دحوالارض، روز گسترش زمین و روز نسیم روح بخش حق تعالی مبارک باد
بیست و پنجم ذیالقعده روز دحوالارض و به فرموده حضرت امیرالمومنین علی (ع) «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست و پنج ذیالقعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است، خواهد داشت.» بر همه دانشگاهیان فرخنده باد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت فرهنگی و دانشجویی، قدسی شدن، تنها ویژه فرشتگان و آدمیان پرهیزکار نیست، آنجا که خواست خدا باشد، زمان و مکان و پدیده های به ظاهر بی جان نیز می توانند چهره ای قدسی به خود گیرند و مورد تکریم و اهتمام فرشته ها و انسان ها واقع شوند.
روز ولادت حضرت ابراهیم (ع) و عیسی مسیح (ع)
روز بیست و پنجم ذی القعده روز دحوالارض، روز ولادت ابراهیم خلیل (ع) و عیسی مسیح (ع) و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است.
بی گمان دحوالارض، نماد مهرورزی و رحمت پروردگار به بندگان خویش و سرآغاز آمادگی و فروتنی کره زمین برای زندگی و سکونت آدمیان بر روی آن است. پاسداشت دحوالارض، پاسداشت انبوهی از نعمت های بی پایان خداست که به تدریج بر چهره زمین ساخته و پرداخته شده است تا انسان ها، با آرامش بر روی این کره خاکی زندگی کنند.
دیدگاه پیامبر اکرم حضرت محمد (ص)
فرصت های معنوی زندگی، نسیم های الهی است که دل و جان آنان را که خود را در معرض آن قرار دادند، می نوازند و به آنها شادمانی و آرامشی ژرف می بخشند. «دحوالارض» نیز از آن گونه نسیم هاست، که سالی تنها یک بار می وزد. تکرار دوباره این نسیم روح بخش برای آنان که جان خویش را از عطر آن آکنده نساختند، نامعلوم است. پس این فرصت طلایی را دریابیم؛ که رسول خدا (ص) فرمود:
«انّ لربّکمْ فی ایام دهْرکمْ نفحاتٌ فتعرّضوا لها لعلّه ان یصیبکمْ نفْحةٌ منْها فلا تشْقوْن بعْدها ابداً؛
همانا در طول زندگی شما نسیم هایی از سوی پروردگارتان می وزرد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه بدبختی از شما دور ماند.»
آداب و اعمال ویژهی روز بیست و پنجم ذیالقعده
زمین، گاهواره زندگی انسان و تمام موجودات زنده است، که با تمام کوهها، دریاها، درّهها، جنگلها، چشمهها، رودخانهها، معادن و منابع گران بهایش، نشانهای از نشانههای آفریدگار به شمار میآید که آن را گسترانیده است. روز دحوالارض روز گسترش زمین روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژهای دارد؛ که میتوان به چند مورد اشاره کرد؛ روزه داشتن؛ که ثواب ۷۰ سال عبادت را دارد. احیا و شب زنده داری؛ شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است. ذکر و دعا؛ انجام غسل؛ به نیت روز دحوالارض، خواندن دو رکعت نماز؛ نزدیک ظهر به این کیفیت که در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره الشّمس بخواند و آنگاه بعد از سلام نماز بگوید: لا حوْل و لا قوّه الّا بالله العلی العظیم.
و سپس این دعا را بخواند:
یا مقیل الْعثرات اقلْنی عثْرتی یا مجیب الدّعوات اجبْ دعْوتی یا سامع الْاصْوات اسْمعْ صوْتی و ارْحمْنی و تجاوزْ عنْ سیئاتی و ما عنْدی یا ذالْجلال و الْاکْرام؛
ای درگذرنده لغزشها، از لغزشم درگذر! ای اجابتکننده دعاها! دعایم را مستجاب کن! ای شنوای آوازها! صدایم را بشنو و به من رحم کن و از بدیهایم و آنچه نزد من است درگذر! ای صاحب جلالت و بزرگواری.
زیارت حضرت رضا(ع)؛ در این روز را از بهترین اعمال مستحب و از سنتهای مؤکد شمردهاند.
نظر دهید