اضطراب در بیماران بستری به علت کرونا ویروس جدید 

ویژه ارائّه‌دهندگان خدمات درمانی

بیماران با تشخیص قطعی و یا احتمالی کرونا ممکن است ترس، اضطراب یا احساسات منفی زیادی را تجربه کنند.  ترس از مرگ، احساس تنهایی و خشم به دلیل قرنطینه، اضطراب به دلیل مداخلات درمانی، و نگرانی از ابتلای نزدیکان مثال‌های از این احساسات منفی است. همچنین علایم بیماری مانند سرفه، تب، و هیپوکسی؛ یا عوارض داروها و شرایط بخش و استفاده از وسایل حفاظتی، منجر به تشدید اضطراب و تنش بیمار می‌شود. نیاز به قرنطینه و انگ بیماری نیز شرایط را برای این بیماران دشوارتر می‌کند.

هر یک از اعضای تیم درمان می‌توانند نقش کلیدی در کاهش این احساسات منفی و اضطراب در بیمار داشته و روند درمان و بهبودی را تسریع کنند.  

چگونه اضطراب بیمار را کاهش دهیم؟

• در زمان انجام هر مداخله درمانی از فرصت استفاده کرده و با بیمار صحبت کنید. استفاده تیم درمان از وسایل حفاظتی باعث می‌شود ارتباط با بیمار محدود به مکالمه شود. بیمار چهره و لبخند شما را نمی‌بیند. با او با لحن آرام و مهربان صحبت کنید.
  

• از نگرانی‌های بیمار بپرسید. بیماران ممکن است از عواقب بیماری به‌ویژه در دوره نقاهت، از مرگ، از عود مجدد علائم، یا رها شدن توسط تیم درمانی و خانواده نگران باشند.
  

• به بیمار بگویید طبیعی است که نگران و مضطرب باشد و می‌دانید که دوره سختی را می‌گذراند.
  

• به او اطمینان دهید که تیم درمانی او را رها نمی‌کنند و تا بهبودی درکنارش خواهند بود.
  

• درمورد وضعیت سلامت و درمان اطلاعات درست و به‌روز به بیمار بدهید، این باعث کاهش حس عدم اطمینان و ترس انها می‌شود. بیمار را در جریان روند درمانش بگذارید و با زبان ساده برای او توضیح دهید که چه کارهایی برایش انجام می‌شود.
  

• تا جاییکه امکان دارد امکان تماس با خانواده و نزدیکان را برای بیمار فراهم کنید. تماس تصویری یا صوتی با بیمار به‌ویژه در زمان‌های خاصی مانند نوروز به بهتر شدن احساس بیمار وسازگاری او با شرایط کمک می کند.
  
• بعضی بیماران ممکن است نسبت به تیم درمان واکنش‌های منفی مانند خشم و پرخاشگری داشته باشند. بسیاری از مواقع خشم افراد به دلیل ترس و اضطراب‌شان است. این واکنش ها را شخصی برداشت نکنید و با آرامش به بیمار توضیح دهید که شما برای کمک به آنها تلاش می‌کنید و دلیل رفتارشان را بپرسید. 
• در صورتیکه علائم اضطرابی، یا خلقی بیمار شدید است و با اقدامات حمایتی شما کنترل نمی‌شود، مشاوره روانپزشکی درخواست کنید. در صورت عدم دسترسی به روانپزشک از پزشک بیمار بخواهید در صورت لزوم برای بیمار داروی ضداضطراب تجویز کند.

گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران