گفت و گو با اشکان ابن رسولی دانشجو و عضو کادر درمانی بیماران کرونا در دانشگاه علوم پزشکی تهران

به گزارش روابط عمومی معاونت دانشجویی فرهنگی، به دلیل محدودیت حضور در محیط های بیمارستانی، مصاحبه غیر حضوری با دانشجویان فعال در درمان بیماری کرونا ترتیب دادیم تا انعکاس مناسبی از تلاش بی وقفه این جهادگران عرصه سلامت انجام شود.
پیش از هر نکته ای، از اینکه با تمام محدودیت های زمانی و حضور شبانه روزی در بیمارستان زمانی را به این مصاحبه اختصاص دادید از شما تشکر می کنم.

لطفا خودتان را معرفی کنید؟
من اشکان ابن رسولی، سی و چهار ساله اهل سنندج، چیف رزیدنت رشته تخصصی بیهوشی دانشگاه علوم پزشکی تهران که در بیمارستان شریعتی مشغول به کار و تحصیل هستم.

از چه زمانی به گروه های درمانی کرونا پیوستید؟
از حدود چهل روز پیش مثل سایر همکارانم درگیر بیماری کرونا هستیم.

شرایط بیمارستان ها از نظر دارویی و حفاظتی راچگونه ارزیابی می کنید؟
در مورد بیماری کرونا اگه بخواهم چیزی بگویم احتمالا تکراری باشد و همه از طرق مختلف در جریان خود بیماری قرار گرفتن. اوایل شیوع بیماری متاسفانه با کمبودهای زیادی مواجه بودیم ولی خوشبختانه با مرور زمان اوضاع بهتر شد.
نکته جالبی که باید اشاره کنم این بود که در طی این دوران همکاری و همبستگی بیشتری بین رزیدنت ها و کارکنان و مدیران اتفاق افتاد و فکر می کنم تا به این زمان هیچوقت همچین تجربه ای وجود نداشته، بخصوص احساس دلسوزی که اساتید عزیز برای ما داشتند هم بسیار برایم قابل لمس شد.

رشته بیهوشی و تخصص جنابعالی در جریان درمان این بیماری چه جایگاهی دارد؟
گروه بیهوشی بنا به شرایطی که این بیماری دارد و با توجه به ماهیت رشته بسیار درگیر است.
این رشته برای مردم شاید کمتر شناخته شده و گاهی حتی برای همکاران رشته های دیگر ولی همیشه یکی از پر استرس ترین و پر مشغله ترین رشته های بیمارستان است که از اورژانس تا داخل اتاق عمل و بخش های مراقبت ویژه و حتی کت لب و سایر بخش های بیمارستان در حال رفت و آمد و انجام کارهای خطیر و اورژانسی است. کارهایی مثل اینتوبیشن و احیای قلبی ریوی و تعبیه کاتتر سی وی لاین برای بیماران مختلف ازجمله بیماران کموتراپی و این ها همه بیشتر اقداماتی هستند که نیاز به اقدام فوری دارند.
بحث بیماران بدحال که در آی سی یو هستند هم بخش بزرگی از کار ماست. این روزها همه این کارها همراه شده با استرس بزرگی به نام کرونا، جایی که بزرگترین خطر برای همکاران ما وجود دارد، تماس مداوم با ترشحات بیماران است.
روزهای سختی برای ما و همه همکاران مان از همه رشته ها بوده ولی روحیه همکاری بیشتر از گذشته برای ما نمود پیدا کرده و این اتفاق رو مدیون از خود گذشتگی همه افراد درگیر در این دوران سخت هستیم. از نگهبانی و خدمات بیمارستان، پرستاران و کمک پرستاران و کارشناس های اتاق عمل و بیهوشی و پزشکان و رزیدنت ها و اساتید عزیز همه درگیر این بیماری اند. جا دارد از مدیر گروه بیهوشی بیمارستان شریعتی و سایر اساتید که حامی بچه ها بودند و به طور شخصی در تهیه وسایل محافظتی برای گروه رزیدنتی تلاش کردند و از مدیر آموزش بیمارستان که با دلسوزی برای تامین نیازهای ما اقدام کردند هم تشکر کنم و امیدوارم با همکاری همه اوضاع زودتر به حالت عادی برگردد.

به طور یقین شما هم تجربیات بسیاری از این روزهای تلخ دارید، توضیح می دهید؟
من به شخصه یک تجربه بسیار تلخ دارم، شبی که در آی سی یو کرونا کشیک بودم و در نهایت تاسف چند بیمار رو هم زمان از دست دادم و تا دو روز خوابم نبرد؛ امیدوارم این اتفاق دیگر هرگز نیفتد.
خاطره خوب هم از بهبود بیماران دارم ولی متاسفانه به علت ماهیت بیماری و جایی که کار می کنم، اتفاق تلخ بیشتر بوده.

و کلام آخر؟
این روزها شاید دیگه تکرار نشوند ولی امیدوارم ازاین تجربه بزرگ، درس های خوبی برای بهتر کار کردن و بهتر کنار هم بودن داشته باشیم.