به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری و مامایی؛ همکاری بین بخشی به عنوان یک ضرورت، موضوع جدیدی نیست و در طول چهار دهه گذشته راهکارها و تجربیات کشورها در استقرار موثر آن افزایش پیدا کرده است. در دهه ۱۹۷۰ بیانیه آلماتا بر مراقبت  های اولیه سلامتی برای همه تا سال ۲۰۰۰ تاکید کرد و در دهه ۱۹۸۰ منشور اوتاوا «راهبردهای ارتقای  سلامت» را طرح نمود که در هر دوی آن‌ها یکی از راهبردهای مهم همکاری بین بخشی بود. در دهه  ۱۹۹۰ همکاری بین بخشی توسط WHO برای سلامت در قرن ۲۱ معرفی شد و منشور بانکوک در دهه ۲۰۰۰ تاکیدی مجدد بر ارتقای سلامت از طریق همکاری بین بخشی بود و بالاخره اتحادیه اروپا در سال  ۲۰۰۹ رویکرد «سلامت در تمام سیاست ها» را تایید و تاکید کرده است.  

اینجا ببینید