به‌گزارش روابط‌عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دفتر امورایثارگران، کارگاه بهبود‌کیفیت‌ زندگی، ادامه مبحث کنترل استرس، پذیرش اگاهی انتخابی و استراتژی‌های هیجانی، با‌حضور تعداد زیادی از اساتید، کارکنان و دانشجویان دانشگاه به‌صورت مجازی از ساعت 20 الی 21 هفتم آذر 1400 در محیط اسکای‌روم برگزار شد.  

دکتر غزل پورنسائی، با یادآوری موضوع جلسه قبل در مورد شبکه حمایتی و اینکه چرا حامی‌ها معمولا گمنام کار می‌کنند؛ تاکید کرد به‌عنوان فردی که دچار استرس هستیم نمی‌توانیم به‌طور مداوم تنها از یک فرد حمایت‌های مالی، هیجانی، مشاوره‌ای و غیره را به‌یک‌باره طلب کنیم، چون شبکه حمایتی قطع می‌شود؛ بلکه باید در زمان ، مکان و با بیان مناسب درخواست عنوان شود. 

وی در ادامه مهم‌ترین راهکارهای شناختی در کاهش استرس را بیان کرد: 

1-پذیرش اگاهی انتخابی یعنی باید جنبه‌های مثبت و منفی هرچیزی را در‌نظر گرفت؛ گاهی باید یک‌چیزی را پذیرفت و با آن واقعیت کنار آمد؛ مسئولیت انتخاب را هم باید پذیرفت. به‌طور مثال حتی یک روانشناس برای هرچیزی نمی‌تواند راهکار بدهد.  
2-خودگویی و واگویی: مکالمه یک طرفه با خود است که معمولا در ذهن ما اتفاق می‌افتد؛ اکثراوقات به‌شدت باعث ایجاد استرس و فشار‌روانی می‌شود؛ بخش عظیمی از ذهن ما را اشغال می‌کند؛ روی هیجانات ما و درنتیجه برروی رفتار ما اثر می‌گذارد و به‌شدت استرس را افزایش می‌دهد. ‌ 

این روانشناس با ذکر مثالی راهکارهایی را ارائه داد: 
راهکار این‌است‌که وقفه بیندازیم؛ از خودمان سوال کنیم تا جمله‌های منفی را شناسایی کنیم؛ جمله‌های منفی که حال ما را بدتر می‌کند. 
راهکار دیگر اینکه خودگویی و واگویی مثبت را جایگزین منفی کنید. واگویی مثبت به معنای واقع‌گرایی است و به معنای خوش بینی نیست. در‌حالی‌که خودگویی و واگویی مثبت آشفتگی ذهن را کاهش می‌دهد تا برای عامل استرس‌زا راهکار پیدا کنید و استرس را کاهش می‌دهد. 
یک راهکار هم درماندگی آموخته شده از مارتین سلیگمن «Martin Seligman» پدر روانشناسی مثبت‌گرا است؛ یعنی یاد گرفتن این مطلب که هیچ‌کاری از دستم برنمی‌آید؛ افراد در زمان رویارویی با مشکل ایجاد شده از قوه فکری و خلاقیت خود بهره می‌گیرند و آن‌را به‌کل زندگی‌شان تعمیم نمی‌دهند؛ با‌این تصور که هر چالشی زودگذر و موقت است و نیاز به صرف انرژی بیش ازحد ندارد. 

وی استراتژی‌های هیجانی برای کنترل اضطراب را تشریح کرد: 

گاهی اضطراب و نگرانی موتور محرک مثبت و انگیزه برای هل‌دادن ما به‌سمت جلو است. مثال خوب این مورد، والدین است که نگران بچه‌های‌شان هستند؛ تا اندازه‌ای نگرانی خوب است؛ اما زمانی باید نگران نگرانی خود باشیم که افراطی و مستمر باشد که به آن اضطراب فراگیر گویند. یعنی از صبح تا شب چنان مضطرب باشیم که تمام شیرینی های زندگی را از دست بدهیم و از هیچ چیز لذت نبریم. روی افکار، رفتار، گفتار، جسم و روان ما اثر می‌گذارد که به آن نگرانی‌های مضر گویند.

مدرس این کارگاه‌ تکنیک‌هایی را برای مقابله با نگرانی های مضر ارائه داد تا استرس کاهش یابد: 
یک راه این است که همیشه از خودتان بپرسید این نگرانی که الآن دارم آیا 5 سال آینده هم برای من اهمیت دارد و برایم ایجاد نگرانی می‌کند؟ از دوردست به موضوع نگاه می‌کنیم تا موضوع نگرانی را حقیر نشان دهیم و تا استرس کاهش یابد. 
تکنیک دیگر اینکه به بدترین اتفاقی که در زندگی‌تان افتاده نمره بدهید مثلا از دست دادن عزیزان که %100 می‌شود و الان این مشکل را با آن مقایسه کنید، مثلا %20 می‌شود؛ درنتیجه استرس کاهش یابد. 

در پایان این وبینار، دکتر‌مقیمی، مدیر امور‌ایثارگران، ضمن تشکر و قدردانی از دکتر‌پورنسائی و حاضرین در تالار، از شرکت‌کنندگان درخواست کرد با ارائه پیشنهادات و انتقادات سازنده خود برای برگزاری بهتر کارگاه‌ها رهنمون شوند. 

توضیح اینکه کارگاه افزایش کیفیت‌زندگی یکشنبه‌ها با تدریس دکتر پورنسائی؛ کارگاه دانشگاه نسل سوم و چهارم و نقش آن در اشتغال در روزهای پنج‌شنبه و کارگاه مقاله‌نویسی و چاپ مقالات روزهای جمعه از ساعت 20 الی 21 برگزار می‌شود. 
علاقه‌مندان می‌توانند در فضای اسکای‌روم هر‌هفته این مباحث را پیگیری کنند. برای شرکت در کارگاه اینجا کلیک کنید و به‌‌عنوان میهمان وارد شوید.