به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت درمان، در آستانه روز جهانی رژیم درمانگر مصادف با 10 مارس، 20 اسفند 99 همراه با کارشناسان تغذیه بیمارستان‌ها و فعالیت آن‌ها در دوران پاندمی کرونا با آتوسا سپهری مسئول تغذیه بیمارستان ضیاییان گفت‌وگو کردیم.

لطفاً خود را معرفی کنید؟
آتوسا سپهری هستم. مسئول تغذیه بیمارستان ضیاییان که اول بهمن‌ماه وارد بیست و چهارمین سال خدمتم در دانشگاه علوم پزشکی تهران شدم.

در خصوص دوران شیوع ویروس کووید- 19 تجربیاتتان را بفرمایید.
در دوران بحران شیوع بیماری کووید – 19 فعالیت واحد تغذیه از دو جنبه حائز اهمیت است.
تغذیه بیماران و کارکنان شامل تغذیه بیماران مبتلا که علاوه بر توجه به شرایط بیمار ازجمله بیماری‌های زمینه‌ای، سطح هوشیاری، میزان اشتها و غیره باید توجه کافی به نوع غذا برای تقویت سیستم ایمنی بیماران داشت. در خصوص کارکنان نیز تقویت سیستم ایمنی بسیار در کاهش ریسک بیماری کمک می‌کند؛ که بخشی از این مهم با افزایش مصرف منابع آنتی‌اکسیدان دار و پروبیوتیک ها تأمین می‌شود. مراقبت کارکنان آشپزخانه و توزیع غذا که این مورد در زمان شیوع بیماری واگیردار اهمیت ویژه‌ای دارد که بزرگ‌ترین چالش من در این دوران است.
واقعیت این است که حضور تنها یک نفر مبتلا حتی بدون علامت می‌تواند پتانسیل درگیر کردن تعداد قابل‌توجهی از مصرف‌کنندگان غذا را داشته باشد. به همین دلیل مهم‌ترین دغدغه من در این دوران سلامت کارکنان آشپزخانه است؛ که با یاری خداوند و همکاری تیم مدیریتی بیمارستان و همکاران آن روزهای سخت را پشت سر گذاشتیم.

از خاطرات تلخ و شیرین خود در این دوران بگویید.
همدلی و مشارکت برخی از مردم و تشکل‌ها و همکاران از شیرینی‌های این دوران است.
ولی موضوعی که بسیار ناراحت‌کننده است و همیشه من را آزار می‌دهد بی‌توجهی بعضی از هم‌وطنان در رعایت دستورالعمل‌ها به‌ویژه مسافرت رفتن‌هاست. تقریباً هر آخر هفته منتظر اخبار مربوط به ترافیک جاده‌ها هستم و تقریباً همیشه ناامید؛ که به نظر من این هم تلخی ماجراست.

با توجه به تجربیات فعلی، چه پیشنهاد‌هایی برای بحران‌های آینده دارید؟
به نظر من مشارکت افراد و گروه‌ها برای اهدای اقلام گوناگون بی‌نظیر و به‌یادماندنی است. ولی باید راهی برای مدیریت اقلام اهدایی یافت که علاوه بر استفاده بهینه از این منابع باارزش از حیف‌ومیل شدن آن‌ها نیز جلوگیری شود.
به نظر من آموزش همگانی در سطح عمومی جامعه بسیار کمک‌کننده است.
این‌که مردم بدانند مثلاً تهیه آبمیوه‌های خانگی هرچند بسیار باارزش است ولی تولید و توزیع آن در سطح وسیع مشکلاتی را به وجود می‌آورد و یا این‌که تهیه غذا در خارج از بیمارستان و توزیع آن در بیمارستان معمولاً چالش‌برانگیز است و مردم آموزش ببینند قبل از اهدا کردن هر وسیله یا ماده غذایی، با ستاد یا محلی که از قبل تعیین و اطلاع‌رسانی شده، هماهنگ کنند تا به یکباره واحدها با انباشت مقدار زیادی از یک نوع ماده غذایی که برخی از آن‌ها زمان ماندگاری طولانی هم ندارند مواجه شوند، نقش بسزایی در پیشگیری از اتلاف منابع دارد.

عملکرد خود را در این دوران چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به این سؤال نمی‌توانم پاسخ دهم و باید بیماران و همکاران من قضاوت کنند. هرچند قضاوت در این خصوص کار بسیار دشواری است. من خودم معمولاً سعی می‌کنم همکاران را قضاوت نکنم چون همیشه نمی‌توانم مشکلات و چالش‌های آن‌ها را از همه زوایا ببینم. فقط این را می‌دانم هر آنچه در توان داشتم برای بهبود شرایط انجام دادم؛ و در برابر وجدان خودم راضی هستم.

عکس: مهدی صدفی