شهادت جوادالائمه امام محمدتقی(ع) تسلیت باد

چه اضطرابى دامن زمین را فرامی‌گیرد، آنگاه‌که دلش مزار امامى می‌شود که تنها بیست‌وپنج بهار، از عمر پربرکتش می‌گذرد، او که نامش باصلابت گره‌خورده و شهادتش، آموزگار صبر و ایمان است. آری! "جود"، قطره‌ای از پیشانی‌بلندش بود، "علم"، غنچه‌ای از گلستان وجودش و "حلم"، گوهری از گنجینه فضایلش. اینک، در غم شهادت نهمین فروغ امامت به سوگ نشسته‌ایم، در فراقش زخم‌های دلمان، سرباز کرده است و قناتی از غم، در قنوت نگاهمان جاری است. اما ما! نه آن غربت دردناکى که برایتان مهیا کردند و نه آن زهرى که جان گران‌مایه‌تان را در برگرفت، هیچ‌کدام نتوانست، امتداد خط سبزتان را از صحیفه هستى پاک نماید.
آری! براى هروله از «مروه» دل تا «صفاى» کاظمین، راهى نیست، در این حج ولایت و عشق همیشه در «سعى» باش؛ که بى «سعى» نمی‌توان به «صفاى» جمال معصوم(ع) رسید.
حضرت امام محمدتقی(ع) دردهم رجب سال 195 (ه.ق) چشم به جهان گشود. نام آن حضرت محمد، کنیه ایشان ابوجعفر و مشهورترین القاب آن امام تقی و جواد بود. نام مادر گرامی آن امام «سبیکه» و پدر بزرگوارشان حضرت امام رضا (ع) است. ایشان در کنار تبیین و تثبیت امامت خویش، صلاحیت حاکمان ستمگر را نفی، و متناسب با اوضاع سیاسی ـ اجتماعی نارضایتی خود را در برابر حکومت جور به دیگران گوشزد می‌کرد و انزجار خود را از ستم و ستم‌پیشگان در گفتار و کردار به گوش مردم می‌رساند. به فرموده مقام معظم رهبری، امام جواد(ع) به‌رغم دوران کوتاه زندگی‌اش نمودار و نشانه مقاومت است. او با تمام وجود باقدرت مزدور و ریاکار مأمون مقابله و معارضه کرد و هرگز قدمی عقب‌نشینی نکرد. امام علیه‌السلام تمام اوضاع دشوار را تحمل کرد و با همه شیوه‌های ممکن به مبارزه ادامه داد. سرانجام آن امام گرامی در ذی‌قعده سال 220 ه.ق در 25 سالگی به شهادت رسید و در قبرستان قریش واقع در شهر کاظمین، در کنار قبر جد بزرگوارش حضرت امام موسی کاظم (ع) به خاک سپرده شد.

احادیثی از امام جود و بخشندگی
- عزّ الْمؤْمن غناه عن النّاس.
 عزت و شخصیت مؤمن در بی‌نیازی و طمع نداشتن به مال وزندگی دیگران است. (بحارالانوار: ج 72، ص 109، ح 12)
- من اسْتحْسن قبیحاً کان شریکاً فیه.
  هر که کار زشتى را تحسین و تأیید کند، در عقاب آن شریک است. (کشف الغمّه: ج 2، ص 349)
-ثلاثٌ منْ عمل الاْبْرار: إقامه الْفرائض، واجْتناب الْمحارم، واحْتراسٌ من الْغفْله فى الدّین.
 سه چیز از کارهاى نیکان است: انجام واجبات الهى، ترک و دورى از گناهان، مواظبت و رعایت مسائل و احکام دین. (بحارالانوار: ج 71، ص 181)
- ملاقاه الاْخوان نشْرهٌ، و تلْقیحٌ للْعقْل و إنْ کان نزْراً قلیلا .
  ملاقات و دیدار با دوستان و برادران خوب، موجب صفاى دل و نورانیت آن می‌شود و سبب شکوفایی عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانى کوتاه انجام پذیرد. (امالى شیخ مفید: ص 328، ح 13)

- الْمؤمن یحْتاج إلی ثلاث خصال: توْفیق من الله عزّ و جلّ، و واعظ منْ نفْسه، و قبول ممّنْ ینْصحه.
 مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت کسی که او را نصیحت نماید. (بحارالانوار، ج 72، ص 65، ح 3)
- منْ زار قبْر أخیه الْمؤْمن فجلس عنْد قبْره واسْتقْبل الْقبْله و وضع یده على الْقبْر وقرء: «إنّاأنْزلْناه فى لیْله الْقدْر» سبْع  مرّات، أمن من الْفزع الاْکْبر.
  هرکس بر بالین قبر مؤمنى حضور یابد و روبه‌قبله بنشیند و دست خود را روى قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مبارکه «إنّا أنزلناه» را بخواند از شداید و سختی‌های صحراى محشر در امان قرار می‌گیرد. (مستدرک الو سائل: ج 17، ص 308، ح 5 )