خجسته میلاد قائم آل محمد، ولی‌عصر حضرت مهدی (عج) مبارک باد

سپیده‌دم روز پانزدهم شعبان سال 255 ه.ق می‌دمد. عطری آسمانی در فضا می‌پیچد. نرجس در هاله‌ای از نور قرار دارد و حکیمه (عمه امام حسن عسکری (ع)) بی‌قرار سوره قدر را زیر لب زمزمه می‌کند. آری! صبح صادق می‌دمد و بوی بهشت فضای خانه امام حسن عسکری (ع) را عطرآگین می‌کند، زمین از آمدوشد فرشتگان آسمانی غرق نور است. آن روز آفتاب بی‌قرارتر از هرروز طلوع می‌کند تا چشمش به جمال فرزند منوّر امام حسن عسگری (ع) روشن شود. آفتاب نیمه شعب می‌دمد و با دمیدنش، مژده طلوع آفتابی حقیقی را برای تمامی مردمان به ارمغان می‌آورد و خداوند باقدرت بی‌پایان خویش، ولادت حضرت مهدی (عج) را از دشمنان مخفی کرد و تا به امروز، ایشان را مشمول حمایات خود قرار داده تا حکومت عدل جهانی به دست حضرتش برقرار شود. ان شاء الله...
مرحوم شیخ صدوق نقل می‌کند، وقتی امام زمان (عج) ظهور کند درحالی‌که به دیوار کعبه تکیه داده ابتدا این آیه را قرائت خواهد کرد: «بقیة‌الله اللّه خیر لَکُمْ اِنْ کُنْتم مؤمنین» بقیة اللّه برای شما بهتر است اگر اهل ایمان باشید.
آنگاه خواهد فرمود: منم بقیّه الله و حجت خدا و خلیفه و جانشین او برای شما. نقل‌شده است از آن زمان به بعد هرکس که خدمت حضرت مهدی (عج) می‌رسد به آن حضرت با عبارت: السّلام علیک یا بقیّه الله؛ سلام بر تو ای بقیّه اللّه؛ سلام خواهد داد.
در بحارالانوار در مورد اهمیت این شب از زبان پیامبر اکرم (ص) این‌گونه روایت‌شده است: من شب نیمه شعبان، خوابیده بودم که جبرائیل به نزدم آمد و گفت: ای محمد! آیا در این شب می‌خوابی؟
گفتم: ای جبرائیل! مگر این شب چه شبی است؟
جبرائیل گفت: این شب، شب نیمه شعبان است. ای محمد برخیز! پس مرا از بستر خواب بلند کرد و آن گاه مرا به بقیع برد و گفت: سرت را بلند کن و به آسمان بنگر.
این شبی است که درهای آسمان در آن باز می‌شود: درهای رحمت. در «رضوان»، در «مغفرت» در «فضل» در «توبه» در «نعمت» در «جود» و در «احسان»؛ و خداوند به عدد موها و پشم‌های گاو و گوسفند مردم را از آتش جهنم آزاد می‌کند، زمان مرگ را در آن ثبت کرده و به مدت یک سال روزی‌ها را تقسیم می‌کند؛ و هر چه را که در تمام سال اتفاق می‌افتد فرو می‌فرستد. محمد! کسی که این شب را با گفتن «الله‌اکبر»، «سبحان‌الله» و «لا اله الا الله» و دعا نماز و قرآن خواندن و انجام اعمال مستحب و استغفار کردن زنده نگه دارد بهشت منزل و استراحتگاه او خواهد بود و گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده می‌شود.
در حالی نزدت آمدم که تمام فرشته‌ها در آسمان‌پاهایشان را جفت کرده‌اند عده‌ای تسبیح می‌کنند، عده‌ای در رکوع، عده‌ای در سجود و گروهی ذکر می‌گویند. شبی است که کسی دعا نمی‌کند مگر این‌که مستجاب می‌شود، کسی چیزی نمی‌خواهد مگر این‌که به او داده می‌شود، کسی درخواست مغفرت و بخشش نمی‌کند، مگر این‌که بخشیده می‌شود، کسی توبه نمی‌کند مگر این‌که توبه‌اش پذیرفته می‌شود. کسی که از خیر این شب محروم شود، از خیر بزرگی محروم شده است. (بحارالانوار، ج 98، ص 413) 

احادیثی درباره نیمه شعبان و امام زمان (عج):

پیامبر اکرم (ص) فرمود: هر که شب عید (فطر و قربان) و شب نیمه شعبان را احیا کند، در آن روزى که دل‌ها می‌میرند، دل او نمی‌میرد. (ثواب الأعمال: ١/١٠٢/٢)
رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) از فرزندان من است، زمانی که قیام می‌کند عیسی بن مریم (علیه‌السلام) جهت نصرت و یاری او (از آسمان) فرود می‌آید و حضرتش را برای نماز مقدّم می‌دارد و به او اقتدا می‌نماید. (امالی صدوق، ص ١٨١)

پیامبر خدا (ص) فرمود: کسی که قائم (مهدی) را که از فرزندان من است در دوران غیبتش مُنکِر شود، بر حالت جاهلیت قبل از اسلام از دنیا خواهد رفت. (منتخب‌الاثر، ص ٢٢٩)

حضرت على (ع) فرمود: ظهور فرج را منتظر باشید و از رحمت‏ خداوند ناامید نباشید، که محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند انتظار فرج‏ است. (بحارالانوار ج 52، ص 123، ح 7)
امام رضا (ع) فرمود: امیرالمؤمنین (ع) سه شب را نمی‌خوابید، شب بیست و سوم ماه رمضان، شب عید فطر و شب نیمه ماه شعبان، در این شب‌ها، روزی‌ها تقسیم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد، تعیین می‌شود.(بحارالانوار، ٩٧/ ٨٨ / 15)