از درد تا درمان؛ نقش آزادسازی دیافراگم در توانبخشی بیماران کمردرد
نتایج پژوهش تازهای در دانشگاه علوم پزشکی تهران نشان میدهد آزادسازی میوفاشیال دیافراگم میتواند بهعنوان درمانی مکمل، درد و ناتوانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی را کاهش دهد و کیفیت زندگی آنان را بهبود بخشد؛ رویکردی نوین که میتواند جایگاه ویژهای در پروتکلهای توانبخشی پیدا کند.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران،طرح تحقیقاتی با عنوان «تأثیر آزادسازی مایوفاشیال دیافراگم بر درد، تعادل و کیفیت زندگی در بیماران دچار کمردرد مزمن غیراختصاصی: مدل وابستگی نواحی» توسط دکتر خدیجه اوتادی، دانشیار فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، اجرا و در سال ۱۴۰۳/۱۴۰۴ خاتمه یافته است.
این پژوهش ارزشمند نشان داد که آزادسازی میوفاشیال دیافراگم بهعنوان روشی غیرتهاجمی و کمهزینه، میتواند درد و ناتوانی بیماران را کاهش داده و حرکت کمری-لگنی آنان را بهبود بخشد. هرچند پژوهش تأکید میکند برای دستیابی به اثرات پایدارتر بر تعادل و عملکرد تنفسی، نیاز به جلسات درمانی بیشتر و پیگیری طولانیمدت وجود دارد.
دکتر اوتادی با معرفی سوابق علمی خود گفت: «سالها در حوزه تدریس و پژوهش فیزیوتراپی فعالیت کردهام و تمرکز اصلی مطالعاتم بر بهبود عملکرد، پیشگیری از آسیبهای اسکلتی-عضلانی و ارتقای روشهای درمانی نوین است.»
وی درباره مخاطبان این تحقیق افزود: «فیزیوتراپیستها، پزشکان طب فیزیکی، محققان حوزه توانبخشی و همچنین بیماران مبتلا به کمردرد مزمن میتوانند از نتایج این پژوهش بهرهمند شوند. این یافتهها نه تنها برای درمانگران بلکه برای سیاستگذاران حوزه سلامت نیز کاربرد دارد.»
پیام کلیدی این پژوهش بر اهمیت استفاده از آزادسازی میوفاشیال دیافراگم در بهبود بیماران مبتلا به کمردرد مزمن تأکید دارد؛ روشی که میتواند بخشی مؤثر از پروتکلهای توانبخشی باشد و با ارتقای کیفیت زندگی بیماران، هزینههای درمانی ناشی از دردهای مزمن را کاهش دهد.
از مهمترین کاربردهای تحقیق میتوان به کاهش درد و بهبود حرکت کمری-لگنی و ارتقای عملکرد و کیفیت زندگی بیماران اشاره کرد. همچنین دکتر اوتادی ادامه تحقیقات در این زمینه را با بهرهگیری از روشهای تصویربرداری دقیق، مقایسه با سایر تکنیکهای درمانی و ترکیب آزادسازی دیافراگم با تمرینات تنفسی و عضلات عمقی شکم پیشنهاد داده است.
وی درباره حمایتهای موردنیاز برای تداوم این مسیر پژوهشی گفت: «تأمین بودجه و امکانات، انتشار گسترده نتایج، و ایجاد همکاری میان دانشگاهها و کلینیکهای فیزیوتراپی میتواند زمینه را برای توسعه کارآزماییهای بالینی و گنجاندن این تکنیک در پروتکلهای بالینی کشور فراهم آورد.»
این مطالعه با معرفی یک روش علمی و اثربخش میتواند تحولی در حوزه فیزیوتراپی کمردرد ایجاد کند و در بلندمدت به کاهش بار اقتصادی ناشی از دردهای مزمن در جامعه بینجامد.
علاقهمندان و پژوهشگران میتوانند از طریق ایمیل k_otadi@tums.ac.ir با مجری طرح در ارتباط باشند.کد طرح:63215
ارسال به دوستان