تلویزیون اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران - برنامه نغمه طبیب
پیوند علم و شعر، روایت زندگی دکتر منصور جمالی زواره ای
دکتر منصور جمالی زواره، استاد پیشکسوت پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، که عشق به شعر و ادبیات را از کودکی و از محفل پدر شاعر خود به همراه آورده، در مصاحبهای صمیمی خاطرات تأثیرگذار پیوند دنیای پزشکی و ادبیات در زندگی شخصی و حرفهای خود را روایت کرد.
دکتر منصور جمالی زواره، استاد برجسته و پیشکسوت گروه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در مصاحبهای در برنامه «نغمه طبیب»، علاوه بر مرور مسیر علمی و حرفهای خود، به روایت بخشهای کمترشنیدهشدهای از زندگی خویش پرداخت که در آن شعر و ادبیات نقشی محوری ایفا کرده است.
این استاد دانشگاه، متولد سال ۱۳۳۶ در زواره اصفهان، مسیر تحصیل خود را از زادگاهش آغاز کرد و پس از گذراندن دوره پزشکی عمومی در سال ۱۳۵۰ و خدمت در سپاه بهداشت، تخصص پاتولوژی خود را در اصفهان کسب نمود. وی پیش از استقرار نهایی و خدمت در دانشگاه علوم پزشکی تهران، در شهرهای مختلفی از جمله ملایر و یزد به ارائه خدمات پزشکی و آموزشی مشغول بوده است.
دکتر جمالی در بخشی جذاب از این گفتوگو، خاطرهای از دوران کودکی خود را به اشتراک گذاشت که نقطه عطفی در علاقهمند شدن او به شعر محسوب میشود. وی شرح داد که در ششسالگی و در یک محفل شعرخوانی در منزل پدرش که با حضور مرحوم شهردار زواره برگزار میشد، با خواندن شعری طنزآمیز با مطلع «گاوان و خران بار بردار / به ز آدمیان مردمآزار» توجه حضار را جلب کرد. این اشعار که با استقبال و تشویق حاضران روبرو شد، باعث شد تا به رسمیترین عضو خردسال آن محفل ادبی تبدیل شود و از آن پس تا زمان ترک زادگاه برای ادامه تحصیل، پیوندی ناگسستنی با شعر و محافل ادبی داشته باشد.
این استاد دانشگاه، شعر را موهبتی دانست که از پدرش به او رسیده و در طول زندگی همراه وی بوده است. او ضمن بیان جزئیاتی از مسیر پرپیچوخم تحصیل و خدمت در نقاط مختلف کشور، بر این موضوع تأکید کرد که این عشق به ادبیات، همواره در کنار فعالیتهای جدی علمیاش، بخشی غنی و معنابخش از زندگی او را تشکیل داده است.
برنامه «نغمه طبیب» با معرفی چهرههای هنرمند و اهل ادب در جامعه دانشگاه علوم پزشکی تهران، این بار میزبان استادی بود که روایت زندگیاش، جلوهای زیبا از همنشینی عمق علم پزشکی با ظرافت شعر و ادبیات فارسی را به تصویر کشید.
درج نظر