وي که برای گفت و گو به استودیو شفآ (شجاعان فداکار آگاه) به طبقه هشتم ساختمان مرکزی دانشگاه آمده بود گفت: مستندسازی به نوعی تاریخ نگاری است؛ اینکه دیگران بخواهند بنویسند ممکن است خیلی از مستندات واقعی نباشد و یا اینکه مواردی را فراموش کنند. مهمترین نکته این است که داده‌های ثبت شده سنگ زیربنایی برای آیندگان خواهد شد تا اگر بحرانی رخ داد با مراجعه به این مستندات «دوباره کاري» نکنند و به مراتب بالاتری بروند.
دکتر پورحسینی افزود: ما جزو معدود مراکزی هستیم که همه اطلاعات بیماران خود را جمع آوری می‌کنیم و در حدود ۱۰ دیتابانک داریم و اطلاعات هم مکرر به روزرسانی و از آنها مقاله‌های مختلف منتشر می‌شود. در سال ۲۰۱۸ مقاله‌ای از مرکز قلب در مجله قلب اروپا چاپ و به طور کامل مرکزمان را معرفی کردیم و بعد به طور فزاینده‌ای ارجاعات به ما زیادتر شدو مقالاتی هم که به مجله مرکز قلب ارسال می‌شود از نظر تعداد و از نظر کیفیت در سطح بالایی است.
رئيس مرکز قلب تهران درباره سوالات مطرح شده در این مستند گفت: سطح سوالات خوب بودو عمده مطالبی که درباره کووید مطرح بود به چالش کشیده و گفته شدو مورد بررسی قرارگرفت.


وي در جواب اینکه پیشنهادی برای مستندسازی دارید گفت: بهتر است تمرکز شما روی پیشرفت‌ها و نوآوری‌هاییباشد که یونیک دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند زیرا ما از نظر آماری عملکرد دانشگاه علوم پزشکی تهران در حیطه‌های آموزشی، پژوهشی و درمانی به طور واضحی در مقایسه با سایر دانشگاه‌های کشور فاصله دارد و آموزش‌ها در بیمارستان‌ها در سطحی است که اگر مستند بشود برای آیندگان مطلوب خواهد بود.
وی در پایان فضای استودیوی شفآ را خوب ارزیابی کرد.