به گزارش روابط‌عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر محمدرضا صالحی متخصص بیماری‌های عفونی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به رشد قابل‌توجه عملکرد درمانی بیمارستان‌های تابعه؛ گفت: حضور در دانشگاه علوم پزشکی تهران واقعاً افتخار است به جرات می‌توانم مطرح کنم که این بزرگ‌ترین افتخار تمام زندگی من است. این افتخار را دارم که زیر سایة نام دانشگاه علوم پزشکی تهران و مجتمع بیمارستان امام (ره) می‌توانم فعالیت کنم، برای من باارزش است. اساتید بزرگی به‌خصوص استاد عزیزم جناب آقای استاد دکتر علیرضا یلدا، استاد عزیزم سرکار خانم دکتر محرز و سرکار خانم دکتر رسولی‌نژاد زحمت تربیت من را کشیدند و اگر توانستم موفق حاضر شوم زحمات این عزیزان است.  

وی با بیان اینکه خوشبختانه در دانشگاه علوم پزشکی تهران فرصت برای رشد مهیا است؛ افزود: وقتی در محیط دانشگاه با اساتید برجسته قرار می‌گیری کمی دقت نظر و خوش‌ذوق که باشی می‌توانی پرواز کنی.

دکتر صالحی یادآور شد: بیماران عزیزترین افرادی هستند که می‌توانیم به آن‌ها خدمت کنیم؛ چرا که خواهران و برادران ما هستند که به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند و نیاز به کمک ما دارند؛ خداوند این افتخار را به ما داده است که بتوانیم گوشه‌ای از آلام این عزیزان را در واقع درمان کنیم.

وی با اشاره به اینکه در دانشگاه علوم پزشکی تهران بهترین فراگیران باهوش و کوشا را در تمامی مقاطع تحصیلی کشور را داریم؛ خاطرنشان کرد: وقتی از نزدیک با این‌ عزیزان کار می‌کنم، از آنها در مسائل مختلف آموزشی، اخلاقی و ... مطلب یاد می‌گیرم؛ همه فراگیران پیشرو هستند.

دکتر صالحی تأکید کرد: به‌عنوان فردی که تجربه آموزش دارم اگر بخواهم به دانشجویان توصیه‌ای داشته باشم اینکه کار مقدس در قالب درمان بیماران به عهده شما عزیزان است باید سعی کنید یک درمان باکیفیت را برای مردم عزیزمان انجام دهید. هر بیماری که به ما مراجعه می‌کند باید با تمام تجربه‌ و دانشی که داریم بتوانیم جان آن را نجات دهیم و از آلامش کم کنیم، قدر لحظه‌لحظه این روزها را بدانید و ان‌شاءالله بتوانیم با کمک خداوند متعال دردی از هم‌وطنانمان را التیام بخشیم. باید تمام پتانسیل، تلاش، انگیزه و ... خودمان را برای پاسخ‌دادن صحیح به مسئولیت‌های انسانی و حرفه‌ای بگذاریم و با مسئولیت‌پذیری مسیر را طی کنیم تا بتوانیم همیشه روند روبه‌رشدی را پشت سر بگذاریم. 

می‌خواهم دست‌بوس پدر مادرم باشم که برای من زحمت زیادی کشیده‌اند و همیشه در این راه من را یاری و راهنمایی کرده‌اند.