به گزارش روابط عمومی دانشکده بهداشت،با توجه به شیوع گسترده‌ی بیماری کووید 19 و امکان گسترش آن از طریق سطوح و اشیای آلوده، همواره بر لزوم ضدعفونی کردن سطوح و اشیا به عنوان یکی از راهکارهای پیشگیری تاکید می شود. از جمله مواد ضدعفونی کننده مناسب برای این کار، استفاده از وایتکس رقیق شده با آب است. در این میان نگرانی هایی درخصوص استفاده از این ماده و اثرات آن مطرح شده است. سوال این است که آیا استفاده از این ماده به عنوان ضدعفونی کننده مناسب است؟ 

وایتکس یا سفیدکننده یک ضدعفونی کننده موثر و قوی است. ماده فعال و موثر آن هیپوکلریت سدیم است که در از بین بردن باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها موثر است. از مزایای وایتکس، قیمت کم و در دسترس بودن آن است و برای ضدعفونی کردن سطوح در مراکز درمانی نیز توصیه می شود؛ اما در کنار مزایای آن، این ماده می تواند منجر به تحریک پوست و راه های هوایی شود و همچنین در شرایط گرمایی و تحت تابش نور می تواند تجزیه شده و به راحتی با سایر مواد شیمیایی ترکیب شود، بنابراین  باید هنگام رقیق سازی و استفاده از این محلول، نکات ایمنی (استفاده از دستکش، ماسک، اطمینان از تهویه هوا و ...) رعایت شود.  اگر این ماده در غلظت مناسب تهیه نشود تاثیر ضدعفونی کنندگی آن کاهش یافته و منجر به آسیب در افراد می شود. برطبق توصیه سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، برای تهیه غلظت مناسب لازم است مقدار پنج قاشق غذاخوری از وایتکس در چهار لیتر آب و یا چهار قاشق چایخوری از وایتکس در یک لیتر آب حل شود.

وایتکس (سقیدکننده) یک ماده ضدعفونی کننده موثر است اما استفاده از آن در غلظت های بالا می تواند مشکلات تحریک پوستی و تنفسی را به همراه داشته باشد. لذا در استفاده از آن باید احتیاط کرد.