به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده پیراپزشکی، امیر رستگاری دانشجوی کارشناسی ارشد هماتولوژی این دانشکده از پایان‌نامه خود با عنوان بررسی تاثیر تجویز چند دوزی (Dose escalating) لنفوسیت T انسانی برکاهش اثرات بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) در مدل موشی NOG (-/-NOD/SCID IL2ry) دفاع کرد.

در سال های اخیر ایمنی درمانی به عنوان یک روش نوید بخش برای درمان بدخیمی ها مورد توجه قرار گرفته است. یکی از رویکردهای ایمنی درمانی، سلول درمانی انتخابی است که در آن سلول های ایمنی فرد بیمار مانند لنفوسیت T در محیط آزمایشگاه در مقادیر بالا تکثیر شده و دوباره به بیمار تزریق می شود. به منظور بررسی اثربخشی ایمنی درمانی قبل از مطالعات بالینی، از پیوند این سلول ها در مدل های حیوانی استفاده می شود. پس از تزریق سلول T به مدل موشی با نقص ایمنی مانند موشNOG ، هرچند پیوند engraftment لنفوسیت های T انسانی به سرعت اتفاق می افتد، اما محدودیت و مشکل اصلی در این رابطه ایجاد بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) در مدل موشی می باشد که از یک طرف با کاهش طول عمر موش و از طرف دیگر با تداخل اثر پیوند علیه تومور ((GVT همراه می باشد.

تزریق سلول های T انسانی به مدل های موشی NOG در موارد پیش بالینی ایمنی درمانی با القای GVHD همراه بود. از آنجاییکه پس از تزریق سلول های T انسانی به صورت چند دوز در این موش ها حداقل علائم GVHD و  Engraftment مناسب دیده شد، شاید بتوان از این روش در مطالعات پیش بالینی ایمنی درمانی به منظور کاهشGVHD  با حفظ اثر پیوند علیه تومور استفاده کرد و به این ترتیب عامل مخدوش کننده میزان اثربخشی این سلول ها را در مدل های حیوانی حذف کرد.

دکتر آزاده امید خدا و دکتر ناصر احمدبیگی، اساتید راهنما و دکتر صمد محمدنژاد و دکتر فرید کوثری نیز اساتید مشاور این پژوهش بودند. همچنین دکتر سید هادی موسوی و دکتر محمد احمدوند، داوری آن را بر عهده داشتند.