به گزارش روابط عمومی مرکز آموزش درمانی ضیائیان، مدافعان سلامت، بی‌پروا و با نیت خدمت صادقانه، در جای‌جای این مرزوبوم ، در صف اول مبارزه حاضر شدند و سفید پوشیدند که ما سیاه نپوشیم.
به مناسبت سالروز ارتباطات و روابط عمومی گفتگویی صمیمانه با مدیر بیمارستان ضیائیان در خصوص تنها شهید مدافع سلامت بیمارستان ضیائیان انجام دادیم که در ادامه این مطلب آن را می‌خوانید.
با سلام  لطفاً ضمن معرفی خودتان، در خصوص بیوگرافی تنها شهید مدافع سلامت بیمارستان ضیائیان مختصر توضیحی بفرمایید؟|
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما و تبریک به مناسبت سالروز روابط عمومی و ارتباطات بنده علی هشیار متولد اسفند سال ۱۳۴۷ و در حال حاضر در سمت مدیریت بیمارستان ضیائیان مشغول به خدمت می‌باشم.
اگر بخواهم بیوگرافی مختصری از آقای غفاری برای شما بیان کنم می‌دانم که حدود ۴۰ سال داشتند بنده ایشان را از دوران مدیریت قبلی خود در این مجموعه که در دهه هشتاد بود می‌شناختم، پدر ایشان هم کارمند تأسیسات بیمارستان ضیائیان بودند.

مرحوم غفاری در بیمارستان ضیائیان مشغول به انجام چه فعالیت‌هایی بودند؟
ایشان در ابتدای فعالیتشان در مرکز در امر پذیرش مراجعین به سیستم خدمت‌رسانی می‌کردند و در سال‌های بعد در واحد امور مالی و در این اواخر هم مسئول امور حقوقی بیمارستان بودند.

چه خاطره‌ای از ایشان به ذهنتان می‌رسد؟
خاطره‌ای که از ایشان در ذهن من ماندگار شده است به سیلی که در سال گذشته در منطقه پل‌دختر اتفاق افتاد برمی‌گردد ایشان برای فعالیت‌های جهادی به آن مناطق رفته بودند و به دلیل شرایطی که در آن دوران برای هم‌وطنانمان پیش‌آمده بود ایشان خیلی سریع تصمیم گرفته و به آن به مناطق رفته بودند.
بنده در جریان عزیمت ایشان به آن منطقه قرار نگرفته بود؛  فردای آن روز که برای انجام موارد حقوقی بیمارستان ایشان را به دفتر خود فراخواندم مطلع شدم که به آن مناطق عزیمت کردند، با شنیدن این خبر بسیار خوشحال شدم و در ذهن خودم به شرف این انسان پاک درود فرستادم.

تأثیر شخصیت و تربیت خانوادگی در پدید آمدن این شهدا غیرقابل‌انکار است؛  به نظر شما چه روشی در خانواده باعث می‌شود یک جوان به این مرتبه برسد؟
به نظر من این بنیاد خانواده است که پرورش کودکان را شکل می‌بخشد ولی آن چیزی که مسلم است خود شخص است که با توجه به شناختی که در طول مدت زندگی از خود پیدا می‌کند باعث تأثیرات معنوی در فرد می‌شود بیمارستان ضیائیان دارای نقاط  قوت بسیاری است که بسیج بیمارستان ضیائیان یکی از آن نقاط به شمار می‌رود،  آقای غفاری هم یک بسیجی تمام‌عیار بود و برای کمک به همنوعان خود از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کرد.
این‌گونه کارها از دل برمی‌آید و پاداش مادی برایش در هیچ کجا در نظر گرفته نمی‌شود آن‌هایی که به این‌گونه فعالیت‌ها روی می‌آورند به دنبال پاداش معنوی هستند و باخدا معامله می‌کنند حال یکی می‌شود شهید مدافع حرم و دیگری مثل جناب آقای غفاری می‌شود شهید مدافع سلامت.

از دیگر فعالیت‌های جهادی ایشان برایمان بگویید؟
از دیگر فعالیت‌های جهادی ایشان می‌توانم به ویزیت رایگان‌هایی که با تیم پزشکی بیمارستان ضیائیان به اقصا نقاط محروم کشور و منطقه ۱۷ می‌رفتند و عهده‌دار هماهنگی‌های لازم به‌اتفاق جناب آقای رزاقی جانشین فرماندهی بسیج بیمارستان بودند اشاره‌کنم که این مهم حداقل ماهی دو بار در این مجموعه اتفاق می‌افتاد.
اگر بخواهم از فعالیت دیگری نام ببرم می‌توانم به زمانی که بیمارستان ما با اپیدمی ویروس کرونا مواجه  و از طرف دانشگاه این مرکز به‌عنوان بیمارستانی انتخاب شد که فقط بیماران مبتلابه کرونا را پذیرش می‌کرد اشاره‌کنم؛ در آن مقطع زمانی تعدادی از کارکنان کادر درمان از دستگاه‌ها جدا شدند ولی آقای غفاری بااینکه مسئولیت امور حقوقی بیمارستان را به عهده داشت، برای جبران کمبود نیرو به سیستم پذیرش بیمارستان کمک کرد و این خود یک جهاد به‌حساب می‌آید،  البته مزدش را هم از پروردگار گرفت.

به نظر شما اگر شهید داوود غفاری در بین ما حضور داشت پیام‌آور چه مطلبی برای کارکنان در جبهه سلامت بود؟
در خصوص شهید مدافع سلامت بیمارستان آقای داوود غفاری باید عرض کنم نمی‌شود دیدگاه ایشان را بیان کرد چون معتقدم شهدا زنده هستند؛ ولی با توجه به شناختی که از ایشان داشتم اگر در حال حاضر در میان ما حضور داشت برای خدمت‌رسانی به بیماران در خط اول مبارزه با ویروس کرونا ایستادگی می‌کرد، مانند تمامی شهدایی که پای این انقلاب ایستادند و با دشمن مبارزه کردند و برای محقق ساختن آرمان‌های این مملکت جان خود را هدیه کردند؛ شهید مدافع سلامت بیمارستان ضیائیان چنین روحیه‌ای داشت.

اگر مطلب ناگفته‌ای مانده و اگر پیامی برای جهادگران سلامت در ذهنتان است برای ما بفرمایید؟
در آخر ضمن تشکر از شما برای ترتیب دادن این مصاحبه، در خصوص کارکنان بهداشت و درمان عرض کوچکی داشتم به نظر من کارکنان قشر درمان کارکنان بسیار زحمتکش این جامعه هستند و باید بیشتر قدر آن‌ها را دانست؛ همین‌که آن‌ها در بدترین حالت روحی و روانی بیماران و همراهان با آن‌ها مواجه می‌شوند و پذیرای آن‌ها هستند و از دل‌وجان برای بیماران تلاش می‌کنند، یعنی این حرفه بسیار مقدس است.
بنده به‌شخصه دستان تک‌تک این قشر زحمت‌کش را بوسه می‌زنم که در این شرایط (مواجه با ویروس کرونا) پای‌کار ایستادند.