به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مرکز قلب تهران، مصاحبه اختصاصی دکتر کریمی با ویژه‌نامه مرکز قلب تهران به مناسبت روز پرستار را در زیر می‌خوانید:

آقای دکتر در آستانه روز پرستار در حال چاپ مجله‌ای به این مناسبت هستیم که باعث افتخار مرکز قلب هست که صفحاتی را شما مزین بفرمایید، خواهش می‌کنیم کلیاتی را در مورد روز پرستار در ابتدا بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم خوشحالم که امسال هم فرصتی شد که چند کلامی با پرستاران عزیز به‌صورت عام و پرستاران مرکز قلب و درواقع مجموعه نظام پرستاری بیمارستان و همه افرادی که در دفتر پرستاری بیمارستان خدمت می‌کنند چندجمله‌ای در خدمت شما باشیم.
ابتدا روز 30 آذر روز تولد حضرت زینب که به همین مناسبت روز پرستار است را خدمت همه پرستاران و تمام پرسنلی که تحت عنوان دفتر پرستاری در مرکز قلب کار می‌کنند تبریک عرض کنم و آرزوی سلامتی و صحت برایشان دارم مخصوصاً در این ایام که مواجه هستیم با اپیدمی کووید 19.
سال‌های گذشته که من خدمات دوستان بودم هرسال جشن پرستاری بود و در این سال‌های اخیر که شرایط جدیدی هم هست، حتماً مراسم به‌صورت مجازی هست. فرصت را مغتنم می‌شمارم و اتفاقاً حول همین مسئله که امسال شرایطی که در آن هستیم و نظام پرستاری ما و البته نظام سلامت کشور درگیر آن است من یک‌جمله‌ای می‌گویم و بعد اگر شما سؤالی داشتید در خدمت شما هستم.
اتفاقی که امسال در کشور و در دنیا افتاده و گسترش و اپیدمی کووید 19 یا همان کرونای مشهور، جنبه‌های مختلفی برای دنیا، کشور ما داشته هم ازنظر حوزه سلامت و هم ازنظر حوزه مسائل اجتماعی اقتصادی سیاسی و بسیاری از زمینه‌های دیگر. من می‌خواهم امروز به یک جنبه دیگر آن اشاره‌کنم با توجه به نزدیکی روز پرستار و مبحث مورد سؤال شما که امروز مطرح می‌کنید و آن این است که امروز ما، بالطبع عده زیادی از هم‌وطنان و شهروندان عزیزمان را از دست می‌دهیم عده زیادی از همکارانمان را از دست می‌دهیم اعضای هیئت‌علمی پرستاران و کارکنان بیمارستان که در واحدهای مختلف بیمارستانی و مخصوصاً در نظام سلامت کشور در سطوح مختلف کار می‌کنند، این البته ضایعه بزرگی است و غم بزرگی هم برای ما است مخصوصاً ما که از نزدیک با این مسئله درگیر هستیم و همه اصولاً روی جنبه‌های ضرر و زیان و منفی این پاندمی صحبت می‌کنند البته درست هم است اما من می‌خواهم از زاویه دیگر با توجه به شرایط موجود و شرایط روز پرستار که داریم حول آن صحبت می‌کنم و این حمل بر این نشود که ما ازیک‌طرف داریم به قضیه نگاه می‌کنیم بلکه ابعاد دیگر هم حتماً گفته می‌شود و شبانه‌روز مدیاها می‌گویند و دوستان عزیز هم همه شاهد هستند.

من در سال‌های گذشته هم از قداست جامعه پزشکی و پرستاری و قداست کار در حوزه سلامت به اشکال مختلف تأکید می‌کردم اما کووید 19 یا کرونا و این حادثه بزرگی که امروز برای دنیا پیش آمد و مخصوصاً در کشور ما جنبه‌هایی هم داشته که یکی از آن همین است ما برای اینکه نظام سلامت را در جامعه معرفی کنیم و برای همه روشن شود که نظام سلامت یعنی چه، خیلی باید تلاش می‌کردیم و حرف می‌زدیم و خیلی وقت‌ها هم ممکن بود موردقبول واقع نشود و استدلال زیادی هم پشتش باشد اما بپذیرند البته آموزش و سلامت و امنیت هم مهم است قضاوت هم همین‌طور و بسیاری از اصول هم در جامعه مطرح است که به همان اندازه مهم است ولی سلامت از همه مهم‌تر است. شما ببینید که در ده ماه گذشته پاندمی کووید 19 باعث چه اتفاقاتی در دنیا شده است دنیا به‌سادگی پی برد که نظام سلامت خیلی بیشتر از این صحبت‌هایی که ما می‌کنیم ریشه دارد در جامعه و خیلی بیشتر از این صحبت‌هایی که ما می‌کنیم قداست دارد و توجه می‌خواهد و باید برای آن برنامه‌ریزی کرد و آدم‌هایی که در این حوزه کار می‌کنند باید موردتوجه قرار گیرند.

من در مورد نظام سلامت کلی عرض کردم و طبیعی است که ما امروز در مورد روز پرستار صحبت می‌کنیم. اینکه نظام سلامت دارای شعبه‌های مختلف سطوح مختلف شاخه‌های مختلفی است از آن بهورزی که در خانه‌های بهداشت در روستاهای دوردست با سیکل یا دیپلم کار می‌کند و کارهای اولیه بهداشتی را به مردم توجه می‌دهد تا آن پزشک فوق تخصصی که در بزرگ‌ترین بیمارستان‌ها خدمت می‌کند یا پرستاری که در بخش‌های مختلف خدمت‌رسانی می‌کند و یا آن عده زیادی که در سیستم نظام بهداشت و درمان پشتیبانی می‌کنند، این حوادث را مثل نظام خدمات عمومی بیمارستان‌ها نگهبان‌ها و حراست‌های بیمارستان‌ها و تمام پرسنلی که در واحدهای مختلف بیمارستان‌ها تحت عناوین مختلف کار می‌کنند از رختشوی‌خانه و آشپزخانه بگیرید تا تأسیسات و بخش‌های تخصصی دیگر و خب حالا امروز روز پرستار است و قشر پرستار و همه کسانی هم که در دفتر پرستاری کار می‌کنند از پرستارها، کمک بهیارها، منشی بخش‌ها و کارکنان دیگری که در بخش‌ها کار می‌کنند شاید دیده نمی‌شوند یا به آنها توجه نمی‌شود، من همیشه اشاره می‌کردم الآن هم تأکید می‌کنم روز پرستار است، البته من می‌گویم نظام پرستاری یعنی همه اینها را شامل می‌شود و اندکی بزرگ‌تر می‌گویم نظام سلامت، همه آدم‌هایی که در این نظام کار می‌کنند از پزشک و نگهبان جلوی درب بگیرید تا پرستار بخش‌های بستری و اتاق عمل و تکنسین‌های مختلف و همه عزیزان.

ما باید با چه زبانی، چقدر فیلم، چقدر کار در مدیا یا نوشته‌ها بتوانیم نظام سلامت را تبیین کنیم برای دنیا برای کشور خودمان برای مسئولان کشور، برای مردم حتی برای خود آنهایی که کار می‌کنند نمی‌شد، ولی در این ده ماه شد بدون اینکه ما بخواهیم خیلی تلاش کنیم برای معرفی به‌صورت یک فیلم سینمایی بلندمدت ده‌ماهه، البته من امیدوارم که بیشتر این مدت نشود ولی بعید نیست که ادامه پیدا کند و باز هم به عمق عظمت نیاز مهم بودن و جوانب مختلف نظام سلامت پی ببریم. ما شاید هنوز گوشه‌هایی هم رؤیت نشده یا هنوز هم گوشه‌هایی است که ما نمی‌دانیم یا جامعه ما نمی‌داند ما قبلاً چقدر باید تلاش می‌کردیم تا خدمات پرستاری را معرفی کنیم و بگوییم که اگر پاندمی کرونا می‌آید، اگر کار در بخشی که مریض کرونایی هست، خطرناک است اگر کار در بخشی که مریض کرونا در آن خوابیده کمتر از آن ساختمان پلاسکویی که آتش گرفت و آتش‌نشانان می‌روند، ولی با لباس مجهز و با وسایل اطفاء حریق می‌روند و عده‌ای از آنها هم در داخل آتش ممکن است آسیب ببینند ولی مطمئناً با تجهیزات کامل می‌روند ولی ببینید حدود ده ماه قبل وقتی کرونا آمد و زمانی که در اول اسفند اعلام شد، در دانشگاه خود ما که به‌هرحال آلودگی ویروس کرونا رؤیت شده و دو تا مریض اولین بار مثبت که پیدا شد و امروز که ده ماه گذشته تمام بخش‌ها و بیمارستان‌هایی که مریض کرونایی می‌آید پرسنلی که می‌خواهند در آن بخش‌ها کار کنند عین آن آتش‌نشان‌هایی هستند که می‌روند در دل آتش، بسیاری از مواقع بیمارانی که بستری می‌شوند ممکن است که به سلامت از آن بخش‌ها بیرون بیایند ولی پرسنلی که خدمت‌رسانی به آنها می‌کنند ازجمله پزشک، پرستار، کمک بهیار، کارگر یا هر آدم دیگری که در آن بخش مربوطه رفت‌وآمد دارند و خدمت می‌کند ممکن است آلوده شود و جانش را از دست بدهد. ما نمی‌خواهیم هیچ‌وقت از این پاندمی ها داشته باشیم و البته که ناخوشایند است که عده زیادی از هموطنان و مردم عزیز ما از دست بروند اما آن جنبه‌های دیگر این قضیه را هم به نظر من باید توجه کنیم، من امروز درواقع می‌خواهم به این جنبه‌اش تکیه کنم و به پرستاران عزیزم که در این بیمارستان خدمت می‌کنند و به تمام پرستارانی که در دانشگاه ما خدمت می‌کنند و تمام جامعه پرستاری که شامل همه قشرهایی که در دفتر پرستاری و در کشور امروز مشغول هستند، یک خدا قوت و خسته نباشید از ته دل بگویم و هم به آنها بگویم که دستمریزاد، خوب عمل کردید، خوب گل زدید برنده شمایید امیدوارم که سلامت  و به خدمت‌رسانی همچنان مشغول باشند و بدانند که آدم‌هایی امثال من که در صفوف مدیریتی هستیم و از نزدیک با این قضیه آشنا هستیم قدرشان را می‌دانیم و امیدوارم که بیشتر از این هم دانسته شود.

-بسیار ممنون از زاویه بسیار خوبی نگاه کردید و بیشتر به فرصت به‌دست‌آمده اشاره داشتید، شما به‌شخصه به‌عنوان لیدر هدایت‌کننده سلامت دانشگاه خودتان در مواجهه با این ویروس در کجا دیدید و الآن فکر می‌کنید در کجا هستیم، خودتان یک مقایسه با دانشگاه‌های دیگر و کمی دورتر از مرزها و کمی کلی‌تر که دانشگاه علوم پزشک تهران در حال حاضر چه جایگاهی در مواجهه با این ویروس قرار دارد؟

این پاندمی کووید که آمد همه‌جا را فراگرفت ما در دانشگاه علوم پزشکی تهران درواقع قطعه‌ای از شهر و قطعه‌ای از این پازل هستیم که داریم بازی می‌کنیم، من خوشحالم عرض کنم تیم مدیریتی که در دانشگاه الآن هست و تمام همکارانی که در بیمارستان‌ها مسئولیت دارند و تمام کسانیکه در دانشکده‌ها و سطوح مدیریتی دانشگاه هستند خوشبختانه نگاهشان و تجربه گذشته‌ای که دارند و بسیاری از آنها تجربه جنگ و دفاع مقدس را دارند تجربه آن عملیات اضطراری دفاع مقدس، تجربه حوادث دیگری در کشور مثل سیل و زلزله و اتفاقات دیگری که افتاده را دارند و خوشبختانه همه بیمارستان‌های ما که می‌خواست در وهله اول خدمت‌رسانی کند از دوم اسفند تا امروز، با تمام ظرفیتی که داشتند کمک کردند، خوشبختانه نظام پرستاری ما در دانشگاه علوم پزشکی تهران با همین نگاه و همین دید خیلی خوب همراهی کرد.

ما در روزهای اول وحشت زیادی به دلیل نا آشنایی با حوادث و این ویروس داشتیم و اینکه نمی‌دانستیم چطور با بیماران مواجه شویم و همین ندانستن باعث شد که عده زیادی میدان را خالی کنند ولی ما در دانشگاه تهران خوشبختانه چنین حوادثی را نداشتیم بلکه موارد عکس این را داشتیم یعنی مواردی که در نظام پرستاری ما و کارکنان بخش‌ها منشی و خدمات داوطلبانه در روزهای طولانی می‌ایستادند و خدمت می‌کردند و آلوده شدند بسیاری از آنها بستری شدند و به مدت طولانی مریض شدند اما باز برگشتند به کار. ما آماری از نافرمانی از کوتاه آمدن در خدمت‌رسانی یا ترک کردن خدمت، بحمدالله به‌هیچ‌وجه نداشتیم؛ بنابراین ما با تمام ظرفیت در بیمارستان‌های زیرمجموعه‌مان در خدمت مردم بودیم منتهی زمان الآن طولانی شده حدود ده ماه گذشته و بازهم ادامه پیدا می‌کند ما باید حتماً برنامه‌ریزی کنیم که پرسنلمان مخصوصاً کارکنان پرستاری خسته نشوند مثل دفاع مقدس مثل عملیاتی که طول می‌کشید و ممکن بود رزمندگان را جایگزین کنند یا تمهیداتی بکنند تا روحیه‌شان عوض شود و باید این را مدیریت کنیم و خوشبختانه این توصیه را هم به همه دوستان کردیم در فرصت‌هایی که بین اوج و صعود و فرود این بیماری است عده زیادی از همکاران را خواهش کردیم تا خارج کنند و به مرخصی‌های کوتاه‌مدت بروند و اینکه بتوانند تجدید روحیه‌ای بکنند و ازنظر مسائل مختلف هم سعی کردیم کاری کنیم که تا اندازه‌ای این کمبودها رفع شود، بنابراین اگر بخواهم بگویم که دانشگاه ما در این پازل کجاست، در جای بسیار خوبی قرار گرفته من آمار و ارقام را که نگاه می‌کنم و میزان خدمت‌رسانی‌ها را نسبت به وسعت جمعیتی که تحت پوشش دانشگاه ما است چه در حوزه بهداشت که حدود سه میلیون نفر از منطقه جنوب تهران و اسلامشهر و شهرری و چه ازنظر بیمارستان‌های چهارده‌گانه ما که از اینها حدود شش یا هفت بیمارستان جنرال و بقیه بیمارستان تک تخصصی است و بیمارستان‌های تک تخصصی ما هم مسئولیت اجتماعی، اخلاقی و انسانی خودشان را در این دوره به‌خوبی نشان دادند، نمونه‌اش همین مرکز قلب که من آمار را که نگاه می‌کنم از همان ابتدا همیشه بالای چهل پنجاه نفر بیمار کووید به‌صورت بیمار قلبی یا از کارکنان خود بیمارستان بستری بوده و همکاران سرویس گرفته و نتایج خوبی هم داشتند و همان‌طور که آقای دکتر پورحسینی هم قبلاً گفتند، عده زیادی از پرسنلمان هم گرفتار این ویروس شدند، ولی الحمدالله خوشحالیم که همگی به سلامت به محل کارشان برگشتند البته یک عده‌ای گرفتاری‌شان بیشتر بود از همکاران پزشک و پرستار و دیگر کارکنان ولی مجموعاً همگی به سلامت از این بحران گذر کردند.

.

شما خودتان لابلای صحبت‌هایتان اشاره‌ای هم داشتید زمانی خودتان به‌عنوان مدافع امنیت در زمان جنگ دست‌اندرکار بودید و با همان روحیه جهادی که در همین‌جا هم از شما سراغ داشتیم و از نزدیک لمس کردیم، امروز در حقیقت از دو جنبه هم مدافع سلامت و هم مدافع امنیت قضیه را نگاه می‌کنیم دلم می‌خواهد این فضایی که امروز هست و آن فضایی که آن روز بود و البته ازنظر زمانی فاصله افتاده ولی آن مشترکاتی رو که فکر می‌کنید در آن مدافعان امنیت آن روز و مدافعان سلامت امروز وجود دارد برای ما بیان فرمایید.

جامعه ما امروز با دوران دفاع مقدس به دلیل نوع مسائلی که در جنگ مطرح بود و اتفاقاتی که اوایل زمان انقلاب و بعد از انقلاب افتاد با الآن تفاوت‌هایی دارد ولی یک تشابهاتی هم دارد و من بیشتر می‌خواهم روی تشابهات صحبت کنم آن چیزی که من نزدیک دیدم و تجربه کردم، مخصوصاً در این ده ماه از اسفند که این حادثه شروع شده تا امروز، بسیاری از بیمارستان‌ها و جامعه سلامت را که من از نزدیک شاهد بودم، واقعاً یک روحیه بسیار ارزشمند و ایثارگرانه و کمک‌کننده در جامعه پرستاری، مخصوصاً در همکارانی که درگیر آن بودند در همه بیمارستان‌ها از نزدیک مشاهده کردم، درست این همان روحیه‌ای بود که در دوران دفاع مقدس و دوران جنگ هم ما در کسانی که درگیر با مسائل دفاع مقدس بودند هم می‌دیدیم من کلیپی را در جلسات دانشگاه دیدم که یک تشابه سازی بین ورود سربازان دوران مقدس به مناطق شیمیایی و مناطق جنگی با مقایسه رفتن پرستاران و کارکنان خدمات سلامت به بخش‌های کووید را نشان می‌داد و این تشابه سازی و این کنار هم گذاشتن‌ها گاهاً اشکم را درمی‌آورد چون خیلی از این صحنه‌ها برای من ملموس و تکراری بود و بعضی از صحنه‌هایی که در آن کلیپ بود خودم از نزدیک شاهدش بودم و در این دوران هم که درگیر بودیم خیلی تشابه داشت اما چشم بینا و دل خاصی می‌خواهد با یک روحیه‌ای که این لطافت را بتواند ببیند. بعضی وقت‌ها برخی از دوستان آسیب‌ها و آزارهای این قضیه را می‌بینند، من ترجیحم این است که نقاط مثبتش را ببینم این اتفاقات چه ما بخواهیم و چه نخواهیم می‌افتد، من ترجیحم این است که آن لطافت‌های کار را ببینم، ما پرستاری داریم که پدر مادر خودش را یا بچه‌اش را در خانه می‌گذارد و به سر کار می‌آید یکی از این پرستارها برای من تعریف می‌کرد که اوایلی که کووید آمده بود و من در یک بیمارستانی کشیک بودم در ایام تعطیلات عید و هنوز مردم آشنا نبودند و می‌گفت وقتی من ماشین‌سوار شدم تا به خانه بروم بین راه راننده از من پرسید که شما کجا کار می‌کنید، گفتم در بیمارستان، ناگهان راننده ایستاد و من را پیاده کرد و من این حادثه را زمان افتتاح دانشگاه هم برای آقای رئیس‌جمهور تعریف کردم. ما ازاینجا شروع کردیم درست مثل وقتی‌که صدام به شهرهای ما حمله می‌کرد و بعضی‌ها ممکن بود که فرار کنند ولی یک عده‌ای هم ایستادند. ببینید پرستاری که از ماشین پیاده‌اش می‌کنند فکر می‌کنید چه حالی پیدا می‌کند ولی برمی‌گردد به محل کارش و کار می‌کند، این چقدر ارزش دارد؟ ممکن است شما بگویید این یک‌بار اتفاق افتاده ولی به نظر من همین یک موردش هم کافی است. البته من این را هم باز از جنبه مثبت نگاه می‌کنم و نمی‌خواهم از راننده تاکسی ایراد بگیرم ولی می‌خواهم به کار آن پرستار نگاه کنم مثل آن آتش‌نشان که آگاهانه به دل آتش می‌رود و این ارزشمند است و موارد بسیار دیگری وجود دارد. یک ملاقات دیگر در بیمارستان امام (ره) رفتم و فیلمش هم پخش شد، یک منشی بخش گفت پدر و مادرم در جنگ بودند و ما بچه دوران دفاع مقدس در خوزستان هستیم و گفت مادرم گفته که شیرم را حرامت می‌کنم اگر بیمارستان را رها کنی و به خانه بیایی و حتماً به کارت ادامه بده و اتفاقاً من پیگیر این خانم بودم و بعداً خودش به ویروس آلوده و بستری شد اما باز به کارش ادامه داد و مواردی ازاین‌دست زیاد دیدم یک بخش دیگری رفتم در یک مرکز جامعه سلامت در خیابان آذربایجان، یک آقایی بود که آنجا تست کووید به‌وسیله سوآپ از ته حلق انجام می‌داد آن روز درواقع اوایل فروردین بود که بازدید داشتم، او گفت من تا الآن بالای هزار مورد تست کووید انجام دادم و من به او گفتم پس با این حساب تو سلطان تستی و اتفاقاً بعداً ایشان چندین هزار تست تنهایی انجام داد و شنیدم که ایشان هم آلوده شد و به سلامت البته به کارش برگشت، خوب اینها زیبایی‌های کار پرستاری و کار نظام سلامت در این بحران است، این بحران ضایعات زیاد و مشکلات اقتصادی زیادی برای جامعه ایجاد کرده است و خیلی اتفاقات دیگری هم رقم زده، ولی من باز هم می‌خواهم به نکات مثبتش اشاره‌کنم، آن روزی که ما راحت پدر و مادرمان را بغل می‌کردیم بچه‌هایمان را بغل می‌کردیم و راحت به دیدوبازدید خواهر و برادران و اقوام می‌رفتیم و مراسم عروسی، بهشت‌زهرا و به قبور مردگانمان فاتحه و صلوات می‌فرستادیم، آن روز هزاران هزار حسن و نعمت دیگر دوروبرمان بود و هیچ‌کدامشان را نمی‌دیدیم و قدرش را نمی‌دانستیم، حالا امروز کووید یک ویروس خیلی کوچک که با چشم غیرمسلح که هیچ و با تجهیزات پیشرفته و مدرن هم به‌سختی قابل‌رؤیت است همه این درس‌ها را به ما داد و به ما گفت که نظام سلامت یعنی چه؟ به ما گفت که دیدوبازدید یعنی چه؟ به ما گفت بوسیدن بچه یعنی چه؟ و امروز اینها کم آموزشی نیست که به ما داده شده البته ضایعات هم در کنارش خیلی بوده است.

حداقل چندین بار شما در مرکز قلب بستری شدید و خودتان دچار کووید شدید حالا درست است که رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران رئیس سابق مرکز قلب تهران بستری شده کارکنان سعی می‌کنند محبت خودشان را بیشتر نشان بدهند ولی و من می‌خواهم به‌عنوان یک بیمار که اینجا بستری شدید نظرتان را بدانم.

من همیشه گفتم بیماری را از پزشکی بیشتر دوست دارم و شاگردی را از معلمی بیشتر، بنابراین به نظرم بسیار خوب بوده و هر باری که من نیاز داشتم اینجا استفاده کنم اولاً اینکه سعی کردم مثل بیماران دیگر و معمولی باشم ولی خب بقیه این کار را نمی‌کنند و ملاحظات بیشتری دارند من مرکز قلب را و خدماتی که به مردم می‌دهد و اخلاق خوبی که اینجا کارکنان دارند واقعاً قابل‌ستایش است و وقتی آدم مقایسه می‌کند در یک مرکز دولتی چنین خدماتی ارائه می‌شود به نظرم خوب است و جای تشکر و قدردانی دارد از کارکنان و من هرسال، هم روز پرستار یا روزهای دیگری که اینجا بوده‌ام در شانزده سالی که مسئول بیمارستان بودم و چه این سه سالی که دانشگاه هستم با توجه به اینکه کاردرمانی انجام می‌دهم و اتاق عمل می‌روم، شاهد تلاش و صداقت، کار و پشتکار و ایثار و ازخودگذشتگی کارکنان بودم و من ترجیحم این است که همیشه بگویم همه کارکنان بیمارستان، ولی چون امروز روز پرستار است به پرستارها بیشتر اشاره می‌کنیم و من همیشه از این برخورد کارکنان راضی بودم، حالا ممکن است در گوشه و کنار یکی دوتا نقیصه هم باشد و ان‌شاءالله در برابر این‌همه خدمت آن را هم شاهد نباشیم.

آقای دکتر کریمی که هم ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران را دارند و مسئولیت بیمارستان‌ها و مجموعه‌ها که انصافاً دغدغه کمی نیست و هم باید در مرکز قلب عمل جراحی انجام دهند و هم به جزء ترین کارها توجه دارند، به‌هرحال این دکتر کریمی محصول خروجی یک دین‌داری، توجه و دقت در کار و پشتکار است. شرایط کاری شما، صبر و دقت شما و مدیریت شما که خود من از زمانی که اینجا را می‌ساختند در خدمت شما بودم از سال 74 از نزدیک با شما آشنا بودم به‌هرحال اینها مسئولیت ساده‌ای نیست اما شما بحمدالله این مسئولیت‌ها را به‌خوبی انجام می‌دهید می‌خواهم از زبان خودتان بشنویم که این موفقیت محصول کجاست؟

من از بچگی یاد گرفتم که اصولاً با مردم مهربان باشم و مردم را دوست داشته باشم و خیلی مردم را دسته‌بندی نمی‌کنم و خیلی مردم را بد و خوب نمی‌کنم و تلاشم این بوده در تمام طول تحصیل و کار و در سال‌های طولانی که در دانشگاه بودم و رشته پزشکی، رشته ای است که غم و درد و نگرانی مردم را از نزدیک شاهد است و خود این حضور، روحیه به آدم می‌دهد و کافی است که انسان یک مقدار توجه بیشتری داشته باشد، من سعی کردم این توجه را داشته باشم. من از زمانی که دانشجوی این دانشگاه شدم 46 سال می‌گذرد و قریب نیم‌قرن و قبل از آن هم در دوران دبیرستان همیشه نظم و پشت‌کار و مسئولیت‌پذیری جزو اولویت‌های اولیه زندگی‌ام بوده از دوران تحصیل در رشته پزشکی هم خودبه‌خود اینها کمک کرد و نهادینه‌شده و عشق و علاقه‌ای که از دوران جوانی بوده، نگاهم به جامعه این‌گونه بوده و سعی کردم در هر مسئولیتی که در کنار کار تخصصی داشتم این روحیه را حفظ کنم، در محیط بیمارستان، کارکنان بیمارستان را به یک چشم نگاه می‌کردم و خیلی تفاوت مشهودی قائل نبودم و در رابطه با بیماران هم همین‌طور و در همه‌سال‌ها سعی کردم این روحیه را حفظ کنم حالا شما بیش‌ازحد مثبت دیده‌اید ولی خودم هم نگاهم این‌طور بوده و دانشگاه هم که رفتم سعی کردم این روحیه و نگاه را با همکاران دیگر که بیمارستان‌های دیگر کار می‌کنند داشته باشم و خوشبختانه تیمی هم که به‌عنوان همکار انتخاب کردیم تا اندازه‌ای از همین روحیات برخوردار بودند و اولین بازخورد اینها یک آرامشی است که به خود آدم می‌رسد زودتر از هر چیزی و این آرامش را من همیشه داشتم و دارم، بنابراین کار بزرگی نکردیم، کار خیلی معمولی که اثرات آن به خودمان برگشتند اما آن چیزی که حاصل‌شده، مزدکمی نیست.

البته دیگران و خود من حسرت می‌خورند هم به اخلاق شما و هم به کارتان، شما عمل جراحی داشتید و خسته هستید و من هم نمی‌خواهم بیشتر از این مزاحم باشم، به‌عنوان کلام آخر اگر صحبتی دارید بفرمایید.
من اتاق عمل بودم ولی خسته نیستم و روز پرستار را مجدد در سال 1399 سال کووید سال کرونا سالی که در سال‌های آینده به‌عنوان یک سال خاصی همه از آن یاد خواهند کرد و سال سرنوشت برای خیلی‌ها. من به همه کارکنان بیمارستان و مخصوصاً قشر پرستاری و دفتر پرستاری با تمام آن لشکری که تحت امر آن دفتر هست تبریک می‌گویم، آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم که قدرت و قوت کامل داشته باشند که این دورانی که انصافاً سخت است نه‌فقط برای خودشان بلکه برای خانواده‌هایشان هم سخت است که یکی از تفاوت‌های عمده این بحران با دوران دفاع مقدس هم همین است که افراد به‌طور داوطلب آماده کار می‌شوند غیر از خودشان خانواده‌هایشان هم در معرض خطر قرار می‌گیرند، امیدوارم سلامت باشند و این بحران را به‌خوبی پشت سر بگذاریم و روزهای خوبی را برای خودشان و خانواده‌هایشان آرزو می‌کنم سلامت باشند در کنار هم.

خیلی ممنون و از اینکه این فرصت را در اختیار ما قرار دادید، امیدوارم همیشه سالم و تندرست باشید از زمانی که شاهد هستیم که بیشتر در مرکز قلب حضور پیدا می‌کنید این باعث قوت قلب برای کارکنان است و از این بابت خوشحالیم.
من هم از شما و همکاران روابط عمومی و همکاران پشت دوربین و خبرنگار که خیلی هم فعال هستید و کلیپ‌هایی را که درست کردید را دیده‌ام و اطلاع‌رسانی می‌کنید تشکر می‌کنم و از شما می‌خواهم که وقایعی را که در این سال اتفاق می‌افتد ثبت کنید چون ما هم در دانشگاه این کار را انجام می‌دهیم و شما هم اینکار را در مرکز با کمک دکتر پورحسینی انجام دهید تا ان‌شاءالله بماند برای تاریخ و آیندگان خیلی ممنون از همه شما.