به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری ومامایی؛ دکتر سهیل رحیمی، دکترای روانشناسی و عضو گروه روان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ۱۲ فروردین ۱۳۹۹ در لایو اینستاگرام خود با تمرکزبرسلامت روان کودکان و نوجوانان در زمان شیوع بیماری COVID_19، راهکارهای کاهش اضطراب کودکان در شرایط فعلی و مقابله با کرونا  را توضیح داد.  
وی گفت: در این روزها، کودکان و نوجوانان مهمترین گروهی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند، چرا‌ که ممکن است بیشتر از سایرین، دچار استرس و اضطراب شوند.
دکتر رحیمی تاکید کرد: استرس و اضطراب دارای تفاوت‌هاییبا یکدیگر هستند بطوری که در استرس، تغییرات فیزیولوژیک صورت می‌گیرد امّا در اضطراب با یک احساس مبهم و نگرانی مواجه هستیم که منشأ مشخصی ندارد.
این استاد دانشگاه علائم اضطراب را در سه حیطه جسمانی، رفتاری و شناختی بررسی کرد.

علایم جسمانی اضطراب:
لرزیدن، عرق کردن بیش از حد‌، تپش قلب، اسهال و استفراغ، درد قفسه سینه‌، گرفتگی عضلانی و اختلال خواب

علائم روان‌ شناختی اضطراب:
اختلال‌ در حافظه‌، نگرانی‌، زودرنجی‌، گوش به زنگ بودن‌، ترس از شکست و اختلال در تمرکز

علایم اضطراب در حوزه رفتاری:
علائمی مانند پیچاندن موی سر و جویدن ناخن ها

وی گفت: منشا اصلی اضطراب کودکان، رفتار و کلام ما بزرگسالان و مراقبین از کودک است و در ادامه  راهکار زیر را برای حفظ سلامت روان کودکان ارائه داد:  

۱- عدم گفت وگوی منفی در منزل:
لازم است نهایت تلاش را داشته باشیم تا نزد کودکان و نوجوانان حرف منفی نزنیم، بلکه حس اعتماد و غلبه بر بیماری ایجاد کنیم.

۲-دادن اطلاعات صحیح به کودک:
برای این‌ کار ابتدا با پرسیدن سوالاتی مثل این‌ که چه چیزی او را در مورد بیماری نگران کرده، دغدغه‌های ذهنی و سطح دانش او را بسنجیم و در گام بعدی با بازی‌های کودکانه و زبانی ساده و روشن، مطالب را به او بیاموزیم.

۳-پرسیدن نظر کودک:
نظر کودک را راجع به این ویروس بپرسیم و در این میان به او اطمینان دهیم که ما می‌توانیم در کنار یکدیگر و با رعایت یک سری دستورات بهداشتی جلوی این بیماری را بگیریم.

۴-رفع اضطراب کودک از بیمار  شدن والدین:
درصورتی که اضطراب کودک به علت نگرانی از بیمار شدن والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ ایجاد شده بود؛
ابتدا از او بپرسیم که به نظر او باید چه‌ کارهایی انجام داد تا بزرگترها بیمار نشوند؟! و در پاسخ، نکات بهداشتی را  مرور کنیم (به طور مثال‌ ، آموزش‌هاییمانند شستشوی دست‌ها و…)

۵-داشتن صبر و آرامش:
صبور باشیم و با آرامش با بچه‌ها گفت وگو کنیم. ثبات عاطفی داشته باشیم و به هیچ عنوان در منزل پرخاش نکنیم.

۶- بیان نکردن مشکلات در حضور کودک:
برای جلوگیری از تلقین حس ترس و نا‌ امیدی در کودکان، از بیان کردن مداوم مشکلات خود در حضور کودکان پرهیز کنیم.

۷-اجرای بازی و نمایش همراه با کودک:
با قصه‌ گویی و بازی، پانتومیم و اجرای نمایش با کودک، تشویق نمایش کودکان با عروسک‌ هایشان به شادابی آن‌ها کمک کنیم. کودکان را به حفظ شعر، ‌ کشیدن نقاشی، اجرای نمایش، بازی پازل، خمیربازی و شعر‌ خوانی تشویق کنیم.

۸-  انجام ورزش همراه کودک:
با انجام تمرینات یوگا، تنفس عمیق، ‌ آرام سازی عضلانی (ریلکسیشن)، تجسم خلاق، نظم بخشیدن به امور در حین انعطاف پذیری، ورزش صبحگاهی در کنار کودکان، مراقبه، تجسم خلاق، تنظیم زمان خواب و بیداری و نظم دهی به کارهایمان سرگرم شویم و به حفظ نشاط کودکان کمک کنیم.

۹-مشارکت کودکان بزرگتر:
بچه‌های بزرگتر را در کارهای خانه مشارکت دهیم و علاوه بر اینکه منعطف‌ تر هستیم؛ تشویقشان کنیم تا با همکاری ما تکالیف درسی را انجام دهند.

۱۰-انجام تکالیف علمی همراه کودک:
به عنوان والدین، کودکان خود را با انواع بازی ها، سرگرم کنیم؛ به طور مثال می‌توانیم تحقیقات درس علوم دبستان را انجام دهیم و کاردستی درست کنیم.

برای مطالعه متن کامل  اینجا  کلیک کنید