بهبود عملکرد و کاهش التهاب در سالمندان با تمرینات ارتعاشی پیشرونده
نتایج یک پژوهش تازه نشان داد که تمرینات پیشرونده ارتعاش کل بدن همراه با فعالیتهای فعال، میتواند توده عضلانی، قدرت حرکتی و کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به سارکوپنی را بیش از مردان بهبود بخشد و همزمان شاخصهای التهابی و ترس از سقوط را کاهش دهد.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، طرح تحقیقاتی با عنوان «تأثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان» توسط دکتر کاظم مالمیر، دانشیار گروه فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی، اجرا و در سال ۱۴۰۳ به پایان رسید.
این پژوهش ارزشمند که با همکاری بینالمللی و نمونهگیری در پاکستان انجام شد، نشان داد اجرای یک برنامه هشتهفتهای ارتعاش کل بدن همراه با تمرینات فعال میتواند بهبود چشمگیری در توده عضلانی، قدرت، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی سالمندان ایجاد کند. همچنین این مداخله روند افزایش شاخصهای التهابی را مهار کرده و ترس از سقوط را کاهش میدهد.
دکتر مالمیر درباره سوابق خود گفت: «در ۱۰ سال اخیر دروس مرتبط با پیشگیری، آسیب و فیزیوتراپی سالمندان را در مقطع دکترای حرفهای فیزیوتراپی تدریس کردهام. هدف این پژوهش ارائه شواهد علمی برای بهکارگیری تمرینات ارتعاشی در توانبخشی سالمندان مبتلا به سارکوپنی بود.»
وی با اشاره به پیام کلیدی طرح افزود: «یافتهها نشان میدهد ارتعاش کل بدن یک روش ایمن، مؤثر و کاربردی است که میتواند بخشی از مدیریت چندبعدی سارکوپنی باشد. بهویژه در زنان سالمند، این روش اثرات بهتری بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد حرکتی داشته است.»
دو کاربرد اصلی پژوهش عبارتند از:
افزایش توده عضلانی، قدرت، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سارکوپنی.
کاهش شاخصهای التهابی، ترس از سقوط و ارتقای استقلال عملکردی سالمندان.
به گفته دکتر مالمیر، پژوهشهای آینده باید با دورههای طولانیتر مداخله و پیگیری طراحی شوند تا پایداری نتایج مشخص شود. همچنین، تنظیم دقیق پارامترهای ارتعاش مانند فرکانس و دامنه، بررسی تفاوتهای جنسیتی و تأثیر عوامل همزمان همچون تغذیه و بیماریهای مزمن میتواند به تدوین پروتکلهای شخصیسازیشده در مدیریت سارکوپنی کمک کند.
وی تأکید کرد که برای کاربردیسازی نتایج، حمایت مالی پایدار، همکاری مراکز دانشگاهی و درمانی، و تدوین راهنماهای بالینی توسط سیاستگذاران ضروری است. به گفته او، ادغام تمرینات ارتعاشی در برنامههای ملی توانبخشی میتواند گامی مهم برای ارتقای سلامت سالمندان باشد.
این مطالعه علاوه بر بهداشت، بر آموزش نیز اثرگذار است و میتواند به بهبود سیاستهای مراقبتی و توانبخشی سالمندان و ارتقای دانش متخصصان فیزیوتراپی و سلامت در این حوزه کمک کند.
راه ارتباطی با مجری پژوهش: kmalmir@tums.ac.irکد طرح:63344
ارسال به دوستان