شهادت جوادالائمه، امام محمد تقی(ع) تسلیت باد
عزّ الْمؤْمن غناه عن النّاس، عزّت و شخصيّت مؤمن در بى نيازى و طمع نداشتن به مال و زندگى ديگران است. (بحارالأنوار: ج 72، ص 109، ح 12)
چه اضطرابى دامن زمين را فرا مى گيرد، آن گاه كه دلش مزار امامى مى شود كه تنها بيست و پنج بهار، از عمر پر بركتش مي گذرد، او كه نامش با صلابت گره خورده و شهادتش، آموزگار صبر و ايمان است. آري! "جود"، قطره اى از پيشانى بلندش بود، "علم"، غنچه اي از گلستان وجودش و "حلم"، گوهري از گنجينه فضايلش. اينك، در غم شهادت نهمين فروغ امامت به سوگ نشسته ايم، در فراقش زخم هاي دلمان، سر باز كرده است و قناتي از غم، در قنوت نگاهمان جاري است. اما ما! نه آن غربت دردناكى كه برايتان مهيا كردند و نه آن زهرى كه جان گرانمايه تان را در بر گرفت، هيچ كدام نتوانست، امتداد خط سبزتان را از صحيفه هستى پاك نمايد.
آري! براى هروله از «مروه» دل تا «صفاى» كاظمين، راهى نيست، در اين حج ولايت و عشق هميشه در «سعى» باش؛ كه بى «سعى» نمى توان به «صفاى» جمال معصوم(ع) رسيد.
حضرت امام محمد تقي(ع) در دهم رجب سال 195 (ه.ق) چشم به جهان گشود. نام آن حضرت محمد، كنيه ايشان ابوجعفر و مشهورترين القاب آن امام تقي و جواد بود. نام مادر گرامي آن امام «سبيكه» و پدر بزرگوارشان حضرت امام رضا (ع) است. ايشان در كنار تبيين و تثبيت امامت خويش، صلاحيت حاكمان ستمگر را نفي، و متناسب با اوضاع سياسي ـ اجتماعي نارضايتي خود را در برابر حكومت جور به ديگران گوشزد مي كرد و انزجار خود را از ستم و ستم پيشگان در گفتار و كردار به گوش مردم مي رساند. به فرموده مقام معظم رهبري، امام جواد(ع) به رغم دوران كوتاه زندگي اش نمودار و نشانه مقاومت است. او با تمام وجود با قدرت مزدور و رياكار مأمون مقابله و معارضه كرد و هرگز قدمي عقب نشيني نكرد. امام عليه السلام تمام اوضاع دشوار را تحمل كرد و با همه شيوه هاي ممكن به مبارزه ادامه داد. سرانجام آن امام گرامي در ذيقعده سال 220 ه.ق در 25 سالگي به شهادت رسيد و در قبرستان قريش واقع در شهر كاظمين، در كنار قبر جد بزرگوارش حضرت امام موسي كاظم (ع) به خاك سپرده شد.
احاديثي از امام جود و بخشندگي
- من اسْتحْسن قبيحاً كان شريكاً فيه.
هر كه كار زشتى را تحسين و تأييد كند، در عقاب آن شريك است. (كشف الغمّه: ج 2، ص 349)
-ثلاثٌ منْ عمل الاْبْرار: إقامه الْفرائض، واجْتناب الْمحارم، واحْتراسٌ من الْغفْله فى الدّين.
سه چيز از كارهاى نيكان است: انجام واجبات الهى، ترك و دورى از گناهان، مواظبت و رعايت مسائل و احكام دين. (بحارالأنوار: ج 71، ص 181)
- ملاقاه الاْخوان نشْرهٌ، و تلْقيحٌ للْعقْل و إنْ كان نزْراً قليلا .
ملاقات و ديدار با دوستان و برادران خوب، موجب صفاى دل و نورانيّت آن مي شود و سبب شكوفائى عقل و درايت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانى كوتاه انجام پذيرد. (امالى شيخ مفيد: ص 328، ح 13)
- الْمؤمن يحْتاج إلي ثلاث خصال: توْفيق من الله عزّ و جلّ، و واعظ منْ نفْسه، و قبول ممّنْ ينْصحه.
مؤمن در هر حال نيازمند به سه خصلت است: توفيق از طرف خداوند متعال، واعظي از درون خود، قبول و پذيرش نصيحت كسي كه او را نصيحت نمايد. (بحارالأنوار، ج 72، ص 65، ح 3)
- منْ زار قبْر أخيه الْمؤْمن فجلس عنْد قبْره واسْتقْبل الْقبْله و وضع يده على الْقبْر وقرء: «إنّاأنْزلْناه فى ليْله الْقدْر» سبْع مرّات، أمن من الْفزع الاْكْبر.
هركس بر بالين قبر مؤمنى حضور يابد و رو به قبله بنشيند و دست خود را روى قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه «إنّا أنزلناه» را بخواند از شدايد و سختيهاى صحراى محشر در أمان قرار مى گيرد. (مستدرك الوسائل: ج 17، ص 308، ح 5)
نظر دهید