نقطه‌نظرات رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره یکی از فیلم‌های فجر

به گزارش صبا، در ادامه یادداشت آمده است: فیلم سینمایی «کاپیتان» دقیقا از همین جنس است، فیلمی که بیش از پرداخت به درد و آلام منتج از بیماری‌های خاص، سعی کرده به‌جای فوکوس بر روند درمان، جلوه امید را مهمان حضور مخاطب کند. به تصویر کشیدن زندگی عادی بچه‌ها و روایت قصه‌های مستقل بیماران کوچک  که آرزوهای کودکانه و در عین حال بزرگ در سر می‌پرورانند، از جذاب‌ترین نکات «کاپیتان» است، تا جایی که اگر لباس بیمار به تن نداشته باشند و با المان‌هایی از بیمارستان مواجه نباشیم، گمان می‌بریم که فیلم و قصه پیرامون آن در هر جای دیگری جز بیمارستان روایت می‌شود.
یکی دیگر از موضوعات برجسته فیلم، به نقش پدر یکی از بیماران که بازیگر نقش اصلی «کاپیتان» است می‌پردازد. گرچه پدر در نقش یک دلقک حضور موثری دارد، اما هرگاه در جایگاه حقیقی خود که پدر بیمار باشد حاضر می‌شود، مناسبات رفتاری او رنگ دیگری به خود می‌گیرد. نباید فراموش کرد که در کنار وجود امید در دل و ذهن بیمار، آنچه بسیار حائز اهمیت در شمار می‌آید، روحیه‌ای‌ست که از جانب سایر اعضای خانواده به او منتقل می‌شود. بنابراین حفظ روحیه اعضای خانواده و امیدبخشی آنان به بیمار، نکته حائز اهمیت دیگری در مواجهه با بیمار است که به هیچ عنوان نباید از آن غافل شد.
حضور کادر درمان و به‌ویژه پرستاری که خود داغ هجران فرزند بر اثر ابتلا به بیماری دیده است از دیگر نکات مثبت فیلم است که نه تنها به اهمیت حضور کادر درمان می‌پردازد، بلکه دغدغه و همدردی صمیمانه آنان را تصویر می‌کند که چه دلسوزانه به درمان بیمار و امیدبخشی به او می‌پردازند. در پایان فراموش نکنیم که هیچ نوع بیماری پایان قطعی زندگی نیست، بنابراین به امید بازگشت به زندگی، زندگی باید کرد.