تاثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان

به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر کاظم مالمیر، عضو هیات‌علمی و مجری طرح تحقیقاتی «تاثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان» در این نشست اظهار کرد: طرح تحقیقاتی «تاثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان» در سال گذشته به سرانجام رسید و این پژوهش به ارتقاء سطح دانش و سلامت در حوزه مدیریت سارکوپنی در سالمندان کمک کرد. 
وی درباره اعضای تیم تحقیقاتی توضیح داد: سید محسن میر، همکار طرح، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ غلامرضا علیایی، همکار طرح،گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ انام افتاب، همکار بین الملل،گروه فیزیوتراپی، دانشگاه بین‌المللی عبادت، اسلام‌آباد، پاکستان و طوسیف احمد راجپوت، همکار بین الملل، دانشکده علوم دارویی و پیراپزشکی، دانشگاه شفا تامیر-میلّت، اسلام‌آباد، پاکستان، دیگر اعضای تیم تحقیقاتی را تشکیل می‌دادند. 
مالمیر در ارتباط با پیام کلیدی طرح تحقیقاتی «تاثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان» توضیح داد: مخاطبان نتایج و پیام حاصل از این طرح پژوهشی شامل سالمندان مبتلا به سارکوپنی، خانواده‌ها و مراقبان آنها، پزشکان و متخصصان فیزیوتراپی، مراکز توانبخشی و نگهداری سالمندان، پژوهشگران حوزه سالمندی و همچنین سیاست‌گذاران حوزه بهداشت و سلامت سالمندان هستند. این پژوهش نشان داد که اجرای یک برنامه هشت‌هفته‌ای ارتعاش کل بدن همراه با تمرینات فعال در سالمندان مبتلا به سارکوپنی، می‌تواند موجب بهبود توده و قدرت عضلانی، عملکرد حرکتی، کیفیت زندگی و کاهش ترس از سقوط شود. همچنین، این مداخله روند افزایش شاخص‌های التهابی را مهار می‌کند و می‌تواند بعنوان روشی ایمن، مؤثر و قابل استفاده در مدیریت چندبعدی سارکوپنی مطرح شود.
مجری اصلی طرح تحقیقاتی «تاثیر ویبریشن عمومی بدن بر سارکوپنی در سالمندان» درباره کاربردهای اصلی این طرح تحقیقاتی خاطرنشان کرد: سارکوپنی یکی از چالش‌های مهم سالمندی است که منجر به کاهش توده عضلانی، عملکرد و کیفیت زندگی می‌شود. این پژوهش با بهره‌گیری از ارتعاش کل بدن بصورت افزایش تدریجی و هدفمند فرکانس، نه‌ تنها بر بهبود عضلات و عملکرد تمرکز دارد، بلکه تأثیر آن بر کیفیت زندگی و التهاب را نیز بررسی کرده است و توانسته اثرات متفاوت جنسیتی را بررسی کند.
وی ادامه داد: «افزایش توده عضلانی، قدرت، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سارکوپنی» و «کاهش شاخص‌های التهابی و ترس از سقوط و افزایش استقلال عملکردی در این سالمندان» از آثار این طرح تحقیقاتی هستند. 
مالمیر در ارتباط با خواسته‌های خود از سیاستگذاران و مسئولان اظهار کرد: ادامه مسیر کاربردی‌سازی نتایج این پژوهش و مطالعات آتی نیازمند حمایت‌های چندجانبه است. حمایت مالی مستمر برای تأمین تجهیزات تخصصی، اجرای مداخلات بلندمدت و پوشش هزینه‌های ارزیابی‌های مکرر ضروری است. همچنین، همکاری مؤثر بین نهادهای دانشگاهی، مراکز درمانی و سازمان‌های بهداشتی می‌تواند اجرای پروژه‌ها و دسترسی به جمعیت هدف را تسهیل کند. از سوی دیگر، نقش سیاست‌گذاران در تدوین راهنماهای بالینی، تعریف بسته‌های خدماتی در حوزه سالمندی و حمایت از ادغام تمرینات ارتعاشی در برنامه‌های توانبخشی ملی، برای انتقال نتایج پژوهش به سطح بالینی و ارتقای سلامت سالمندان، حیاتی است.
وی در پایان گفت:  شواهد علمی در زمینه بهبود عملکرد عضلانی و کاهش خطر سقوط در سالمندان مبتلا به سارکوپنی، می‌تواند به بهبود سیاست‌های مراقبتی و توانبخشی سالمندان کمک کند. همچنین، یافته‌ها می‌توانند در برنامه‌های آموزشی متخصصان حوزه سلامت و فیزیوتراپی جهت ارتقای کیفیت مراقبت‌های بالینی به کار روند و به افزایش آگاهی جامعه در زمینه پیشگیری از پیامدهای ناشی از سارکوپنیا کمک کند.
به گزارش روابط عمومی  معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر کاظم مالمیر، دانشیار گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی تهران است و طی ۱۰ سال اخیر دروس مرتبط با پیشگیری و آسیب مانند فیزیوتراپی در سالمندان را در مقاطع دکترای حرفه‌ای تدریس کرده است. 
علاقمندان برای ارتباط با این استاد دانشگاه تهران می‌توانند از طریق صندوق الکترونیکی به نشانی kmalmir@tums.ac.ir ارتباط برقرار کنند. 
کد طرح: 63344