به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) سومین نشست ماهانه روسای بخش‌های این مرکز در سال جاری، چهارشنبه یکم تیرماه 1401 با حضور دکتر محمدتقی بیگ محمدی رئیس دانشکده پزشکی، دکتر سید علی دهقان منشادی رئیس مجتمع، معاونان پشتیبانی، درمان و امور دانشگاهی و روسای بخش‌های بالینی در سالن شورای ریاست برگزار شد.

دکتر بیگ محمدی با اشاره به مفاد قانون بازنشستگی اعضای هیئت‌علمی توضیح داد: دانشگاه علوم پزشکی تهران بنا به مجوزی که دارد از آیین‌نامه داخلی خودش برای بازنشستگی اعضای هیئت‌علمی تبعیت می‌کند. طبق آئین‌نامه هیئت‌امنای دانشگاه که از سال‌های قبل وجود داشته، اعضای هیئت‌علمی پس از پر کردن 30 سال سنوات خدمت یا رسیدن به 65 سالگی مشمول قانون بازنشستگی خواهند بود. روند تصمیم‌گیری در این خصوص 2 بار در سال است و سپس به اطلاع عضو هیئت علمی و گروه می‌رسد. ادامه همکاری در صورت نیاز سازمان و تمایل افراد با نظر رئیس دانشگاه تا 70 سال هم امکان‌پذیر بوده که البته ضوابط مربوط به ایثارگری و استاد ممتازی هم در افزایش مدت این همکاری اثرگذار است.

وی در ادامه با پرداختن به ابعاد گوناگون شاخص‌های تصمیم‌گیری دانشگاه در بازنشستگی هیئت‌علمی افزود: با توجه به محدودیت تعداد و چالش‌های جذب اعضای هیئت‌علمی و نیاز گروه‌های تخصصی، رویکرد دانشگاه در این حوزه حفظ اساتید برجسته در چهارچوب موازین قانونی است.

رئیس دانشکده پزشکی خود را حامی اعضای هیئت‌علمی دانست و گفت: اساس و ماهیت این جایگاه هم همین است. موضوع بازنشستگی به معنای حذف افراد نیست ولی برای به‌کارگیری مجدد همکاران بازنشسته نیاز به تعریف سازوکار مناسب داریم. همکاری اساتید بازنشسته به‌خصوص در بحث آموزشی و پژوهشی بسیار ارزشمند است؛ اما این نقد را دارم که آیا با علم به محدودیت‌های موجود نباید در دوران فعالیت حرفه‌ای خود به‌عنوان یک عضو هیئت‌علمی، یک برند آموزش پزشکی، جانشین پروری کنیم. بحث تامین هیئت‌علمی چالش جدی امروز و بحران تهدیدکننده فرداست. گروه‌ها باید به این مسئله حساس شوند و از تمام توان موجود برای پرورش جوان‌ترها استفاده کنند.

دکتر بیگ محمدی در بحث ترفیع اعضای هیئت‌علمی به وظائف هفت‌گانه آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، توسعه فردی، اجرایی، مدیریتی و ارائه فعالیت‌های درمانی در راستای ارتقای سلامت اشاره کرد و گفت: طبق آئین‌نامه، ترفیع اعضای هیئت‌علمی منوط به احصای این هفت شاخص البته با رویه همراهی و غیرسختگیرانه است. به اعتقاد من، نظر مدیر گروه و رئیس بخش در ترفیع اعضای هیئت‌علمی مرجعیت دارد.

وی در بخش پایانی بیاناتش به برخی از مهم‌ترین چالش‌ها در ارتقای اعضای هیئت‌علمی اشاره کرد و گفت: دانشگاه علوم پزشکی تهران خودزنی می‌کند و از گذشته نسبت به سایر دانشگاه‌ها نگاه سخت‌گیرانه‌تری در ارتقای اعضای هیئت‌علمی داشته و دارد. درحالی‌که افرادی که در سایر مراکز و با شرایط بهتری ارتقا می‌گیرند وقتی به دانشگاه ما می‌آیند مجددا ارزیابی نمی‌شوند. از طرفی با توجه به این که متاسفانه وزارت بهداشت در شورای انقلاب فرهنگی صاحب کرسی نیست باید بتوانیم نظرات و پیشنهاد‌های خود را برای بازنگری آئین‌نامه ارتقای هیئت‌علمی به این شورا اعلام کنیم.

دکتر دهقان با قدردانی از توضیحات دکتر بیگ محمدی در خصوص بندهای قانونی بازنشستگی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه گفت: بخشی از مسائل بازنشستگی اساتید مربوط به گروه‌های تخصصی و بخش مهم و عمده‌ای از آن‌هم متوجه بیمارستان به‌عنوان بستر آموزش‌های پزشکی است. گاهی با بازنشستگی اعضای هیئت‌علمی نه‌تنها یک‌رشته تخصصی بلکه بیمارستان مورد تهدید قرار می‌گیرد. مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) یک مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی است و اصل و مبنای ما در کارها درمان صحیح بیماران است که اگر این مهم محقق نشود آموزش فراگیران به خطر می‌افتد.

رئیس مجتمع با نگاهی دوسویه به چالش‌های جذب و به‌کارگیری نیروهای درمانی افزود: نیروهای درمانی در مواردی حتی بار آموزشی بخش‌ها را هم به دوش می‌کشند. با توجه به محدودیت جذب هیئت‌علمی باید مسیر را برای همکاری با نیروهای درمانی هموار کنیم.

وی همچنین در خصوص ترفیع اعضای هیئت‌علمی تصریح کرد: تصمیم‌گیری در این خصوص در حوزه اختیارات دانشکده پزشکی است و بیمارستان در آن دخالتی ندارد.

دکتر سید حسن امامی رضوی رئیس بخش جراحی عمومی ولیعصر (عج) با اشاره به فلسفه اختیارات دانشگاه در تداوم همکاری با اساتید خبره گفت: واقعیاتی وجود دارد که در تصمیم سازی‌های دانشگاه موثر اند ولی نوع برخورد دانشگاه در اجرای قوانین بسیار مهم‌تر است. رویکرد این است که از این اختیارات در جهت انتفاع دانشگاه استفاده کنیم. دانشگاه یک محیط علمی است و هرچه سابقه و تجربه عضو هیئت‌علمی بالاتر رود حضورش مفیدتر می‌شود. محیط علمی هرمی شکل است که اگر رأس هرم را برداریم با مشکل مواجه می‌شویم. حتی یک نقطه‌نظر علمی اساتید قدیمی در جلسات مورنینگ در ارتقای آموزش فراگیران بسیار اهمیت دارد. با توجه به محدودیت‌های فراوان در جذب هیئت‌علمی و نسبت بالای دانشجو به استاد، تداوم حضور اساتید بازنشسته به نفع دانشگاه است. دانشگاه مجموعه‌ای است از هیئت‌علمی، کارکنان، مدیران، رئیس دانشکده و رئیس دانشگاه که همه باهم آن را اداره می‌کنیم. برای کمک به ماندگاری نخبگان جوان باید جاذبه‌مان را قوی‌تر کنیم.

دکتر عبدالرحمن رستمیان رئیس بخش روماتولوژی مجتمع اختیارات هیئت‌امنای دانشگاه در موضوع بازنشستگی را فرصتی برای بسط و گسترش دانشگاه خواند و گفت: با توجه به افزایش طول عمر و امید به زندگی در جهان، قوانین مربوط به بازنشستگی نیاز به بازنگری دارد. بحث آینده کشور است. در موارد استثنا هم که فردی مرتکب کم‌کاری می‌شود بهتر است به‌جای حذف، خطاها را یادآوری و اصلاح کنیم.

وی همچنین بر بازنگری و اصلاح سامانه شعاع مبتنی بر شرایط هیئت‌علمی بالینی تأکید کرد و افزود: باید دیدمان را آینده‌نگر کنیم. اصلاح فرآیندها به نفع سیستم است.

دکتر محمد ابطحی رئیس ICU توراکس نیز خواهان اصلاح قانون بازنشستگی اعضای هیئت‌علمی با توجه به افزایش امید به زندگی شد و گفت: قالب مردم از کم شدن سن بازنشستگی خوشحال می‌شوند ولی این موضوع در اعضای هیئت‌علمی متفاوت است آن‌ها مایل‌اند در سیستم بمانند. با توجه به مشکلات جذب نیروی هیئت‌علمی، دانشگاه علوم پزشکی تهران به‌عنوان مرجع علمی کشور باید به این موضوع بیشتر بپردازد.

دکتر محمدرضا عباسی رئیس بخش داخلی کلیه در خصوص شرایط استاد ممتازی دانشگاه گفت: دانشگاه علوم پزشکی تهران مملو از نام‌های بزرگی است که هر یک شایسته استاد ممتاز شدن هستند. کارها باید به سمت نگه‌داشتن آدم‌های ارزشمند علمی تسهیل شود.