لطفا خودتان را معرفی کنید.
من رضا یوسفی هستم و در سال 1366 در شهر تهران متولد شدم. در سال 90 ازدواج کردم و دارای یک پسر 5 ساله هستم.
از چه سالی در مرکز طبی کودکان مشغول به کار هستید؟
من از سال 88 به لطف خداوند در این بیمارستان مشغول به کار شدم و اکنون حدود ده سال است که با افتخار سهمی در خدمت به کودکان دارم.
حس شما از کارکردن در این بیمارستان چیست؟
خدمت به کودکان بیمار بسیار لذت بخش است.
من با وجود مسائل موجود همیشه سعی کردم با عشق کار کنم و در کارهایم قصوری نداشته باشم.
از اینکه بتوانم کمک رسان بیماران و همراهان آنها باشم احساس خرسندی می کنم.
از خودتان و کارتان بیشتر بگویید.
من از روز اولی که مشغول به کار در بیمارستان شدم همیشه در تلاش بودم تا با صداقت و همدلی کار کنم و روزی حلال کسب کنم.  همیشه شرایط سخت و بحران را درک کردم و فکر می کنم در این شرایط است که باید برای خدمت به همنوع داوطلب بود.
در مورد حس خودتان از کار در بخش کرونا بفرمائید.
علیرغم افرادی که کار در بخش کرونا را ترسناک می بینند من از کار در این بخش ترسی ندارم و فکر می کنم اگر اصول بهداشتی به خوبی رعایت شود مشکلی پیش نخواهد آمد.
این روزهای درگیر با کرونا هم به یاری خداوند می گذرد، این ما هستیم که باید در طول این مسیر طوری عمل کنیم که در پایان از عملکرد خودمان احساس رضایت کنیم.
چه پیامی برای همکاران جوان تر خودتان دارید؟
همدلی و صداقت در کار را سرلوحه انجام کارها قرار دهند.
من فکر می کنم کار هر قدر هم که مشکل باشد؛ با همدلی و صداقت به خوبی و با رضایت بیشتری پیش خواهد رفت.
حرف آخر؟
از برخورد برخی همکاران و گاهی همراهان بیماران با نیروی خدمات دلگیر می شوم.
من فکر می کنم همه کسانی که با هم در یک سازمان خدمت می کنند، هر جایگاهی که داشته باشند، با هم برابرند و باید به یکدیگر احترام متقابل بگذارند اما متاسفانه برخی افراد در برخورد با نیروی خدمات رفتار خوبی نشان نمی دهند و این مسئله به نظر من خیلی ناراحت کننده است.
خداروشکر در بخشی که اکنون مشغول به کار هستم این تفاوت دیدگاه وجود ندارد و همکاران همدیگر را برابر می بینند و به یکدیگر به یک اندازه احترام می گذارند اما در طول این ده سال سابقه کارم بسیار دیده ام که چون من نیروی خدمات بودم در خیلی موقعیت ها توسط دیگر همکاران نادیده گرفته شدم.
امیدوارم با فرهنگ سازی این تفاوت در برخوردها اصلاح شود.