به گزارش روابط عمومی دانشکده پیراپزشکی، به بهانه کسب مدال نقره محمد حسین کریمی دانشجوی کارشناسی رشته هوشبری در تیراندازی در سیزدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به گفت و گو با وی پرداختیم.
لطفاً خودتان را معرفي كنيد
محمدحسین کریمی دانشجوی مقطع کارشناسی رشته هوشبری دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران ورودی سال 94 هستم. البته به علت ورزش حرفه‌ای یک سال مرخصی بودم و الان با دوستان ورودی 95 هستم.
از چه سنی تیراندازی را به‌طور حرفه‌ای شروع کردید؟ و چگونه به آن علاقه‌مند شدید؟
از دوران کودکی به علت شغل پدرم که نظامی بودن با اسلحه آشنایی داشته و به این رشته علاقه‌مند بودم. از همان سن 3، 4 سالگی هم غیرحرفه‌ای تیراندازی را شروع کردم؛ اما از شهریور 89 در سن 15 سالگی وارد باشگاه تیراندازی شدم. بهمن‌ماه همان سال مسابقات قهرمانی مدارس کشور مدال برنز انفرادی و طلای تیمی را کسب کردم که بسیار برای ادامه راه به من انگیزه داد و پشتکارم بیشتر شد. همزمان تکواندو هم کار می‌کردم و بعد از مسابقه دستم شکست و 4 ماه از تمرین دور بودم، به‌این‌علت فقط یک ماه تمرین کردم و در مسابقات قهرمان کشوری به فینال رسیدم ولی مدالی کسب نکردم اما توانستم نظر مربی را به خود جلب کنم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم. در حال حاضر عضو تیم ملی هستم.
از افتخارات ورزشي خود و عناوین کسب‌شده خود بگوييد؟
در سال 2013 مسابقات قهرمانی آسیا مدال طلای درازکش را کسب کردم و رکورد فینال جهان را جابه‌جا کردم، مدال طلای تیمی تفنگ بادی و شکستن رکورد آسیا در این رشته، مدال نقره تیمی سه وضعیت و مدال نقره تیمی درازکش از دیگر مدال‌های کسب‌شده در این مسابقات بود. سال 2014 مدال نقره تیمی تفنگ بادی را کسب کردیم. سال 2015 مدال طلای انفرادی تفنگ بادی، مدال طلای تیمی تفنگ بادی و مدال برنز انفرادی سه وضعیت 50 متر را کسب کردیم. سال 2015 و 2018 مسابقات قهرمانی دانشجویان جهان عنوان پنجمی را کسب کردم.
در سال‌های 91 و 92 مسابقات قهرمانی کشور مدال برنز را کسب کردم. سال 93 در ماده درازکش قهرمان کشوری و در ماده سه وضعیت نائب قهرمان شدم. دو سال پیاپی سال‌های 94 و 95 در ماده تفنگ بادی قهرمان کشور شدم. سال 96 مقام چهارمی را کسب کردم.
بیش از 30 مقام کشوری را در کارنامه ورزشی خوددارم. قهرمان کشوری با تیم مقاومت، نائب قهرمان لیگ برتر با تیم شرکت ملی حفاری از دیگر عناوین کسب‌شده من است.
در حل حاضر عضو تیم تارگت هستم.
لطفاً در مورد رشته ورزشي خود (تیراندازی) توضيح دهيد؟
به دو بخش داخل سالن و خارج سالن تقسیم می‌شود. بخش داخل سالن شامل تفنگ و تپانچه است. تفنگ به 10 متر بادی، 50 متر درازکش و 50 متر سه وضعیت تقسیم می‌شود. تپانچه نیز شامل بادی 10 متر، 50 متر آزاد، 25 متر استاندارد، 25 متر سنترفایر و رپیدفایر است. تراپ، تراپ دوبل، اسکیت و میکساز مواد اهداف پروازی محسوب می‌شود. تفنگ و تپانچه میکس خانم و آقا هم دارند.
در المپیک 45 مدال وجود دارد که شامل 15 event می‌شود. هر event سه مدال دارد. بعد از المپیک مهم‌ترین مسابقات قهرمانی جهان است. مسابقات جهانی سالی چهار مرتبه برگزار می‌شود. برای شرکت در مسابقات محدودیت خاصی وجود ندارد ولی اصولاً تیراندازان حرفه‌ای تخصصی در رشته خاص خود فعالیت می‌کنند.
مسابقات داخلی سالی یک‌بار قهرمانی کشور، 4 مرتبه مسابقات آزاد، سه مرحله مسابقات زمستانی و لیگ برگزار می‌شود. در این رشته سن مطرح نیست و افرادی که سن بیشتر دارند چون تجربه بیشتری دارند موفق‌تر هستند.
جايگاه كشور ما  در رتبه‌بندي جهاني درزمینهٔ رشته ورزشی شما چگونه است؟
معمولاً در مسابقات آسیایی بر اساس تعداد مدال‌ها جایگاه سوم راداریم که به نسبت جایگاه خوبی است؛ و در تفنگ از همه ماده‌ها جایگاه بالاتری دارد.
از افراد خانواده کسی اهل ورزش است؟
در سطح حرفه‌ای و ملی خیر. پدرم تیراندازی می‌کنند و کوهنورد حرفه‌ای هستند. باوجود مجروحیت در پا کوه‌های سهند، سبلان، تفتان و دماوند را بارها فتح کردند.
عوامل موفقيت خود را چه مي‌دانيد؟
حضور پدر و مادرم، در تیراندازی مشوق اصلی پدرم بودند حتی ازلحاظ فنی کمک من بودند و ازلحاظ روحی هم مادرم بسیار مؤثر بود.
زمینه علاقه و استعداد من یکی بود و پشتکار زیادی در این امر داشتم. من در 7 سالی که عضو تیم ملی هستم دو ماه هم مداوم در خانه نبودم اما با عشق و علاقه تمرین کردم و همیشه از تیراندازی لذت می‌برم. تنها انگیزه ما برای ادامه این رشته علاقه است و هیچ‌گونه انگیزه مالی وجود ندارد و همه انگیزه ما افتخارآفرینی برای کشور و مردممان است.
آيا ورزش حرفه‌اي مانع تحصيل شما نبوده است؟ چطور هماهنگي بين آن دو را برقرار كرديد؟
خداروشکر اساتید دانشگاه اساتید فهیمی هستند و بسیار همکاری می‌کردند مخصوصاً استاد فیزیولوژی از دانشکده پرستاری و مامایی خیلی همکاری داشتند؛ اما در تیراندازی وقت تمرین کم بود و لطمه خوردم؛ اما با برنامه‌ریزی مناسب و حداقل کردن اوقات فراغت و استراحت می‌توان این تعادل را برقرار کرد. هرچند این کار آسان نیست.
چه توصيه به دانشجويان و جوانان داريد؟
من جایگاهی نیستم که بخواهم توصیه‌ای کنم. من هم ورزش حرفه‌ای و هم تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تهران را انجام می‌دهم و این کار ممکن است. لازم نیست جوانان خود را فقط به انجام یک کار محدود کنند. لازم است آینده موردتوجه قرار گیرد و با تغییر در هر زمینه می‌توانند درزمینهٔ های دیگر فعالیت کنند؛ و تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد نچینند.
صحبت پایانی:
این ابهام وجود دارد که ورزشکارهای ملی حقوق هنگفت دریافت می‌کنند. واقعاً این‌گونه نیست و فقط در چند رشته فوتبال، والیبال، کشتی و تکواندو حمایت مالی دارند و در سایر رشته‌ها هیچ پشتوانه مالی وجود ندارد و تنها انگیزه بچه‌های تیم ملی بالا بردن عزت ملی و افتخارآفرینی برای کشور است. اگر کسی باانگیزه مالی به ورزش روی بیاورد به نتیجه نخواهد رسید اما اگر انگیزه‌های دیگر داشته باشد موفق خواهد شد.