دکتر علیرضا لاشیئی: رعایت اصول اخلاقی بخش تفکیک ناپذیر حرفه پزشکی است که باید خود را متعهد به رعایت آن بدانیم

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان فارابی، در پی برگزاری سیزدهمین جشنواره چشم پزشکی و علوم بینایی شمس به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان، با برگزیدگان این جشنواره گفتگو کرده ایم. در این جشنواره دکتر علیرضا لاشیئی، فلوشیپ رتین، استاد بازنشسته گروه چشم پزشکی و رییس سابق مرکز تحقیقات چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران افتخار« الگوی اهلیت حرفه ای» را دریافت کرد. در ادامه گفتگو با وی را می‌خوانید:

 

با تبریک به جنابعالی برای دریافت افتخار« الگوی اهلیت حرفه ای» ، از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید سپاسگزارم. ابتدا خودتان را بیشتر معرفی بفرمایید.    

من دکتر علیرضا لاشیئی هستم. دی ماه ۱۳۳۵ در تهران در خانواده‌ای کاملا سنتی بدنیا آمدم. خانواده پدری‌ام بازاری و خانواده مادری‌ام از روحانیون تهران بودند. دو فرزند دارم. دخترم فوق لیسانس روانشناسی است و پسرم پزشک. پسرم مدرک MPH نیز دارد و فعلا دستیار ارولوژی است.

من تحصیلات ابتدائی و دبیرستان را در مدرسه علوی گذراندم و سال  ۱۳۵۳با رتبه ۲۱ وارد دانشکده پزشکی تهران شدم. در سال ۱۳۶۰ با  معدل ۹۰/۳ به عنوان پزشک عمومی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم.    

از سال ۱۳۶۳ وارد دوره تخصصی چشم پزشکی شدم و تا به حال هم در این رشته اشتغال دارم. سال ۱۳۷۱ فلو شیپ ویتره و رتین گرفتم و تا شهریور ۱۳۹۸ در کسوت هیئت علمی مدارج استادیاری، دانشیاری و استادی را طی کردم. تقریبا ۱۵ سال اخیر خدمتم را به عنوان استاد ویتره و رتین گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در بیمارستان فارابی مشغول بودم.

در این مدت چیزی نزدیک به ۱۰۰ مقاله داخلی و خارجی منتشر کرده‌ام که در برخی به عنوان  نویسنده اصلی و در برخی همکار هستم. عمده این‌ها به زبان انگلیسی و در مجلات معتبر چاپ شده و حدود ۱۰ یا  ۱۵ مقاله هم به زبان فارسی است.

چه مسئولیت‌های اجرائی در طول خدمت داشتید؟  

از سال۱۳۸۲ که مرکز تحقیقات چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در بیمارستان فارابی تاسیس شد، درخدمت دکتر علی صادقی طاری و همکاران دیگری مثل دکتر ملک مدنی، در پاگرفتن آن مشارکت داشتم. سه سال آخر خدمتم یعنی از سال ۱۳۹۵ نیز به عنوان رییس مرکز تحقیقات چشم پزشکی دانشگاه که این اواخر به مرکز تحقیقات چشم پزشکی ترجمانی تغییر نام داد، در خدمت  دوستان بودم. البته در مدت حضورم در بیمارستان فارابی سال ها به عنوان معاون آموزشی و معاون پژوهشی بیمارستان نیز خدمت کرده ام.

در حال حاضر به چه کاری مشغولید؟

زمانی که در شهریور ۹۸ بازنشسته شدم، کارهای پژوهشی زیادی را در دست اجرا داشتم که چون هنوز پایان نیافته بود، آنها را پیگیری و به سرانجام رساندم. در سال  ۲۰۲۰ نزدیک به ۱۴ مقاله ISI را به چاپ رساندم که بسیاری از  آنها در زمان بازنشستگی‌ام بود. به لطف دکتر فرزاد محمدی، رییس مرکز تحقیقات چشم پزشکی ترجمانی، به عنوان استاد مدعو کرسی خود را در مرکز حفظ کرده‌ام و با آنها همکاری می‌کنم که خب باعث افتخار است. در زمان حضور در بیمارستان فارابی و مرکز تحقیقات با تعدادی از مراکز در امر پژوهش همکاری می‌کردم که همچنان به عنوان فرد مطلع و مشاور ادامه یافته است. غیر از این‌ها هم به صورت پاره وقت در بخش خصوصی به درمان بیماران می‌پردازم.

درباره جایزه‌ای که در جشنواره سیزدهم به شما اهدا شد، چه نظری دارید؟ اخلاق و تعهد حرفه‌ای در پزشکی چه جایگاهی دارد و توصیه شما در این خصوص چیست؟  

واقعیت آن است که اهلیت حرفه‌ای بحثی بسیار مهم و مسئولیتی سنگین است و من خود را لایق این عنوان نمی‌دانم. این لطف دوستان و همکاران بوده است که مرا شرمنده این همه محبت خود کرده اند. به هرحال رعایت اصول اخلاقی بخش تفکیک ناپذیر حرفه پزشکی و حتی فعالیت‌های پژوهشی ما است و خیلی مهم است که همه ما خود را متعهد به رعایت آن بدانیم. امیدوارم همکاران جوان ما به خصوص، به این مسئله توجه کنند. در طول فعالیت حرفه‌ای با افراد بسیار شاخصی روبرو شده‌ام که همچنان الگویم هستند. مثل پروفسور شمس، دکتر خدادوست، دکتر سجادی، دکتر احمدیه، استادان بسیار گرامی ام  در بیمارستان فارابی، جناب دکتر پیروز، مرحوم دکتر شهیدی و مرحوم دکتر یزدیان که افتخار شاگردی ایشان را داشتم و موارد بسیار دیگری از همکاران که به خاطر طولانی شدن مطلب نام نمی‌برم و کمتر از استادانی که نام بردم نیستند. مثل جناب دکتر مواسات که ارادت ویژه‌ای به ایشان دارم و افتخار می‌کنم. همه این عزیزان، اسطوره‌هایی بودند و هستند که تعهد حرفه‌ایشان مثال زدنی است. به ما یاد می‌دادند چه طور با بیمار برخورد کنیم و در مسایل تخصصی اخلاق حرفه‌ای را رعایت کنیم. امیدوارم جوانانی که در این رشته پا گذاشته‌اند به این استادان تاسی کنند و راهشان را ادامه دهند تا بتوانیم به این وسیله قداست حرفه چشم پزشکی را حفظ کنیم.

نام برخی از استادان بزرگوار را آوردید، چه کسانی الگوی شما در زندگی حرفه‌ای بوده اند؟

همانطور که اشاره کردم، به نظر من رفتارهای مجموعه استادان ما، چه آنهایی که رسما در خدمتشان بودم و چه آنهایی که نقلشان را شنیدم، هرکدام به نحوی الگو به حساب می‌آمدند. جناب پروفسور شمس فقید از نظر پیشرو بودن در چشم پزشکی نوین، انضباط و رعایت اصول کاری، جناب دکتر پیروز از لحاظ رعایت اصول چشم پزشکی و مهربانی که در ارتباط با شاگردان داشت و آنها را مثل فرزندان خودش می‌دانست، ایشان هنوز وقتی بنده را می‌بیند مورد تفقد قرار می‌دهد و روی مرا می‌بوسد. ما هم دستبوس شان هستیم. همکاران عزیز و استادانم جناب دکتر هرمزشمس که واقعا نمونه فروتنی و توجه به اصول پزشکی است، مرحوم دکتر یزدیان که مشتاق بود هر چه را فرا گرفته به دیگران انتقال دهد، جناب دکتر مواسات و مرحوم دکتر شهیدی با رفتار محترمانه و انسانی که داشتند، همه نمونه هایی‌اند که از هرکدام چیزی یاد گرفتم. من مدتی هم در خدمت مرحوم پروفسور خدادوست کار کرده ام. واقعا رفتار ایشان، احترامی که برای همکاران، حتی آنهایی که نتیجه عملشان درخشان نبود، قایل بود، رفتاری که با بیمار داشت، همه این‌ها درس‌های خیلی مهمی بود. امیدوارم بقیه دوستان و همکاران  هم به این رفتارها تاسی کنند. زحماتی که دکتر سجادی در دانشگاه شهید بهشتی کشید و در واقع تحولی در چشم پزشکی ایجاد کرد و در مراکز دیگر هم تاثیر گذاشت، همه ارزشمند است.

همین الان هم استادان خوبی داریم که همچنان از نظر فعالیت و به روز بودن الگو هستند. مثل دکتر احمدیه و دکتر جوادی. این‌ها نه تنها برای من که امیدوارم برای جوانان چشم پزشک ما هم الگو باشند و به آنها تاسی کنند.

جشنواره سیزدهم  چه طور بود؟  

علیرغم مشکلاتی که امسال وجود داشت، هم از نظر محدودیت‌های همه گیری که در روش برگزاری جشنواره تغییراتی ایجاد کرد و هم به خاطر محدودیت منابع مالی که برای برگزار کنندگان رنج و تعب ایجاد می‌کرد، به نظرم بسیار عالی برگزار شد. هم در فضای واقعی و هم در فضای مجازی به صورت فاخری  برگزار شد. همین جا باید از چند نفر تشکر کنم. از خانم مهندس اکوان، به خاطر زحماتی که برای جلب مشارکت حامیان مالی کشیدند. همچنین از انجمن چشم پزشکی و اساتیدی که شخصا به جشنواره کمک کردند. از جناب دکتر بهمنی، دبیر جشنواره سیزدهم، که با تعلق خاطر فراوان، مثل یکی از اعضای هیئت علمی فارابی، دلسوزانه و  وفادار، جشنواره را رهبری و مدیریت کرد و جناب دکتر محمدی، مدیر برنامه ریزی جشنواره که همیشه در سایه، زحمات زیادی می‌کشند. امیدوارم در سال‌های آینده هم بتوانیم همچنان این جشنواره را به صورت آبرومندانه و خیلی  درخشان و فاخر  ادامه دهیم.

پیشنهادی برای برگزاری بهتر جشنواره‌های آتی دارید؟  

یکی دوتا پیشنهاد دارم. یک پیشنهاد که سایر دوستان هم موافقند و دکتر محمدی هم از ابتدای برگزاری جشنواره  پیگیر آن است، ایجاد جوایز و گرنت‌هایی به نام پیشکسوتان و برجستگان جامعه چشم پزشکی در جشنواره می‌باشد. یعنی مثل مراکز خارج از کشور، برای مدیریت مالی جشنواره از همکاران پیشکسوت کمک بگیریم و با پرداخت هزینه توسط استادان محترم، جوایزی را با نام خودشان در جشنواره اهدا کنیم.  

پیشنهاد دیگرم که همیشه بر آن اصرار دارم، این است که ابتدا باید مقبولیت جشنواره شمس را در خواستگاه و خانه‌اش یعنی بیمارستان فارابی و در بین اعضای هیئت علمی چشم  بالا ببریم. باید تبلیغات جشنواره در فارابی بیشتر شود و همکاران را با فلسفه برگزاری جشنواره آشنا کنیم.  

حتی در مواردی اگر توجه ویژه‌ای به جشنواره ندیدیم باید خودمان به صورت فعال وارد عمل شویم. ببینید آمار فعالیت‌های پژوهشی و علمی همه اعضای هیئت علمی فارابی اعم از چاپ کتاب یا مقاله و … در مرکز تحقیقات قابل دسترسی است و رصد می‌شود. شاید خیلی وقت ها  لازم باشد افرادی که واقعا شایسته برگزیده شدن در جشنواره هستند را خودمان وارد رقابت کنیم. با اینکار هم دلسوزی خود را به آنها نشان می‌دهیم هم توجهشان را بیشتر جلب می‌کنیم.

امیدوارم در سال‌های بعد اعضای هیئت علمی فارابی خودشان مشتاقانه در جشنواره شمس شرکت کنند. حتی پشتیبان و حامی جشنواره باشند و به نحوی بار این جشنواره و در واقع بنیاد پروفسور محمد قلی شمس را از نظر حرفه‌ای و علمی بردارند. به امید آن روز.

 بسیار سپاسگزارم. خداوند شما و سایر استادان بزرگوار را برای جامعه چشم پزشکی حفظ کند.

خبرنگار: حمیده امیدوار