به گزارش روابط عمومي دانشگاه علوم پزشکي تهران، دکتر ماشاءاله ترابي در جلسه روز سه شنبه 7 مرداد 99 در سالن ميزگرد ساختمان مرکزي دانشگاه گفت: در برندينگ «جايگاه برند»، «جوهره برند» و «داستان برند» مطرح هستند که عوامل داخلي و خارجي روي آن تاثيرگذار است.
وي افزود: عوامل داخلي که براي ما قابل کنترل است تصوير و «چشم انداز» زيبايي است که در حوزه کاري خودمان مي توانيم داشته باشيم. بحث بعدي «فلسفه وجودي» و چرايي است و بايد مدام يادمان باشد که چرا اينجا هستيم چون به ما پيام خوبي مي دهد و وقتي آن را تکرار مي کنيم ارزش ها نمود پيدا مي کند. ما اينجاييم براي اينکه بتوانيم عظمت دانشگاه علوم پزشکي تهران را نمايش دهيم و بتوانيم به زيبايي، زيبايي هاي آن را نشان دهيم.
مدير روابط عمومي دانشگاه با بيان اينکه ما بايد قوه هنري را در خودمان و همکاران تقويت کنيم گفت: استفاده از مضامين پرمعنا و نغز کمک مي کند که فلسفه وجودي و ارزش هايمان را به تصوير بکشيم زيرا اينها منطق خوشنامي هستند و اگر در پشت صحنه وجود نداشته باشد زيبايي خلق نمي شود.
دکتر ترابي بحث شخصيت را مطرح کرد و گفت: صدا و لحن ما نشات گرفته از شخصيت است يعني زماني که شخصيت آرام داريم صداي آرام داريم و بالعکس و اين در بيان کلي صداي سازمان مي شود. ما الان صداي سازمان هستيم و بايد از خود بپرسيم آيا اين صدا اميدبخش و آرامبخش است يا اصولا سبب تشويش و نااميدي مي شود؟ اين صدا بايد مشوق باشد و ذهن را خلاق کند زيرا خلاقيت براي انسان مثل اکسيژن است. ما در برندينگ مي خواهيم چنين فضايي را به وجود بياوريم که همه غنچه ها شروع به بازشدن و زيباتر شدن کنند.
وي از محصولات، فرآيندها و فرهنگ حاکم به عنوان يکي ديگر از عوامل تحت کنترل ياد کرد و گفت: بسته بندي محصولات ما مهم است. اينکه مي گوييم در هر چيزي که از دانشگاه ارائه مي شود بايد يک قاعده اي وجود و زيبايي شناسي در نقطه اوج آن قرار داشته باشد براي اين است که  مخاطب ما و خود ما را تحت تاثير قرار مي دهند.
مدير روابط عمومي دانشگاه با بيان اينکه در فرهنگ، دو مدل از بالا به پايين و از پايين به بالا وجود دارد گفت: ما مي خواهيم در رفتار سازماني و رفتار اجتماعي به يک تعادلي در اين دو مدل برسيم که اگر اين تعادل خلق شد يعني سازمان در حال پيشرفت است.
دکتر ترابي از مشتري، رقبا، بازار و روندها و نيروهاي خارجي به عنوان عوامل خارجي که در کنترل نيستند ياد کرد و گفت:  ما مشتريان يا شهروندان يا ذينفعاني از بيرون دانشگاه داريم که در کنترل ما نيستند. رقبا هم به معناي رقباي علمي، سازماني و آرماني و هر حوزه اي ديگر هستند که در کنترل نيستند.
وي افزود:  بازار هم محيطي است که ما با آن در تبادل هستيم و مي توان به آن جامعه مخاطب اطلاق کنيم. ما بايد مرتب با اين جامعه تبادل داشته باشيم زيرا هر جا اين تبادل کند شود سازمان کاري ما دچار وقفه مي شود.
وي به روندهاي خارجي که در کنترل ما نيستند اشاره کرد و گفت: ويروسي مثل کرونا ما را تحت شعاع قرار مي دهد پس بايد براي هر روندي خارجي آمادگي داشته باشيم.
دکتر ترابي با بيان اينکه ما در برندينگ «ايده بزرگ» داريم گفت: همه ما در جايگاه بزرگ دانشگاه علوم پزشکي تهران که ميراث اين ملت است قرار گرفته ايم پس بايد با ايده ها اين ميراث را پاسداري کنيم و ارزش ها را به خوبي نمايش دهيم و کمک و تقويت کنيم.
وي با اشاره اقدامات برجسته اميرکبير گفت: در آغاز صدارت اميرکبير کشور ما ورشکسته بوده اولين کاري اميرکبير به آن اقدام کرد ايجاد نظم بود. او همه وجودش عشق به مردم و کشور بود ولي براي به منصه ظهور رساندن اين عشق اولين گامي که برداشت ايجاد وحدت بود و پيام کليدي او اين بود که اين ملت مي تواند پيشرفت، آقايي و سروري کند و در کمتر از 3 سال تحولات عظيمي را رقم زد.

بحث یادگیری و برند
دکتر ترابي با اشاره به یادگيری در برند گفت: ما چه زمانی بهتر یاد می گیریم؟ زمانی که تداعی ذهنی و فیزیکی مان در کنار درگیری عاطفی است و با هر چیزی که به صورت عاطفی با آن درگیر می شویم بهتر است؛ پس مطالب ما باید احساسات مخاطب را تحریک کند.
ما اگر بخواهیم یادگیری پایدار داشته باشیم باید پویا باشیم چون هدف ما این است که یادگیری مداوم داشته باشیم. سوال مهم این است که چرا خبر تولید می کنیم؟ و وب سایت برای چیست؟هر برندی در یادگیری مخاطب قوی تر کار کند خوش نام تر است زمانی که در مخاطب انگیزه ایجاد می شود در مسیر شناخت بیشتر قرار می گیرد و هر چه شناخت بیشتر باشد یادگیری بهتر است.

بحث الگوهای یادگیری
مدیر روابط عمومی دانشگاه افزود: یکی از اساتید دانشگاه هاروارد که زبان انگیلیسی تدریس می کرد در سال 1950 یک مطالعه ای می کند و می بیند که نحوه  سوالات دانشجویان سال اول نسبت به دوم، دوم نسبت به سوم و همینطور بالاتر، نحوه تفکرشان در مورد دانش، نگرششان نسبت به شغل، اساتید و همکاران شان فرق دارد یعنی دانشجويان در یک مسیر رشد عقلانی قرار می گيرند. دکتر پری مطالعه ای چند ساله را طراحی کرده و بعدازسالها تحقيق مدل رشد پری را ارائه می کند اين مدل یاد گیری در رشد ارزشهای برند کاربرد دارد اولین مرحله در ورود دانشجویان دوگانگی است فکر می‌کنند همه دانش را استاتيد دارند این ها فقط باید کسب دانش کنند پس همه چی سیاه یا سفید است و همیشه درست در برابر غلط است یعنی در سال اول یک چنین حالتی دارند. یک حالت جدا شدن از بقیه در آن ها وجود دارد و نادیده گرفتن دیگران در شخصيت شان بروز می کند در مرحله دوم مسئله چندگانگی شان شروع می شود و در مرحله چندگانگی چیزی که در آن ها بسیار قوی می شود نبود قطعیت است چون یک سال گذشته و به این نتیجه می رسند که عقاید دیگر هم وجود دارد، اختلاف عقاید است و نمی توانند آن ها را باهم جمع کنند.

بحث بعدی نسبیت گرایی
دکتر ترابی گفت:  در ادامه فرد به یک بلوغ بهتری رسیده و می تواند نسبیت بگیرد و تصمیم گیری کند و می تواند برای خودش باوری داشته باشد و می فهمد که مسائلی که با آن ها رو به رو است در زمینه های مختلف متفاوت است و هر کدام ویژگیهای خودش را دارد و اصولاً کیفیت دانش تعیین کننده است و خود فرد به عنوان یک منبع می شود کمک به یادگیری و روش های تجزیه و تحلیل و توليد دانش می کند نه استفاده صرف از دانش خیلی ها ممکن است این مراحل را طی نکنند و برخي در مرحله یک بمانند و جلو نروند.
زمانی که فرد به وحدت می رسد به خودش میرسد نماد بیرونش این است که با دیگران هم وحدت پیدا می کند ولی اول در درونش به وجود آمد و بعد نماد بیروني پیدا کرده و زمانی که به خودش برسد اتوماتیک وار این گونه میشود و دلیلی برای شاد بودن نیست چون همه زندگی اش شاد است.
پس زمانی که فرد در بیرون دنبال آرامش می گردد این کار اشتباه است چون آرامش در درون ماست بعضی از آدم ها را که می بینیم حال مان خوب می شود چون آرامش در درونشان است از کوزه همان تراود که در اوست  زمانی که آرام است آرامش می دهد و زمانی که نا آرام است ناآرامی می دهد.
پس ما در برند بايد این ۴ مرحله را طی بکنیم که این چهار مرحله هم درونی است و هم بیرونی یعنی هم از درون ما باید این مسیر را طی بکنیم و هم در محیط مان کمک بکنیم که در  برنامه های مان این مراحل طی شود و در حال حاضر همکاری ما با روابط عمومی واحدها همین گونه است و این مراحل را طی می کنیم اول دوگانگی است، بعدچندگانگی، بعد نسبيت گرایی و تعهد و آن وقت است  که یکپارچه می شویم و یکپارچگی اتفاق می افتد.