حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدقریشی: استفاده از بدنه‌ کارشناسی نخبگان در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی، امری ضروری است

مسئول نهاد در ادامه به بررسی و توضیح آیات اشاره کرد و اظهار داشت: در آیه‌ی فوق، در مورد عالمان، کلمه‌ی «مدارسة» و در مورد حکما، کلمه‌ی «منافثة» را دارد. عالم در اینجا یعنی شخصی که بخش‌های فنی و ریز را بررسی می‌کند و حکیم کسی است که کلان قضیه را نگاه می کند.

وی در ادامه به چند روایت‌ در زمینه مشورت گرفتن اشاره کرد و گفت: «مشاورة الْجاهل الْمشْفق خطر - مشورت با نادان مهربان، خطرناک است.»
«رأْی الشّیْخ أحبّ إلیّ منْ جلد الْغلام – اندیشه‌ی روشن پیرمرد، نزد من از قوت و نیرومندی جوانان محبوب‌تر است». یکی از کارهایی که مدیران ما باید انجام دهند، مشورت و گفت‌وگو با افراد باتجربه در آن زمینه است.
«من استقبل وجوه الآراء عرف مواقع الخطأ - هر کس آراى گوناگون را ببیند، جایگاه‌های خطا (نادرست اندیشى) را باز شناسد»
«ثلاثٌ منْ کنّ فیه لمْ ینْدمْ ترْک الْعجلة و الْمشورة و التّوکّل عنْد الْعزْم على اللّه عزّ و جل - سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند، پشیمان نگردد: اجتناب از عجله، مشورت کردن و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری.»

وی در ادامه اظهار داشت: امیرالمؤمنین علی (ع) در این نامه می‌فرماید «شما با عالمان بیشتر گفت‌وگو کنید.» مواقعی است که شما می‌توانید نفربه‌نفر بنشینید و با عالمان و انسان‌های اندیشمند صحبت کنید، اما وقتی آن سازمان و کشور بزرگ شد، دیگر مشورت های فردی جوابگو نخواهد بود.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدقریشی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه در یک سازمان نباید فقط افراد هم‌نظر خودمان را داشته باشیم، گفت: عالمان و حکما باید با دیدگاه‌های متفاوت باشند. مثلا در مجموعه‌ی دانشگاه، افرادی باید باشند تا مجموعه کلان را ارزیابی کرده و بررسی کنند که این مجموعه به چه سمتی حرکت می‌کند. اگر این موضوع را در سطح کشور هم نگاه کنیم، مثلا مجلس ما هم باید چنین خصلتی داشته باشد ولی مجلس ما مرکب از عالمان و حکما نیست؛ چون انتخاب نماینده مجلس براساس شهرت اوست.

وی در خاتمه گفت: استفاده از بدنه‌ی کارشناسی نخبگان در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی، امری ضروری است.