به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان شریعتی، دکتر محمدحسن شرفی دستیار تخصصی ارتوپدی بیمارستان شریعتی که رتبه ده درصد برتر آزمون بورد تخصصی سال ۱۴۰۰ را کسب کرد در مصاحبه‌ای با روابط عمومی بیمارستان شریعتی از مسیر این موفقیت گفت.

دکتر محمدحسن شرفی فارغ التحصیل رشته‌ی ارتوپدی از بیمارستان شریعتی هستم، ۳۳ سال سن دارم، اصالتاً اهل سرزمین آبشار‌ها لرستان، شهرستان کوهدشت هستم، جزء ۱۰ درصد برترآزمون بورد امسال شدم.

اگه بخوام یکم برگردم عقب‌تر، دوران راهنمایی رو در مدرسه نمونه بعثت شهرستان کوهدشت، دبیرستان رو دردبیرستان تیزهوشان وابسته به دانشگاه لرستان و دوران پزشکی عمومی خودم رو در دانشگاه علوم پزشکی ایران طی کردم

سال ۹۶ در امتحان دستیاری تخصص شرکت کردم و با رتبه ۴۱ با توجه به علاقه‌ی وافر به رشته‌ی ارتوپدی، این رشته رو در دانشگاه تهران شروع کردم.

قطعاً با این همه رقابتی که روز به روز بیشتر میشه کسب رتبه در هر جایگاهی سخت خواهد بود.

در کل بخوام بگم بله، اما واقعیت اینه که تا اوایل سال آخر رزیدنتی همه چی خوب پیش می‌رفت و هم خودم و هم دیگران انتظار یک رتبه‌ی خوب از من داشتن ولی به دلایلی این تلاش‌ها در ۶ ماه اول سال چهارم که برهه‌ای حساس هستش متأسفانه کمتر شد، و مجبور شدم در چند ماه قبل امتحان بورد تلاشم رو مضاعف کنم.

در این مسیر سخت و گا‌هاً طاقت‌فرسا، باید همیشه یک هدف بلند داشت، تلاش مستمر انجام داد و هیچ وقت نباید تسلیم شد.

به قول شاعر:

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است

ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری

دانی که رسیدن هنر گام زمان است

تو رهرو دیرینه‌ی سر منزل عشقی

بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود

دریا شود آن رود که پیوسته روان است

هر فرد متخصص حتماً حتماً حتماً باید دانش کافی و به روز رو داشته باشه و در کنار این تخصص باید یک تعهد کاری هم همیشه در ذهن فرد بارز باشه. و در همه‌ی رشته‌های علوم پزشکی همیشه باید منفعت بیمار رو در نظر گرفت.

شما بخش زیادی از دوران دستیاری تون رو در بحران‌های کرونا گذروندین، این بحران‌ها چه دستاورد‌ها و چه سختی‌هایی برای شما داشت و چگونه فائق اومدین؟

واقعیتش اوایل که بیماری COVID ۱۹ کمتر شناخته بود، بسیار سخت بود. از یک طرف ترس بود و ترس! ترس برای همه. ترس از مبتلا شدن به بیماری، مبتلا شدن خانواده و عزیزان و همکاران. از یک طرف دیگه ما وظیفه داشتیم و داریم و آموزش می‌بینیم برای همین روز‌های سخت. و باید بتونیم در بزنگاه‌ها خودمون رو اثبات کنیم و هر آنچه در توان داریم برای کمک به بیمارانمون بکار ببریم.

حتماً معیشت دوستان رزیدنت رو بهتر می‌کردم، به هر حال یک فرد دستیار متخصص، کسی هستش که مدرک پزشک عمومی رو داره و در طی یک ماه با توجه به کشیک‌های فراوان و طاقت‌فرسا، شبانه روز داره خدمات درمانی ارائه می‌ده و چون نه امکانش هست نه فرصت این رو داره جایی بیرون از محیط بیمارستان آموزشی کار کنه، نیازمند این هستش که از نظر مالی تأمین بشه، در همه جای دنیا هم همینطور هستش که دستیاری تخصص شغل محسوب میشه و دستیاران از مزایای شغلی برخوردار هستند.‌امیدوارم این روند اصلاح بشه که هم به نفع آموزش دهنده، هم آموزش گیرنده و هم بیماران هست به طور قطع.

راستش برای من پزشک جایگاهش خیلی شاید مهم نباشه اما‌امیدوارم بتونم یک جراح خوش ذوق باشم و منشأ تغییرات مثبت. ‌امیدوارم در رشته‌ی خودم بتونم یک روش و‌ایده‌ی جدیدی رو که واقعاً کمک‌کننده باشه و به درد جامعه و بیماران بخوره عرضه کنم. و جدای از کار‌های روزمره چیزی رو به علم بیافزایم.

همتم بدرقه‌ی راه کن‌ای طایر قدس

که دراز است ره مقصد و من نو سفرم

دوست دارم اینجا از تک تک معلم‌ها و اساتیدی که تمام این سال‌ها به من آموزش دادن و من رو به سمت پلکان موفقیت هل دادن، اگر موفقیتی بوده باشه، تشکر کنم.

و در آخر از همه‌ی اساتید بزرگوارم در مدرسه‌ی طب شریعتی، که نه تنها به ما هنر جراح بودن بلکه راه و رسم زندگی رو آموختن تشکر کنم، به ویژه از بزرگ‌ترین معلم زندگیم؛ استاد طهماسبی عزیز که بسیار از او آموختم و افتخار می‌کنم به شاگردی‌ایشان. ‌امیدوارم همیشه سلامت و تندرست باشند.

هر جراح پس از یک جراحی موفق تقریباً طعم بهشت را می‌چشد در حالی که می‌داند تا چه اندازه به دروازه‌ی جهنم نزدیک بوده است

ازاین که دv این گفت وگوشرکت کردین ممنونم بااشعارتون این مصاحبه رو شیرین کردید‌امیدوارم برای خواننده هامون هم جذاب باشه. براتون آرزوی سلامت و موفقیت‌های بیشتر دارم.