی صمیمی، به پاسخ دهی سوالات دانشجویان پرداخت.
در انتها نیز، استاد سهراب پور با اهدای لوح یادبود «پزشکی؛ این راه بی نهایت» به استاد نجل رحیم قدردانی کرد و با گرفتن عکس یادگاری به همراه تمامی دانشجویان حاضر در سالن، همایش «پزشکی؛ این راه بی نهایت» 6 پایان یافت.
توضیح اینکه دکتر نجل رحیم متولد سال 1328 و فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و از دانش آموختگان دانشگاه شفیلد انگلستان در زمینه ی نوروساینس، و همچنین از اعضای سابق هییت علمی کالج کینگز دانشگاه لندن است.